Φιλοσοφικές και Ιστορικές σκέψεις με αφορμή τον Νίκο Α. Ματσούκα.

Οἱ πόλεμοι καί οἱ μάχες, πού πυροδοτοῦνται ἀπό πάθη καί ἀκατονόμαστα συμφέροντα, ἀποτελοῦν τη δραματική πλευρά τῆς ἱστορίας.
ΝΙΚΟΥ Α. ΜΑΤΣΟΥΚΑ, ΦΘΒ3, σελ. 21.

Άραγε η σημερινή οικονομική κατάσταση δεν είναι αποτέλεσμα αφενός παθών και αφετέρου συμφερόντων; Αφενός η τάση να ζούμε με δανικά σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο και αφετέρου ¨ἀκατονόμαστα συμφέροντα¨ οικονομικά και όχι μόνο.

Εγώ δεν είμαι μοναχός Μον’ ντύνομαι στα μαύρα

Τ' αγιοπετρίτικα παιδιά

Είναι καΐκια με πανιά

Που κουβαλούν το λάθος

Πυρακτωμένα είναι σπαθιά

Που σιγοκαίγονται δειλά

Στου έρωτα το πάθος

Εγώ δεν είμαι μοναχός

Μον’ ντύνομαι στα μαύρα

Μου φέρνει ο άνθρωπος Θεό

Η άβυσσος γοητεία

Πάνω στο κύμα περπατώ

Βουτώ στην αμαρτία

Τ' αγιοπετρίτικα παιδιά

Ξέρουν αρχαία μυστικά

Των εραστών τα όμορφα λόγια

Πως ν’ αγαπούν και να πονούν

Ν’ αρπάζονται και να μεθούν

Να κάνουν ό,τι θέλουν.

Πέμπτη βράδυ με τον Αρχιεπίσκοπο.

Απο το περιοδικό Athens Voice τεύχος: 343- 20/04/2011

Μυρωμένο φυσούσε το ανοιξιάτικο αεράκι στην οδό Αγίας Φιλοθέης, πίσω από τη Μητρόπολη. Πέμπτη βράδυ, πηγαίνω στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών για να συναντήσω τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμο, του οποίου το ύφος και το ήθος, από την πρώτη μέρα που ανέβηκε στο θρόνο, με είχαν εντυπωσιάσει.

Ο Αλέξανδρος Κατσιάρας μεσολάβησε για αυτή τη συνάντηση, διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος, που εκπέμπει στα 89,5 fm και είναι αυτή τη στιγμή το πιο cult ραδιόφωνο της πόλης. Πού αλλού μπορείς να ακούσεις εκπομπές με τίτλους όπως: «Η μουσική των αγγέλων», «Άγιοι και ποιητές», «Ο Θεός στη γωνία», μαζί με βυζαντινούς ύμνους, θεολογικές συζητήσεις, τον Διονύση Σαββόπουλο να διαβάζει Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, το κήρυγμα της Κυριακής;

Να ’μαι λοιπόν μπροστά στην είσοδο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών... Μισοζαλισμένος από τις ανθισμένες νεραντζιές και πασχαλιές, ανεβαίνω τα σκαλοπάτια και μπαίνω στην αίθουσα υποδοχής. Πορφυρές καρέκλες με χρυσοκεντημένους δικέφαλους αετούς στις πλάτες έχουν τοποθετηθεί στις τρεις πλευρές της αίθουσας. Στην τέταρτη πλευρά υπάρχει ένας εντυπωσιακός θρόνος. Καθισμένοι στις καρέκλες περιμένουν και άλλοι εκτός από εμένα για να τον δουν. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους έχει έρθει εδώ να πάρει ευλογία. Συνομιλώ για λίγο με τον πατέρα Αδαμάντιο Αυγουστίδη, που εκτός από φωτισμένος κληρικός, είναι και ψυχίατρος. Κάθομαι σε μία από τις καρέκλες. Μια γλυκιά ησυχία επικρατεί στην αίθουσα που παλαιότερα αντηχούσε από τα γέλια του μακαριστού Χριστόδουλου.

Ο Αρχιεπίσκοπος εμφανίζεται μετά από λίγο με το μαύρο ράσο του, χωρίς κανένα άλλο διακριτικό του αξιώματός του. Είναι μεγαλόσωμος, ήρεμος, με ένα γλυκόπικρο χαμόγελο. Δίνει το χέρι του σεμνά, σχεδόν ντροπαλά. Σκύβω και το φιλάω. Είναι ζεστό, δυνατό, τραχύ. Δεν κάθεται στο θρόνο, κάθεται σε μια καρέκλα απέναντί μου. Του προσφέρω μια δικιά μου μετάφραση της «Αποκάλυψης» σε δεκαπεντασύλλαβο. «Από τότε που ξεκίνησα να τη μεταφράζω, Μακαριότατε, μέχρι σήμερα, έχουν γίνει όλα όσα προφητεύει ο Ιωάννης: το Τσέρνομπιλ, οι Δίδυμοι Πύργοι, τσουνάμι, σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί, το 666, όλα!» λέω την εξυπνάδα μου. Χαμογελάει αλλά δεν σχολιάζει. Οι μέρες είναι πονηρές και σύντομα θα πρέπει να πάρει θέση αν η κάρτα του πολίτη, που σχεδιάζει να καθιερώσει το κράτος, είναι το χάραγμα του Αντίχριστου ή όχι. Του προσφέρω και μια σπάνια συλλογή της Ακαδημίας Αθηνών με βυζαντινούς ύμνους και δημοτικά τραγούδια. Τη δέχεται με μεγάλη ευχαρίστηση.

