Και καθώς άκουγα τον Καβάφη μελοποιημένο από τον Μάνο «Μέρες του 1903» ξαφνικά ανοίγω το leviathanfromkavala και ακούω το soundtrack που έχει βάλει. Κλείνω τον «Μεγάλο ερωτικό» και τον Δημήτρη Ψαριανό και αρχίζω να απαγγέλω ταυτόχρονα με το soundtrack που παίζει
Δεν τα ηύρα πιά ξανά - τα τόσο γρήγορα χαμένα...
τα ποιητικά τα μάτια, το χλωμό
το πρόσωπο... στο νύχτωμα του δρόμου...
Δεν τα ηύρα πιά - τ' αποκτηθέντα κατά τύχην όλως,
που έτσι εύκολα παραίτησα
και που κατόπιν με αγωνίαν ήθελα.
Τα ποιητικά τα μάτια, το χλωμό το πρόσωπο,
τα χείλη εκείνα δεν τα ηύρα πιά.
