Είμαι στην γραμμή 12 του παριζιάνικού μετρό. Κατευθύνομαι στην Μονμάρτρη (Montmartre) στην Βασιλική της Σακρέ Κερ ή Ιερής Καρδιάς (Basilique du Sacré Cœur). Πάω να δω το Παρίσι από ψηλά. Και όμως για να πάω πρέπει να περάσω από τον βαθύτερο σταθμό του μετρό, τον σταθμό της αβύσσου (Abbesses). 
Συνήθως πρέπει να περάσεις από δυσκολίες για να απολαύσεις κάτι που αξίζει. Κάπως έτσι είναι και στις ανθρώπινες σχέσεις. Θέλει κόπο για να φτάσεις σε ένα σημείο και μετά θέλει κόπο ώστε να διατηρήσεις αυτή τη σχέση μέσα στις δυσκολίες τις ζωής. Αυτός είναι και ο λόγος που δύσκολα οι άνθρωποι δημιουργούν βαθιές διαπροσωπικές σχέσεις. Δεν θέλουμε να ξεφύγουμε από την βολή μας. Άλλοτε κυνηγάμε το πάνω χέρι στην σχέση και άλλοτε βολευόμαστε σε μία αρρωστημένη κατάσταση ελπίζοντας πως κάποτε θα πάρουμε αυτό που θέλουμε. Από την μία δε βλέπουμε τον άλλο σαν πρόσωπο, σαν άνθρωπο με τους ίδιους πόνους πόθους και καημούς και από την άλλη βάζουμε τον εγωισμό μας πάνω από όλα και πετάμε τις ευκαιρίες στα σκουπίδια. Όταν αγαπάς δεν κάνεις στον άλλο κάτι που δεν θα ήθελες να σου κάνει. Όταν αγαπάς δεν υπάρχει λόγος να σου ζητήσει ο άλλος συγγνώμη. Όταν αγαπάς δεν υπάρχει ο άλλος πολύ απλά γιατί ο άλλος ταυτίζεται με τον εαυτό σου, πολύ απλά γιατί ο άλλος είσαι εσύ.
Κατεβαίνω από τον συρμό και κατευθύνομαι στον ανελκυστήρα, περιμένω και με το που φτάνει μπαίνω μέσα στον ανελκυστήρα μαζί με το πλήθος. Βγαίνω στην επιφάνια και κάνω μία στάση στον ναό που προβάλει απέναντί μου. Μετά από λίγο ανηφορίζω για την Βασιλική. Η θέα της πόλης του φωτός με περιμένει μαζί με τα διάφορα ζευγάρια που κάνουν την βόλτα τους.
Γιατί άραγε οι σχέσεις στα ομοφυλόφιλα άτομα φθείρονται τόσο εύκολα; Δεν υπάρχουν όλα αυτά που στα άλλα ζευγάρια λειτουργούν ως συνεκτικοί παράγοντες; Η αλήθεια είναι πως και η αποδοχή από την κοινωνία και η απόκτηση παιδιών είναι καταστάσεις που δρουν ως αντικίνητρα σε έναν πιθανό χωρισμό. Δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία μετάξι τους; Αφενός το διαρκές άγχος για να μην γίνει γνωστή η σχέση ή και η φύση τους σε ανεπιθύμητα άτομα αφαιρεί σημαντικό μέρος από το ψυχικό σθένος του ζευγαριού. Αφετέρου το να έχεις ανά πάσα στιγμή το μυαλό σου στο τι θέλει ο άλλος και το πώς αυτός το εκφράζει, το πώς και αν αντιλαμβάνεται αυτό που θες και το πώς θα το αντιληφθεί, δηλαδή η επικοινωνία είναι μια διεργασία που απαιτεί μεγάλο ψυχικό σθένος. Μήπως στα ομόφυλα ζευγάρια είναι πιο εύκολο το να δημιουργήσουν παρά να συντηρήσουν μια σχέση; Μήπως το να κάνουν μία καινούρια αρχή είναι πιο εύκολο ή έχει να τους προσφέρει περισσότερα από το να επενδύσουν στο παρελθόν; Γι αυτό πολλοί ομοφυλόφιλοι δημιουργούν πολύ συχνά νέες σχέσεις αλλά δεν καταφέρνουν να τις κρατήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα;
3 σχόλια:
Ψάχνεις για αίτια που έχω αναλύσει στο μπλόγκ μου διεξοδικά. Ειδικά αν δεις τις παλιότερες αναρτήσεις.