Ο Μακαριότατος είναι φειδωλός στα λόγια και τις δηλώσεις. Γνωρίζει ότι δεν μιλάει εξ ονόματός του αλλά εξ ονόματος της Εκκλησίας. Και η Εκκλησία δεν διοικείται μόνο από αυτόν. Διοικείται και από την Ιερά Σύνοδο. Η Ιερά Σύνοδος, πάλι, είναι «δώδεκα Απόστολοι, καθένας με τον πόνο του». Κάθε δήλωσή του μπορεί να παρερμηνευτεί ή να γίνει αιτία διένεξης, κάτι που προφανώς απεχθάνεται με τον ήπιο και συγκαταβατικό χαρακτήρα που έχει.

Σε αντιστάθμισμα έχει αναπτύξει ένα φιλανθρωπικό έργο μοναδικό στα χρονικά της Εκκλησίας της Ελλάδος. Μόνο για το 2010 δαπανήθηκαν 100.000.000 ευρώ για γηροκομεία, ιδρύματα, γεύματα για τους άπορους, σπίτια για να μένουν συγγενείς καρκινοπαθών, βοήθεια σε άτομα με ειδικές ανάγκες.

Από την πρώτη στιγμή που εκλέχτηκε μέχρι σήμερα, σιωπηλά, ταπεινά, χωρίς τυμπανοκρουσίες, έχει κατορθώσει να φτιάξει όχι μόνο άψυχα κτίρια και εγκαταστάσεις, αλλά και μια πολυάριθμη ομάδα από αφοσιωμένους εθελοντές που χωρίς αμοιβή προσφέρουν τις υπηρεσίες τους όπου χρειαστεί. Είδα πρόσφατα στην τηλεόραση κάτι τέτοιες κυρίες, να μαγειρεύουν για τα γεύματα της Αρχιεπισκοπής, ενθουσιώδεις και χαρούμενες σα να μαγείρευαν για τα παιδιά τους. Αυτό το κλίμα, το έχει δημιουργήσει η προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου, ο οποίος, είμαι σίγουρος, πως προτιμάει να αφοσιωθεί σε μια φιλανθρωπική πράξη παρά σε μια αδιέξοδη θεολογική συζήτηση. Και οι πιστοί, που μπορεί να είναι πιστοί αλλά δεν είναι κουτοί, το καταλαβαίνουν αυτό και τρέχουν να βοηθήσουν.

«Ετοιμάζω μια μελέτη με τίτλο “Πώς μπορεί να σωθεί η Ελλάδα με 40 ημέρες νηστεία”. Τώρα κάνω την οικονομοτεχνική μελέτη» λέω, και για πρώτη φορά τον βλέπω να χαμογελάει πλατιά: «Να μας τη δώσετε να τη διαβάσουμε κι εμείς όταν την τελειώσετε». Μετά σοβαρεύει. «Πάντως τα πράγματα στην Ελλάδα είναι πολύ άσχημα» μου λέει. «Και φοβάμαι ότι θα γίνουν και χειρότερα. Άνθρωποι δεν έχουν να φάνε, δεν έχουν λεφτά να ζήσουν». «Τι θα γίνει με την κάρτα του πολίτη;» ρωτάω. «Έχουμε συνομιλίες με υψηλά ιστάμενα πρόσωπα. Υπάρχει η διάθεση και από τις δυο πλευρές να βρεθεί μια λύση». «Οι νέοι λένε ότι η Εκκλησία είναι πολύ αυστηρή».«Καταλαβαίνουμε τους νέους, αλλά συχνά θέλουν μια Εκκλησία που να ικανοποιεί τις προσωπικές τους επιθυμίες, ενώ η Εκκλησία πάντα μας προσκαλεί σε μια υπέρβαση του ατομικισμού και τις φιλαυτίας μας. Το να απαρνηθεί κανείς το ναρκισσισμό του είναι μια δύσκολη υπόθεση».

Τον ρωτάω για διάφορα επίκαιρα θέματα. Όχι, δεν είναι ο Μακαριότατος η χαρά του δημοσιογράφου. Δεν θα κάνει κάποια δήλωση που θα τη βάλεις πρωτοσέλιδο, ούτε και θα σου δώσει κάποια αποκλειστική πληροφορία. Πρώτα πράττει και ύστερα μιλάει.

Θέλω να τον ρωτήσω, επίσης, για τη μετάφραση των Ευαγγελίων, για τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, για την τεχνητή γονιμοποίηση, για τους εξωγήινους, για τους γάμους των ομοφυλοφίλων, όλες αυτές τις δήθεν προχωρημένες ερωτήσεις που κάνουμε στους ιερωμένους για να σοκαριστούν ή για να γίνουν έξαλλοι. Ευτυχώς συγκρατήθηκα. Έτσι όπως τον έβλεπα, έτσι που άκουγα την ήρεμη φωνή του να εξηγεί τα σχέδιά του, οι μόνες ερωτήσεις που μου ήρθαν στο μυαλό ήταν: «Θα αφιέρωνα ποτέ 2 ώρες από τον ελεύθερο χρόνο μου για να κάνω παρέα σε μια άρρωστη γιαγιά; Θα έπαιζα Καραγκιόζη σε ένα παιδάκι που πάσχει από καρκίνο; Θα πρόσφερα έστω και 1 ώρα στην προετοιμασία των χιλιάδων γευμάτων που προσφέρει η Εκκλησία;». Δεν είναι εύκολη η απάντηση.

