4/5/11

Εγώ δεν είμαι μοναχός Μον’ ντύνομαι στα μαύρα

Τ' αγιοπετρίτικα παιδιά

Είναι καΐκια με πανιά

Που κουβαλούν το λάθος

Πυρακτωμένα είναι σπαθιά

Που σιγοκαίγονται δειλά

Στου έρωτα το πάθος

Εγώ δεν είμαι μοναχός

Μον’ ντύνομαι στα μαύρα

Μου φέρνει ο άνθρωπος Θεό

Η άβυσσος γοητεία

Πάνω στο κύμα περπατώ

Βουτώ στην αμαρτία

Τ' αγιοπετρίτικα παιδιά

Ξέρουν αρχαία μυστικά

Των εραστών τα όμορφα λόγια

Πως ν’ αγαπούν και να πονούν

Ν’ αρπάζονται και να μεθούν

Να κάνουν ό,τι θέλουν.

2 σχόλια:

suncitizen είπε...

"Μου φέρνει ο άνθρωπος Θεό

Η άβυσσος γοητεία

Πάνω στο κύμα περπατώ

Βουτώ στην αμαρτία"

ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

Σμέμνιος Ναΐτης είπε...

Μα γιατί θαρρείς πως δεν είμαι μέλος της; Η αμαρτία δεν σε κάνει να είσαι εκτός Εκκλησίας. Και κανείς δεν μπορεί να πει πως δεν είναι αμαρτωλός.
Υ.Γ. Συγνώμη για την αργοπορία.