30/8/08

Σχετικά με την τιμωρία και άλλες αρρώστιες.

Τι είναι τιμωρία; Ας υποθέσουμε πως η φυλακή είναι μία είδους τιμωρία που η κοινωνία επιβάλει στα μέλει τα οποία αυτή αποφασίζει ότι βλάπτουν το κοινωνικό συμφέρον. Εδώ δημιουργούνται 2 βασικά ερωτήματα. 1ον πιο είναι το κοινωνικό συμφέρον και 2ον πως αυτό βλάπτεται. Η αλήθεια είναι πως αν απαντώντας σε αυτά τα 2 ερωτήματα προσπαθήσεις να διατηρήσεις μία πολύπλευρη οπτική του θέματος θα βρεις και δίκαια και άδικα σε όλες τις πλευρές. Θα μπλέξεις σε λίστες με πάμπολλα επιχειρήματα που στηρίζουν πολλές φορές απόψεις που είναι εντελώς αντίθετες. Θα βρεθείς σε μία κατάσταση τόσο δαιδαλώδεις που η πολυπλοκότητά της καταδεικνύει το πόσο άρρωστη είναι. Και πραγματικά το υγειές είναι απλό. Το σημαντικό είναι αν έχουμε τις προϋποθέσεις να διακρίνουμε το καλό από το κακό. Γιατί βρισκόμαστε σε έναν κόσμο που το υγειές το παρουσιάζει ως άρρωστο και το άρρωστο ως υγείες. Και η τιμωρία ή η δίψα για δικαιοσύνη καταδεικνύει την έλειψε υγείας που μας διακατέχει.

3 σχόλια:

TINA είπε...

Η Αλήθεια είναι οτι ζούμε σε μια κοινωνια που πάσχει απο πνευματικό καρκίνο... αλλα και σε πιο παλαιές εποχές νομίζω οτί τα πράγματα δεν ηταν καλύτερα.....

Σμέμνιος Ναΐτης είπε...

Συμφωνώ.

suncitizen είπε...

Το τεράστιο θέμα δεν είναι η τιμωρία!
Όσο και να τιμωρηθεί ένας δολοφόνος,ακόμα και αν βασανιστεί και εκτελεστεί, δεν πρόκειται ποτέ να αποκαταστήσει το κακό που έκανε!
Η μόνη αποκατάσταση που θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή είναι το να επαναφέρει στη ζωή το άτομο που σκότωσε!
Το μέγιστο θέμα είναι η μετάνοια! Το να πει πως αν γινόταν ξανά το ίδιο περιστατικό, δε θα σκότωνα αυτό τον άνθρωπο. Έκανα λάθος!
Είναι λάθος να ενεργούμε έτσι! Πρέπει να βρίσκουμε άλλους δρόμους να λύνουμε τις διαφορές μας...
Αυτό, όμως, το ξέρει μόνο αυτός στη συνείδησή του. Η πολιτεία, για παραδειγματισμό και σωφρονισμό κλπ τον παραδίδει στο λεγόμενο σωφρονιστικό σύστημα, που η ίδια έχει φτιάξει και εμπιστεύεται και υποτίθεται είναι αποτελεσματικό!
Εκείνο που δεν κατάλαβα ποτέ είναι το γιατί αφού εκτίσει την ποινή του ο κατάδικος στο σωφρονιστικό σύστημα, μετά η ίδια η πολιτεία δεν τον κάνει αποδεκτό π.χ. στο δημόσιο, αφού τον έχει ήδη σωφρονίσει με το σύστημά της.
Ή μήπως δεν τον εμπιστεύεται ακόμα; Αν όχι, γιατί τον αφήνει ελεύθερο; Και από την άλλη, γιατί τότε να τον εμπιστευθεί ο ιδιώτης; Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται, μέχρις ότου ο εγκληματίας να αναγκαστεί να υποτροπιάσει για να επιβιώσει! Τι κερδίσαμε; Τίποτα! Δε φτάνει να λες σε ένα άνθρωπο απλα τι να μην κάνει! Πρέπει να του δίνεις και εναλλακτικές βιώσιμες προτάσεις!