«Ήταν μεγάλη η τιμή που μου κάνατε, Σεβασμιότατε» λέω όταν τελειώνει η συνάντησή μας και αμέσως καταλαβαίνω την γκάφα μου. «Συγνώμη, Μακαριότατε», το διορθώνω, γιατί Σεβασμιότατο λένε τον Μητροπολίτη και Παναγιότατο λένε τον Πατριάρχη. «Η τιμή ήταν δική μου». Με βλέπει που παρατηρώ τη φωτογραφία ενός μοναστηριού σκαρφαλωμένου στην κορυφή ενός βουνού. «Σε αυτό το μοναστήρι αποσύρομαι» μου λέει. «Να έρθετε να με βρείτε. Εκεί θα έχουμε περισσότερο χρόνο να συζητήσουμε».

Με ξεπροβοδίζει και, προτού με καληνυχτίσει, μου δίνει μια μικρή αναμνηστική εικόνα. Εκείνη τη στιγμή, μου βγαίνει ξαφνικά το δημοσιογραφικό δαιμόνιο: «Θα μας γράψετε κάτι αποκλειστικά για την Athens Voice;». «Θα προσπαθήσω» μου απαντάει ευγενικά.

Ξανά το άρωμα από τις ανθισμένες νεραντζιές και πασχαλιές. «Μα πώς είναι δυνατόν να βλέπεις μια ανθισμένη πασχαλιά και να μην πιστεύεις στην Ανάσταση;» σκέφτομαι και κατηφορίζω μαγεμένος την οδό Αγίας Φιλοθέης
Γιώργος Παυριανός.

Η Φλέσσα φέρνει "Στα άκρα" τον Ντίνο Χριστιανόπουλο.

Τὸ Δάσος

Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας, βλασταίνουν φύλλα καὶ κλαδιὰ κι ἔρχονται τὰ πουλιὰ τοῦ ἔρωτα καὶ κελαηδοῦνε.

Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας, οἱ σπόροι τους φυτρώνουν δάσος σκοτεινό, στὶς λόχμες του ὁ φόβος ἐνεδρεύει.

Ζῷα μικρὰ καὶ ζῷα ἄγρια τὸ κατοικοῦν, ὄχεντρες ἕρπουν καὶ ρημάζουν τὶς φωλιές μας, λιοντάρια ἑτοιμάζονται νὰ μᾶς ξεσκίσουν.

Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας, ἔγιναν δάσος σκοτεινὸ καὶ μᾶς πλακώνουν.

(ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ὁ Ἀλλήθωρος»)

Τα τραγουδια της αμαρτιας (1996)

Μετά επτά χρόνια μεταμεσονύκτιων προβολών η εκπομπή μετακομίζει δίνοντας πλέον ραντεβού με τους τηλεθεατές κάθε Παρασκευή στις 10 το βράδυ। Με πρώτο καλεσμένο τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο αρχίζει την Παρασκευή στη ΝΕΤ ο νέος κύκλος εκπομπών "Στα άκρα".

202 Ξενοδοχείο Κέκρωψ

202 Ξενοδοχείο Κέκρωψ
Στίχοι: Γιώργος Ευσταθίου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μαρίνος (Μόνον άντρες -- 1983)

Άλλες ερμηνείες: Άλκηστις Πρωτοψάλτη (Όταν έρχονται οι φίλοι μου - 1995)


Σε ύποπτο ξενοδοχείο
χωρίς ταυτότητα κι αρχείο
με χαλασμένη υδρορροή
μια ώρα ή ως το πρωί
ένα κρησφύγετο για δύο
το δίκλινο 202

Η ταραχή μέχρι να μπούμε
μέχρι τη σκάλα ν' ανεβούμε
ο γέρος πίσω απ' το ταμείο
μιλάει πάντα για το κρύο
ρωτάει αν είμαστε αδέρφια
πως πάμε δήθεν από κέφια

Σε θέλω πάλι πριν να φύγεις
την πόρτα κλείσε, μην ανοίγεις
θα βγούμε όπως πάντα
χωριστά
πρώτα εσύ, εγώ μετά.

Σε ύποπτο ξενοδοχείο
χωρίς ταυτότητα κι αρχείο
με ξεφτισμένη οροφή
θα μείνει η σχέση μας κρυφή
ένα κρησφύγετο για δύο
το δίκλινο 202

Σε αναζητάνε οι δικοί σου
κι εγώ μαθαίνω το κορμί σου
ο γέρος πίσω απ' το ταμείο
μιλάει πάντα για το κρύο
συνένοχος στην ανομία
δεν βρήσκει ακρη η αστυνομία.

Σε θέλω πάλι πριν να φύγεις
την πόρτα κλείσε, μην ανοίγεις
θα βγούμε όπως πάντα
χωριστά
πρώτα εσύ, εγώ μετά.

