Χθες στους δρόμους και τα σοκάκια της πόλης οι άνθρωποι για να ξεφεύγουν από την καθημερινότητα χρησιμοποιούν αλλοτινά προσωπεία. Και εγώ είπα να αλλάξω για λίγο. Μα με τι να αλλάξω; Έχω σχεδόν ξεχάσει πως είδη φοράω ένα προσωπείο. Ένα προσωπείο που εσείς μου επιβάλετε να φοράω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Που εσείς με την μισαλλοπρεπή συμπεριφορά σας μου επιβάλετε σιωπηλά ή σε πιο προσιτή ορολογία με σεμνότητα και ταπεινότητα αυτό το προσωπείο το οποίο αισθάνομαι πως έχει αρχίσει να γίνεται ένα με το δέρμα του προσώπου και του σώματός μου. Πιο προσωπείο εγώ να βάλω αφού δεν δύναμαι ούτε το υπάρχον να βγάλω. Έχει γίνει μία παρά φύση κατάσταση διότι το φυσικό για μένα δεν είναι αυτό. Για τον χριστιανικό κόσμο τα παρά φύση είναι από τα πιο κατακριτέα αμαρτήματα. Σε αυτό το καρκινικό και καρκινογενές αμάρτημα είστε συνυπεύθυνοι. Και θα χαρώ πολύ αν έχετε τύψεις όχι ενοχές αλλά τύψεις. Οι ενοχές είναι μη υγιής κατάσταση, σαν αυτή που εσείς με έχετε αναγκάσει. Με τις τύψεις έχω κάνει μυστική συμμαχία. Συνηγορούν υπέρ μου.
Δώσε σε κάποιον μια μάσκα και θα δεις το αληθινό του πρόσωπο. Ουμπέρτο Έκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου