Πλατεία Ναβαρίνου. Περπατώ. Σκέφτομαι την ανελευθερία που διέπει την ελληνική νοοτροπία. Σκέφτομαι την ελευθέρια που τα «παιδιά της Ναβαρίνου» έχουνε ως τρόπο ζωής. Στο mp3 ο Μάνος να παίζει με έντονες πινελιές συναισθημάτων, εντείνοντας την μελαγχολία που αποπνέει η πόλη, από τα αρχαία θεμέλιά της που έχω μπροστά μου, ως τα μοντέρνα κτίσματα που εκτείνονται στον ορίζοντα και συνάμα τον κόβουνε. Γενικά περνάνε διάφορα από το κεφάλι μου.
Και ξαφνικά συναντάω τον Σ.
Και ξαφνικά συναντάω τον Σ.
Έχω αν το δω από τον Μάιο. Ο Σ. είναι ένα τζαζ χριστιανόπουλο που μου έχει εμπιστευτεί κάποια πράγματα για την προσωπική του ζωή. Όσα φυσικά και το ίδιος επιτρέπει στον εαυτό του να διακρίνει. Αυτά τα χριστιανόπουλα είναι να τα λυπάσαι. Τα διέπει όλα ανεξαιρέτως ένα ενοχικό σύμπλεγμα, καρατσεκαρισμένο σου λέω. Τα πάντα είναι αμαρτία. Άσε το άλλο. Νομίζουνε πως τα ξέρουνε όλα. Έχουνε για όλα μία απάντηση. Αυτό δηλαδή δεν είναι εγωισμός; Καλά δεν το συζητώ, η ομοφοβία στους χώρους της εκκλησίας πάει σύννεφο. Δεν κοιτάνε οι στραβάδες να ξεστραβωθούνε και να δούνε τι γινότανε στο βυζάντιο. Δεν κοιτάνε να δούνε πως άγιοι της εκκλησίας δεν είχανε τέτοια κολλήματα. Κάποιοι πατέρες και άγιοι της εκκλησίας ήτανε όχι μόνο ριζοσπαστικοί για την εποχή τους, αλλά και για την δικιά μας εποχή. Γαμώ την ημιμάθειά τους γαμώ. (Σμέμνιε παραφέρεσαι και είσαι και εκτός θέματος.) Α! στο θέμα μου. Τι σας έλεγα, για τον Σ. Που λέτε έμεινα. (Αυτός έχει κάτι απόψεις άστα να πάνε. Χριστιανόπουλο ων.) Πιασμαντό εν τω μέσο της πλατείας. ΝΑΙ μου έκανε πιασμαντό. ΠΙΑΣΜΑΝΤΟ. Και ο λόγος που έμεινα ήταν ο εξής. Αυτό το θυμάμαι που ήταν ένα συνεσταλμένο παιδί. Και τώρα μάτσα μούτσα στην αρχή και χαθήκαμε και μια ο χέρις του στον ώμο μου, μια στην μέση μου και να τα πούμε μεθαυρίο και άλλα. Και εμένα να πω την αλήθεια ο χέρις μου δούλεψε για τα καλά (εδώ σε άλλες περιπτώσεις και δουλεύει, τώρα που είχα και την ευκαιρία).
Μου αναπτέρωσε το ηθικό η όλη κατάσταση. Να ναι καλά το παιδί, και να ανοίξει τα ματάκια του να δει τι γίνεται και σε αυτόν και στον κόσμο γύρο του.
Και κάτι για να ανοίξει το μάτι μας. Αφιερωμένο εξαιρετικά.
Γαμώ την ατυχία μου. (σλόγκαν από malvina)
4 σχόλια:
Εχμμμ... Τι ακριβώς είναι το πιασμαντό...; :-$
Χούφτωμα είτε ελαφρύ είτε βαρύ.
Μερσί. Δεν έχω κάτι σε Μπαμπινιώτη και καταλαβαίνεις...
Ο Μπαμπινιώτης δεν υπάρχει περίπτωση να το έχει, ούτε άλλα κοινά λεξικά. Έχει μόνο το πιάσμα = λαβή. Πρέπει να είναι τοπική η χρίση αυτού του τύπου. Ο συνηθισμένος τύπος είναι μπιεσμάν.
Δημοσίευση σχολίου