Σε ύποπτο ξενοδοχείο
χωρίς ταυτότητα κι αρχείο
με χαλασμένη υδρορροή
μια ώρα ή ως το πρωί
ένα κρησφύγετο για δύο
το δίκλινο २०२

Sei bello come un dio

L'uomo Che Amava Le Donne by Nina Zilli

Sempre lontano
ami tutte a modo tuo
ami tutte le donne
sei bello come un dio.
Dopo di me
amori stupidi
povere amanti che hai, lo sai
imrpobabili ed inutili
come fai?

Solamente tu
dimenticarti è difficile
eri un po’ di più
mi piaceva come amavi tu

Quanto sai fare l’uomo
se non ci sono io
ti consumi in un giorno
nell’attesa di un addio
lo so da me
qual è il tuo limite
tutte le donne che vuoi
le hai,
ma d’amore tu non muori mai
proprio mai

Solamente tu dimenticarti è difficile
eri un po’ di più
mi piaceva come amavi tu
solo tu solo tu.

Solamente tu
dimenticarti è difficile
non ti voglio più,
ma era bello come amavi tu
solo tu solo tu

Τα soundtrack και τα ψώνια της Δευτέρας.

Και καθώς άκουγα τον Καβάφη μελοποιημένο από τον Μάνο «Μέρες του 1903» ξαφνικά ανοίγω το leviathanfromkavala και ακούω το soundtrack που έχει βάλει. Κλείνω τον «Μεγάλο ερωτικό» και τον Δημήτρη Ψαριανό και αρχίζω να απαγγέλω ταυτόχρονα με το soundtrack που παίζει

Δεν τα ηύρα πιά ξανά - τα τόσο γρήγορα χαμένα...
τα ποιητικά τα μάτια, το χλωμό
το πρόσωπο... στο νύχτωμα του δρόμου...

Δεν τα ηύρα πιά - τ' αποκτηθέντα κατά τύχην όλως,
που έτσι εύκολα παραίτησα
και που κατόπιν με αγωνίαν ήθελα.
Τα ποιητικά τα μάτια, το χλωμό το πρόσωπο,
τα χείλη εκείνα δεν τα ηύρα πιά.

Η μπαλάντα του Ούρι σε σχολιασμό Νίκου Ματσούκα.

Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι

Ουρανέ, φίλε μακρινέ

Πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή

Πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη

Πως ν’αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό

Αχ, ουρανέ, πόνε μακρινέ

Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό

Το γαλανό

Κι ακούω μια φωνή

Καμπάνα γιορτινή

Να με παρακινεί

Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί

Εκεί, εκεί

Που χτίζουνε φωλιά

Αλλόκοτα πουλιά

Στου ήλιου τα σκαλιά

Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό

Το γαλανό

Και μια φωνή τρελή

Σαν χάδι κι απειλή

Κοντά της με καλεί

Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί

Εκεί, εκεί

Μου τάζει ωκεανούς

Κομήτες φωτεινούς

Και ό,τι βάζει ο νους.

"Η μπαλλάντα του Ούρι, σε στίχους Νίκου Γκάτσου και μουσική του Μάνου Χατζιδάκη, πέρα από την απαράμιλλη αισθητική δόνηση, που προσφέρει στον καθένα, αποτελεί μια ποιητική και μουσική δημιουργία με συνταρακτικές μεταφυσικές προεκτάσεις. Με έναν τρυφερό σπαραγμό, ελαφρό και απαλό ωστόσο, αλλά σε ένα κλίμα χαρμολύπης, ο παραπονούμενος μας λέει πως δεν μπορεί ν’αρνηθεί τη μάνα γη αφήνοντας της ζωής το φως το ξανθό, και να πάει να σμίξει με τον ουρανό, αυτόν τον μακρινό φίλο. Δεν ξέρω άλλη ποίηση και μουσική, που να παριστάνουν τόσο ζωντανά και αληθινά το τραγικό σκίσιμο μακρινού φίλου ουρανού και μάνας γης. Προσωπικά – και αυτό αποτελεί αυστηρά προσωπική μου κρίση – μόνο στα περιώνυμα ιδιόμελα του Ιωάννη του Δαμασκηνού βρήκα μια τέτοια τραγική αλήθεια."

Ν.Ματσούκα, Πολιτισμός Αύρας Λεπτής, εκδ. Το Παλίμψηστον, Θεσσαλονίκη, 2000, σελ. 379.

Bright.

Η αλήθεια είναι πως όταν άκουσα για πρώτη φορά αυτή τη λέξη χωρίς να ξέρω ακόμα τι σημαίνει μου άρεσε πάρα πολύ. Ήταν μια λέξη που ηχούσε πάρα πολύ ωραία στα αυτιά μου. Όταν έμαθα το νόημά της μου άρεσε ακόμη περισσότερο. Γενικά είμαι πολύ φωτεινός άνθρωπος. Έφτιαξα ένα σκοτεινό ιστολόγιο ώστε να φωτίσω σκοτεινές πλευρές της προσωπικότητάς μου.

Της κάνουν παρέα να μην είναι μόνη της.

Ψάχνω κάτι για να με κάνει να χαρώ
ή μάλλον για να απαλύνει τον πόνο μου
κάτι που να με κάνει να ξεχαστώ.

Κάθε φορά που το σκέπτομαι
μια πληγή στο δέρμα μου εμφανίζεται
και αφήνει σημάδι στην καρδιά μου.

