Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Μάνος Χατζιδάκις.

Ειναι καλύτερα να μνημονεύουμε τη μέρα γέννησης παρα του θανάτου. (etalon)

Καληνύχτα γλυκέ μου Μάνο.

Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.

Καληνύχτα.

Ο κόσμος αλλάξει μόνο στο μέτρο του πως εμείς τον βλέπουμε διαφορετικό.

Τα χρώματα της Μονμάρτρης.

Είμαι στην γραμμή 12 του παριζιάνικού μετρό. Κατευθύνομαι στην Μονμάρτρη (Montmartre) στην Βασιλική της Σακρέ Κερ ή Ιερής Καρδιάς (Basilique du Sacré Cœur). Πάω να δω το Παρίσι από ψηλά. Και όμως για να πάω πρέπει να περάσω από τον βαθύτερο σταθμό του μετρό, τον σταθμό της αβύσσου (Abbesses).

Συνήθως πρέπει να περάσεις από δυσκολίες για να απολαύσεις κάτι που αξίζει. Κάπως έτσι είναι και στις ανθρώπινες σχέσεις. Θέλει κόπο για να φτάσεις σε ένα σημείο και μετά θέλει κόπο ώστε να διατηρήσεις αυτή τη σχέση μέσα στις δυσκολίες τις ζωής. Αυτός είναι και ο λόγος που δύσκολα οι άνθρωποι δημιουργούν βαθιές διαπροσωπικές σχέσεις. Δεν θέλουμε να ξεφύγουμε από την βολή μας. Άλλοτε κυνηγάμε το πάνω χέρι στην σχέση και άλλοτε βολευόμαστε σε μία αρρωστημένη κατάσταση ελπίζοντας πως κάποτε θα πάρουμε αυτό που θέλουμε. Από την μία δε βλέπουμε τον άλλο σαν πρόσωπο, σαν άνθρωπο με τους ίδιους πόνους πόθους και καημούς και από την άλλη βάζουμε τον εγωισμό μας πάνω από όλα και πετάμε τις ευκαιρίες στα σκουπίδια. Όταν αγαπάς δεν κάνεις στον άλλο κάτι που δεν θα ήθελες να σου κάνει. Όταν αγαπάς δεν υπάρχει λόγος να σου ζητήσει ο άλλος συγγνώμη. Όταν αγαπάς δεν υπάρχει ο άλλος πολύ απλά γιατί ο άλλος ταυτίζεται με τον εαυτό σου, πολύ απλά γιατί ο άλλος είσαι εσύ.

Κατεβαίνω από τον συρμό και κατευθύνομαι στον ανελκυστήρα, περιμένω και με το που φτάνει μπαίνω μέσα στον ανελκυστήρα μαζί με το πλήθος. Βγαίνω στην επιφάνια και κάνω μία στάση στον ναό που προβάλει απέναντί μου. Μετά από λίγο ανηφορίζω για την Βασιλική. Η θέα της πόλης του φωτός με περιμένει μαζί με τα διάφορα ζευγάρια που κάνουν την βόλτα τους.

Γιατί άραγε οι σχέσεις στα ομοφυλόφιλα άτομα φθείρονται τόσο εύκολα; Δεν υπάρχουν όλα αυτά που στα άλλα ζευγάρια λειτουργούν ως συνεκτικοί παράγοντες; Η αλήθεια είναι πως και η αποδοχή από την κοινωνία και η απόκτηση παιδιών είναι καταστάσεις που δρουν ως αντικίνητρα σε έναν πιθανό χωρισμό. Δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία μετάξι τους; Αφενός το διαρκές άγχος για να μην γίνει γνωστή η σχέση ή και η φύση τους σε ανεπιθύμητα άτομα αφαιρεί σημαντικό μέρος από το ψυχικό σθένος του ζευγαριού. Αφετέρου το να έχεις ανά πάσα στιγμή το μυαλό σου στο τι θέλει ο άλλος και το πώς αυτός το εκφράζει, το πώς και αν αντιλαμβάνεται αυτό που θες και το πώς θα το αντιληφθεί, δηλαδή η επικοινωνία είναι μια διεργασία που απαιτεί μεγάλο ψυχικό σθένος. Μήπως στα ομόφυλα ζευγάρια είναι πιο εύκολο το να δημιουργήσουν παρά να συντηρήσουν μια σχέση; Μήπως το να κάνουν μία καινούρια αρχή είναι πιο εύκολο ή έχει να τους προσφέρει περισσότερα από το να επενδύσουν στο παρελθόν; Γι αυτό πολλοί ομοφυλόφιλοι δημιουργούν πολύ συχνά νέες σχέσεις αλλά δεν καταφέρνουν να τις κρατήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα;

