Η μονομερής και υπέρμετρη εξέλιξη των θετικών επιστημών έφερε την επιθυμία να ζούμε με πληρότητα. Ποτέ δεν μας είπε ούτε μπορεί να μας πει και να μας αναλύσει το βαθύτερο νόημα και τον σκοπό της ζωής. Αυτή είναι η αιτία της πολύ-ασχολίας της σημερινής εποχής, της έλλειψης προσωπικού χρόνου, η ασχολία για την ασχολία. Η εργασιοθεραπεία δρα ως ναρκωτικό ώστε ξεχνάμε το νόημα της ζωής και μας σταματά την διεργασία του να σκεφτόμαστε.
17/6/07
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Δρα ως ναρκωτικό για να πάψουμε να σκεφτόμαστε ή ως αναλγητικό για να πάψουμε α πονάμε;
Φοράω τα ακουστικά στα αυτιά και ακούω κάποια Χάρις να μιλάει για αγάπη και έρωτες, φιλίες, λουλούδια και ιδανικά. Κοιτάζω ταυτόχρονα γύρω μου και βλέπω ανθρώπους να τρέχουν για χρήμα, δόξα, υλικά.
Μήπως το γυρίσαμε σε αυτά τα ναρκωτικά, γιατί όλα αυτά που περιγράφει η Χαρούλα και η κάθε Χαρούλα δεν μπορούμε να τα βρούμε; Μήπως γιατί πρώτα εμείς οι ίδιοι δεν τα σπέρνουμε στο χωραφάκι της καρδιάς μας για να αφήσουμε άλλους να τα θερίσουν;
Ανάλογα την περίσταση και το πρόσωπο. Όταν έχεις γνώση της κατάστασης, τότε δρα ως αναλγητικό. Όταν προσπαθείς να αποδράσεις από την πραγματικότητα και να πείσεις τον εαυτό σου για μία εικονική πραγματικότητα, τότε δρα ως ναρκωτικό.
Εύχομαι ο καθένας να μπορέσει να δοθεί με ανιδιοτελή κριτήρια στον ή στους ανθρώπους που αγαπά.(να αφήσουμε άλλους να τα θερίσουν)
συμφωνώ απόλυτα! Και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, είμαστε κατά ένα τρόπο δέσμιοι της κατάστασης αυτής.
Δημοσίευση σχολίου