Το καλοκαίρι έχει τελειώσει ξαφνικά
έτσι και οι ελπίδες που είχα φυλάξει
είναι ανύπαρκτές πλέων σαν την χαρά μου

της κάνουν παρέα να μην είναι μόνη της.

Fisica O Quimica

http://www.youtube.com/watch?v=nAnKJ9QzhgQ

Κινδυνεύει η καρδιά μας από φίλους και εχθρούς.

Γιατί ποτέ δεν ξέρεις αυτή η ανεξάρτητη καρδιά σου πού θα πάει να κολλήσει χωρίς να προσμετρά την πραγματικότητα.

Αχ να περάσει ο πυρετός - Μελίνα Κανά

Dedication.

Feel's like I'm getting older, I'm not afraid

allthought I'm worlds apart from yesterday

and yet I can't believe, I'm old enough today

to be in love,and feel in loveand see if love is the way

I don't need fancy places, to spend the time

I'm happy just to be here, with you tonight

and yet I'm not so sure, the time it's really right

to be in love, and feel in love and see if love is all right

And you will sing

as long as there's a song

the feelings never gone

it was the first time to be in love.

Maybe tomorrow, i'll never sing again

but i'll remember when

it was the first time to be in love.

Δήμητρα Γαλάνη - Dedication.

Το μαύρο καράβι.

Να τρέμουμε στην ιδέα πως κάποτε οι κατατρεγμένοι αυτής της γης, οι άνθρωποι που εμείς καταδυναστεύουμε και εκμεταλλευόμαστε με οποιονδήποτε τρόπο, θα μας εκδικηθούν. Θα εκλιπαρούμε για το ¨οφθαλμός αντί οφθαλμού¨ αλλά το μένος που θα έχουμε δημιουργήσει σε όλους αυτούς δεν θα δίνει τέτοια περιθώρια.

Η Τζένη των πειρατών

Angel in Istanbul.

Είναι ένας άγγελος που μας κοιτάζει.

6 Νυχτερινός Άγγελος

Να με θυμάσαι.

Όταν θα τελειώσει ξαφνικά το καλοκαίρι

όταν θα 'χω φύγει μακριά σε κάποιο αστέρι

τίποτα να μη φοβάσαι να με θυμάσαι

γιατί σ' αγαπούσα πιο πολύ κι απ' τη δική μου τη ζωή.

Όταν θα χαθούν οι αγάπες κι οι φιλίες

όταν θα με βλέπεις στις παλιές φωτογραφίες

τις βραδιές που δεν κοιμάσαι να με θυμάσαι

γιατ'ι σ' αγαπούσα πιο πολύ κι απ' τη δική μου τη ζωή.

Όταν θα κοιτάς την άδεια θέση στο τραπέζι

όταν θα ακούσεις το τραγούδι αυτό να παίζει

μη δακρύζεις μη λυπάσαι να με θυμάσαι

γιατί σ' αγαπούσα πιο πολύ κι απ' τη δική μου τη ζωή.

Στίχοι: Γιώργος Παυριανός Μουσική: Στάμος Σέμσης Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας.

Παυριανέ σε ευχαριστώ πολύ.

Ιερώνυμος.

St. Hieronymus by Caravaggio. Ο Άγιος Ιερώνυμος, Καραβάτζιo.

El Greco.

Ταφή του κόμη του Οργάθ (1586-88), Λάδι σε μουσαμά, Τολέδο, Άγιος Θωμάς.

Ένα γράμμα στους Μαχητές της Ορθοδόξου Πίστεως.

Μην βλέπετε παντού αιρετικούς ο χριστός είπε πως όποιος φθείρει τον ναό του αγίου πνεύματος ο ίδιος θα τον φθείρει και ναός του αγίου πνεύματος είναι η εκκλησία. Δεν ξέρω πια από τις 2 στάσεις είναι εκκλησία, τα περί κουσουριού του μακαριστού Χριστοδούλου ή το πρέπει να σεβόμαστε την διαφορετικότητα του Ιερωνύμου; Σε μένα το πρώτο μου μυρίζει χωρισμό και το δεύτερο εκκλησία. Γιατί βασική χριστιανική αρχή είναι να δέχεσαι τον συνάνθρωπό σου όπως είναι. Αυτή είναι και η βασική προϋπόθεση για να αγαπήσεις πραγματικά κάποιον. Πραγματικά στεναχωριέμαι που υπάρχει τόση κακία από εσάς για οποιαδήποτε διαφορετική άποψη. Ίσος και μόνο η ύπαρξη του διαφορετικού σε οποιοδήποτε επίπεδο σας βγάζει από την βολή σας και το μόνο που σας μένει να κάνετε είναι να το κατηγορείται ως λανθασμένο και αιρετικό. Δεν ξέρω αν πιστεύουμε στον ίδιο θεό, γιατί ο θεός που πρεσβεύετε με τρομάζει αφάνταστα. Το βλέπω στα πρόσωπά σας όταν δήθεν συγχέεται την ομοφυλοφιλία με την κτηνοβασία και με άλλα άσχετα πράγματα. Βλέπω πως πίσω από αυτό κρύβετε μία ανήθικη, χυδαία ιδιοτέλεια. Βγείτε από την κόλαση που ζείτε γιατί κόλαση είναι να μην μπορείς να συγχωρήσεις δηλαδή να χωρέσεις μαζί με κάτι διαφορετικό από σένα. Κόλαση είναι το να προσάπτεις κατηγορίες που για σένα είναι από τις βαρύτερες ώστε με αυτόν τον τρόπο ξεχνάς να δεις τον εαυτό σου με ειλικρίνεια για δικά σου ελαττώματα και αδυναμίες. Θα προσευχηθώ για σας στον θεό που αγαπά τους πάντες με τρόπο που σκανδαλίζει. Στον θεό που ο γιός του διαλεγόταν με τα αποβράσματα της τότε κοινωνίας και δεν άντεχε την ελίτ της εποχής του θρησκευτικής και πολιτικής, που σκανδάλιζε τους θρησκευόμενους της εποχής του με το να κάνει θαύματα το Σάββατο μέρα αργίας που έζησε όχι εντός αλλά εκτός γάμου κάνοντας οικογένεια τους φίλους του. Στον θεό που έβαλε πρώτο στον παράδεισο αυτόν που η κοινωνία είχε τελευταίο και χλεύαζε.