Δως μου αυτή τη γεύση.

Δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία.

Μου λες «δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία». Μία φράση που την έκλεψες. Μία φράση που εκφράζει την ανάγκη σου, το πάθος σου για τον ψεύτικο κόσμο που έχεις πλάσει και ζεις μέσα του. Μία φράση που κάνει ολοφάνερες τις ανασφάλειές σου και σκιάζει την ύπαρξή σου που φοβάσαι να κοιτάξεις κατάματα. Μία φράση που νομιμοποιεί τα θολωμένα νερά της ζωής σου που με την δική σου ανοχή έχουν θολώσει.

Πότε επιτέλους θα αρχίσεις να ζεις; Πότε θα πάρεις το ρίσκο που απαιτεί η ζωή ώστε να μην καταντά θάνατος; Πότε θα αποκτήσεις την δικιά σου προσωπικότητα και δεν θα γίνεσαι έρμαιο του καθενός, ακόμα και δικό μου; Πότε θα κατεβάσεις το σεντόνι από τον καθρέφτη θέλοντας να ξεχάσεις πώς όταν ήσουν μικρός είχες κοιτάξει μέσα του και κάτι σε έκανε να φοβηθείς. Και εγώ αυτά τα λέω σε σένα μόνο ή και στον ίδιο μου τον εαυτό;

Δεν αντέχω άλλο, κάθε φορά που είμαστε μαζί αισθάνομαι πως δεν έχουμε να πούμε τίποτα το ουσιαστικό. Μόνο λόγια του αέρα. Λόγια για να περνά απλά ο χρόνος. Λες και τον έχουμε άφθονο. Αυτό είναι που με θλίβει περισσότερο. Το ότι δεν έχω τίποτα το ουσιαστικό να πω με σένα. Δεν θέλω να γίνεις ανάμνηση. Σε θέλω για το παρόν και το μέλλον μου. Σε θέλω για τον χρόνο που θα έρθει και όχι για αυτόν που πέρασε. Μα δεν ξέρω αν αυτό είναι εφικτό. Γιατί οι κόσμοι μας δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα έχουνε κοινό τόπο και χρόνο. Και αυτό με θλίβει

Φιλικά, Σμέμνιος Ναΐτης.

Κυριακάτικο κήρυγμα.

Αντί κυριακάτικου κηρύγματος αφιερωμένο προσευχητικά στους Ορθοδόξους Χριστιανούς που έχουν μάθει σύμφωνα με το χριστιανικό τρόπο ζωής να δέχονται τον συνάνθρωπό τους όπως είναι, χωρίς προϋποθέσεις. Και οι οποίοι γνωρίζουν καλά πως ασκούμενοι στην χριστιανική αγάπη δεν βάζουμε στα καλούπια μας τον συνάνθρωπο αλλά τον αφήνουμε ελεύθερο μιμούμενοι τον κτίστη που μας αφήνει ελεύθερους να τον δεχτούμε ή όχι. Μας αφήνει ελευθέρους ακόμα να αρνούμαστε την ύπαρξή του.

Σκέψεις για τη χριστιανική θεώρηση της ομοφυλοφιλίας Νο 1

Σκέψεις για τη χριστιανική θεώρηση της ομοφυλοφιλίας Νο 2