Σας αφιερώνω ένα τραγούδι παρακαλώ ακούστε το.

Ενός λεπτού σιγή.

Ρόζα Εσκενάζυ - Φόρα τα μαύρα φόρα τα.

Φόρα τα μαύρα φόρα τα

Απ’ τον καιρό που έβγαλες
Τα μαύρα σου τα ρούχα,
Έσβησε φως μου ο σεβντάς
Μες στην καρδιά που σου ‘χα

Φόρα τα μαύρα, φόρα τα
Γιατί σου πάνε τρέλα,
Και με τα μαύρα μια στιγμή,
Στην αγκαλιά μου έλα.

Τα μαύρα ρούχα μάτια μου
Να τα ξαναφορέσεις.
Γιατί τα μαύρα σαν φορείς,
Πολύ πολύ μ’ αρέσεις.

Σου δίνουνε μια τσαχπινιά
Και μια περίσσια γλύκα,
Που γρήγορα θα παντρευτείς
Χωρίς πεντάρα προίκα.

Η Ρόζα Εσκενάζυ (Σάρα Σκενάζι) ήταν Ισπανοεβραία, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1890. Η οικογένειά της μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη όταν αυτή ήταν 7 ετών.

Δρόμοι του Βερολίνου.

Αφιερωμένο σε έναν φίλο από το Βερολίνο. Το τραγούδι πάντως στην σημερινή εποχή θα ταίριαζε περισσότερο στην Αθήνα παρά στο Βερολίνο.

Δρόμοι του Βερολίνου

Διαφωνώ και ενίσταμαι.

Προς τους Κωστή Σπηλιώτη και Γιώργο Χαλάτση.

Στην παραπομπή σας Νο:89 σελίδα 17 «Δεν υποστηρίζουμε βέβαια πως αποτελούν τις μόνες περσόνες που αυτοπροσδιορίζονται ως χριστιανές-οι στο υλικό μας. Είναι όμως οι μόνες περσόνες που αναγνωρίζουν μια αντίφαση ανάμεσα στην πίστη τους και το σεξουαλικό τους προσανατολισμό.» λέτε ξεκάθαρα πως αναγνωρίζω αντίφαση ανάμεσα στην πίστη μου και στον σεξουαλικό μου προσανατολισμό. Το θέμα είναι τι εννοείται με τον όρο πίστη. Αν αναφέρεστε στο τί οι περισσότεροι χριστιανοί πιστεύουν για αυτά τα θέματα τότε δεν υπάρχει καμία ένσταση. Αν αναφέρεστε στο τί εγώ πιστεύω τότε διαφωνώ κάθετα. Πρέπει επίσης να πω πως συμφωνώ με την συμπλήρωση «και μάλλον όχι λόγω της ομοφυλοφιλίας του» και να πω πως ήταν αρκετά εύστοχη. Ο θεός δεν ασχολείται με το αν αγαπάμε άντρες ή γυναίκες ούτε με το τί κάνουμε στο κρεβάτι μας. Αυτό που έχει σημασία είναι το κατά πόσο μπορούμε να αγαπήσουμε τον θεό τον συνάνθρωπο και ολόκληρη την δημιουργία.

Να δεχόμαστε τον συνάνθρωπό μας όπως είναι

Ο χριστιανισμός γεννήθηκε σε ένα περιβάλλον (ιουδαϊκό) που ακόμα και το να ήσουν ανύπαντρος ήτανε βδέλυγμα. Γεννήθηκε σε έναν κόσμο που η δουλεία ήταν κάτι παραπάνω από δεδομένο. Σε έναν κόσμο που η γυναίκα θεωρούταν πράγμα. Και την αγαμία αποδέχτηκε και τον θεσμό της δουλείας κατάργησε και την γυναίκα εξύψωσε.

Όταν ήμουν μικρός και πήγαινα στο κατηχητικό εκτός από πολλές ανοησίες (και πολύ επιεικής είμαι) που έμαθα, έμαθα και κάτι πολύ σημαντικό το όποιο έχω κρατήσει μέχρι τώρα βαθιά χαραγμένο στην καρδιά μου. Έμαθα ότι βασική αρχή του χριστιανισμού είναι να δεχόμαστε τον συνάνθρωπό μας όπως είναι. Και καθώς μεγάλωνα έβλεπα πως μόνο αυτό δεν έκαναν οι άνθρωποι της εκκλησίας. Τους έβλεπα να κοιτάν με μισό μάτι όποιον δεν ήταν σαν και αυτούς και να τον φοβούνται. Τους έβλεπα να θέλουν να βάλουν στα δικά τους σταθμά και μέτρα όποιον τύχαινε να έλθει για πρώτη φορά στην εκκλησία. Τους έβλεπα να μισούν θανάσιμα αυτούς που έλεγαν αιρετικούς την στιγμή που αυτοί μου είχαν μάθει πως όποιος θέλει να ονομάζετε χριστιανός δεν μπορεί παρά μονάχα να αγαπά.

Malvina hostess.

Ε ναι λοιπόν η Μαλβίνα είναι συνάδελφός μου, θεολόγα πρώτης κλάσης!

Να πέσει ο βίντεος παρακαλώ.

Και μια φράση της Μαλβίνας να επαναλάβω γραπτώς για αυτούς που το παίζουν τάχα δήθεν προοδευτικοί και τα χουν βάλει με την εκκλησία λες και μόνο σε αυτήν υπάρχουν κρετίνοι. Δεν κοιτάνε πρώτα τα μούτρα τους λέω εγώ. Και η Μαλβίνα τα έβαζε αλλά κρατούσε και ένα τυπικό μπάλανζ. Και την πολιτική και την δημοσιογραφία και την εκκλησία σε παρόμοιο τσουβάλι τα βάζει και τα σατιρίζει και καλά τα κάνει. Οι δικοί μας σήμερα το παίζουνε μυξοπαρθένες και τα χουν βάλει με την εκκλησιαστική περιουσία λες και η εκκλησία είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής πραγματικότητας. Δεν βλέπουν πως η Ελλάδα έχει γίνει ο παράδεισος του επιχειρηματία που γ…α και δέρνει και δεν απολογείται πουθενά, που το παιδοβούβαλο έχει κατεβάσει τον φόρο για τους έχοντες ώστε να μπορούν να έχουν περισσότερα. Άντε τώρα μην με πιάσει η κουλαμάρα και πω περισσότερα.

«Ένα έχω να σου πω, πρόσεχε! Γιατί ο άγριος κόσμος του Αγίου Όρους ουδεμία σχέση έχει με τον αγγελικό κόσμος των μίντια. … Αλλιώς τον βλέπω τον πανωλεθρίαμβο εγώ έρχεται, πλησιάζει.»

Salvador Dali.

Ο μεγάλος αυνανιστής. O Grande Masturbador.

Διαπιστώσεις

Τελικά είσαι πολύ παιδί.

Οικογενειακή χαρά και θαλπωρή.

Η Αγία Οικογένεια με τον Ιωάννη

Ο Χριστός και ο Ιωάννης δείχνουν πώς αυτή η βαθιά φιλία, που από την κύλια της μητέρας τους έχουν, θα κρατήσει στην αιωνιότητα.

Bernardino Luini, Museo del Prado, Madrid.

I fiori è per te.

Τα λουλούδια είναι για έναν φίλο που πολύ τον αγαπώ!

Οι ιστορίες των άλλων. ν.2

Το τσιγάρο στο χέρι. Η Χαρούλα στο στερεοφωνικό. Οι σκόρπιες σκέψεις στο μυαλό. Το διαβατήριο και τα εισιτήρια στην τσέπη. Το δωμάτιο στους καπνούς από σκέψεις και τσιγάρα. Ιδρώτας στο μέτωπο. Η νικοτίνη και το αλκοόλ στο αίμα. Το μπουκάλι των τριών αστέρων από γνωστή μάρκα ποτού μισοάδειο πάνω στο τραπέζι. Δίπλα το μεγάλο κρυστάλλινο ποτήρι με μια δόση αλκοόλ λαμπιρίζει περίεργα από το φώς του γραφείου. Ο υπολογιστής με αμέτρητα παράθυρα που έχουν μείνει ανοιχτά έχει αρχίσει να κολλάει. Το πιάνο περιμένει καιρό να ηχήσει με μελωδίες χαρούμενες. Εμπνέεται και αυτό από την παρακμή που εκπέμπει ο αρτίστας. Στην βιβλιοθήκη τα τεύχη με τα ποιήματα του Καβάφη έχουν αρχίσει να ξεφτίζουν επικίνδυνα. Στην ίδια κατάσταση και η διάθεση αυτού που τα διαβάζει. Τι να ναι αυτό που τον έχει φέρει σε αυτήν την κατάσταση; Το πρόσωπό του είναι αρκετά αινιγματικό. Ένα όμορφο πρόσωπο που παρά την προφανή θλίψη δείχνει τόσο ωραίο ακόμα και με αυτά τα χάλια. Τα μάτια του ταλαντεύονται μεταξύ της οθόνης και του μεγάλου ποτηριού που συνεχίσει να ανακλά με περίεργο τρόπο το φώς από τον προβολέα του γραφείου. Ασαφείς λέξεις πηγάζουν σε τυχαία χρονικά διαστήματα από το στόμα του. Ο μεγάλος μάγιστρος Ιουβενάλιος Λεονάρδος ετοιμάζεται να φύγει. Να φύγει από προβλήματα και σκέψεις που τον τελευταίο καιρό τον ταλαιπωρούν. Ίσως έχει την ψευδαίσθηση πως με ένα ταξίδι θα ξεχάσει για λίγο όλα αυτά. Θα δει καινούριες εικόνες, καινούρια μέρει και ανθρώπους. Αλλά η επιστροφή θα τον φέρει στην πρότερη κατάσταση. Αντιμέτωπο με την πραγματικότητα που και με δική του ευθύνη έχει αυτά τα χάλια. Το ξέρει καλά αυτό. Ίσως είναι ο κύριος λόγος που τον θλίβει. Και πρέπει να βρει το θάρρος να το αντιμετωπίσει. Τελικά το ταξίδι ίσως είναι μία πίστωση χρόνου. Ένας τρόπος όχι να ξεχάσει για λίγο τα προβλήματά του αλλά να αποστασιοποιηθεί από τα πράγματα. Να σκεφτεί πιθανές λύσεις και εξελίξεις. Να λειτουργήσει σαν εξωτερικός παρατηρητής του εαυτού του.

Ο καθένας από μας οπλίζει το χέρι του δράστη.

Γεννημένοι στην νεοελληνική κοινωνία φέρνουμε πάνω μας τα στίγματα που αυτή μας έχει χαράξει. Με φαινομενικά αθώες συμπεριφορές διαιωνίζουμε καταστάσεις που μακροχρόνια δημιουργούν προβλήματα σε όλους. Καλούμαστε αν θέλουμε να ζήσουμε πραγματικά να αποβάλουμε όσα περισσότερα συμπλέγματα ενοχές και άλλα νοσηρά κουβαλάμε.

Όσον αφορά στο θέμα του ερωτικού προσανατολισμού το τοπίο είναι αρκετά βεβαρημένο και όχι μόνο για αυτούς που σε αυτό το θέμα είναι διαφορετικοί αλλά και γι αυτούς που δεν είναι. Για πολλούς νεοέλληνες γονείς η σκέψη και μόνο ότι το παιδί τους μπορεί να τους βγει ¨τοιούτος¨ γίνεται εφιάλτης. Τα όνειρα για ευτυχισμένους γάμους, μπομπονιέρες, γαμήλιες τελετές, εγγονάκια, πάνες, είδη μπεμπέ, οικογενειακές διακοπές Χριστούγεννα Πάσχα με τους παππούδες κλπ μετατρέπονται σε εφιάλτες για ναρκωτικά, μεταδοτικές ασθένειες, κοινωνική κατακραυγή, ανωμαλία, πεζοδρόμιο, ο γιός μου τον παίρνει και άλλα θλιβερά. Και έτσι ανατρέφουν παιδιά με τρόπο που είτε δυσκολεύονται να αποδεχτούν ομοφυλόφιλους στο περιβάλλον τους, είτε δυσκολεύονται να αποδεχτούν τον εαυτό τους.

Αυτό βέβαια είναι καθολικό φαινόμενο. Η φράση ¨αν δεν κάτσεις καλά θα φέρω τον γύφτο να σε πάρει¨ που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ακούσει είτε να στοχεύει εμάς είτε κάποιο μικρό μας φίλο εκφράζει και μεταφέρει στην επόμενη γενιά μία βαθύτατα νοσηρή αντίληψη που σίγουρα δεν φέρνει ούτε βραχύχρονο ούτε μακρόχρονο θετικό αποτέλεσμα. Ο πατέρας που από το πρωί μέχρι το βράδυ βρίζει τους μετανάστες για την οικονομική κατάσταση της οικογένειας και της χώρας δεν βρίσκεται σε καλύτερη θέση. Τα παιδιά του έχουν περισσότερες πιθανότητες όχι μόνο να θεωρούν εκ των προτέρων κακούς τους μετανάστες αλλά και να φερθούν με παραβατική συμπεριφορά σε μετανάστες. Η μάνα που παθαίνει σοκ μπροστά στο παιδί της όταν θα δει 2 άντρες να φιλιούνται διδάσκει με τέλεια παιδαγωγικό τρόπο το πόσο κοινωνικά κατακριτέα είναι η συγκεκριμένη πράξη. Αν αυτό το παιδί είναι ομοφυλόφιλος ήδη η μητέρα έχει υπογράψει συμβόλαιο για την δυστυχία του παιδιού της. Το πιο θλιβερό από όλα είναι πως αν γνώριζε τις επιπτώσεις θα έβλεπε το θέμα με άλλη οπτική.

Όσο μια κοινωνία ανατρέφει νέους είτε να είναι είτε να έχουν μάθει να κάνουν τους άλλους δυστυχισμένους τότε φαινόμενα ενόπλων μαθητών σε σχολεία και παρόμοια φαινόμενα θα αυξάνουν. Αντί για το σχήμα ευτυχισμένος δυστυχισμένος μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το δούλος ελεύθερος ή και άλλα. Ας καταλάβουμε επιτέλους με ποιόν τρόπο ο καθένας από μας οπλίζει το χέρι του ¨δράστη¨ ποιός είναι το πραγματικό θύμα και ας αφήσουμε την ηθικολογία κατά μέρους.

Jean Michelle Jarre- Revolutions

Καλημέρα!

Ένα πουλί με ξύπνησε τραγουδώντας έναν σκοπό που έμοιαζε σατανικά σε ένα από τα κομμάτια που

παίζουν στην ταινία Αμελί. Και είμαι πολύ χαρούμενος! Καλημέρα σε όλους!

Yann Tiersen - La dispute