Παρόλα αυτά, θεωρώ τρια τα κυριότερα αίτια των ρηχών σχέσεων των gay:
1. Ενοχές λόγω ανατροφής που δε σε αφήνουν να χαράξεις μια πορεία στη ζωή σου, αλλά σε οδηγούν σε παλινωδίες, ανασφάλειες, ανακολουθίες.
2. Προσκόληση σε εξωτερικά χαρακτηριστικά (fit gym muscled κλπ) που από μόνα τους είναι ανεπαρκή για κάτι ουσιαστικό.
3. Ισοπέδωη αξιών. Πολλοί gay δεν είναι σε θέση να καταλάβουν αν έχει διαφορά μια ζωή με ξεπέτες, από μια ζωή σε μία ουσιαστική σχέση. Αφήνουν, λοιπόν, τα πάντα στην τύχη τους και δεν ασχολούνται με την προσπάθεια που λές ότι απαιτεί μια ουσιασιτική σχέση.
Πάντως η ελάχιστη προσπάθεια, το "χαλλλαρά" δηλαδή, είναι πολύ της εποχής μας. Και μάλιστα καλιεργείται από την παιδεία μας. Σκέψου ότι σήμερα μπορείς να πάρεις 9,5 μέσο όρο στο Λύκειο, να έχεις κοπεί σε 6-7 μαθήματα και να περάσεις την τάξη!
Όμως όλα αυτά μοιάζουν σα να πηγαίνεις στο gym, να κάθεσαι, να μιλάς, να τρως και να περιμένεις να φτιάξεις σώμα.
Συμφωνώ ότι τα ωραία τα μεγάλα και τα αλήθινά σε αυτή τη ζωή βγαίνουν μονο μέσα από ιδρώτα και αγώνες.
"Μήπως στα ομόφυλα ζευγάρια είναι πιο εύκολο το να δημιουργήσουν παρά να συντηρήσουν μια σχέση;"
Ακριβώς. Σε μία σχέση μεταξύ άνδρα-γυναίκας, η διαφορετικότητα των 2 φύλων προυποθέτει και μεγαλύτερη προσπάθεια για να επικοινωνεί ο ένας με τον άλλον. Αντιθέτως, στα ομόφυλα ζευγάρια ο παρόμοιος τρόπος συμπεριφοράς κάνει το ζευγάρι να μην χρειαστεί να προσπαθήσει πολύ, με αποτέλεσμα να αφήσει την σχέση να κυλήσει γρήγορα.
Επίσης διαφωνώ με τα 3 επιχειρήματα του suncitizen:
1. ίδιες ενοχές νιώθει και ένα κορίτσι που μεγάλωσε με συντηρητικούς γονείς ή ένα "μαμόθρεφτο" αγόρι.
2. οι straight άνδρες δίνουν ακόμα μεγαλύτερη έμφαση στην εξωτερική εμφάνιση της γυναίκας.
3. το ίδιο ισχύει για τους περισσότερους straight άνδρες.
Δε μου είχε δωθεί η ευκαιρία να γράψω πόσο πολύ μου άρεσε το ποστ σου...
Επίσης συμφωνώ με τον suncitizen σχεδόν σε όλα τα επιχειρήματα του.
1) Οι ενοχές που νιώθει ένας γκέι άντρας είναι πολύ βαθύτερες και εντονότερες σε σχέση με κορίτσια μεγαλωμένα σε συντηρητικό περιβάλλον.
2) Όσον αφορά την εμμονή με την εξωτερική εμφάνιση, πράγματι είναι προνόμιο των αντρών, γκέι και στρ8. Οι γυναίκες από την άλλη κοιτάνε άλλα πράγματα, χαρακτήρα (θετικό) αλλά και οικονομική κατάσταση - κοινωνικό status (αρνητικό).
3) Έχει κυριαρχήσει στους ομοφυλόφιλους η νοοτροπία ότι όσο περισσότερες κατακτήσεις έχουν και όσο περισσότερες εμπειρίες συλλέξουν, τόσο πιο πετυχημένοι είναι.
Η ανταγωνιστικότητα, η αντρική φύση του κυνηγού, η ευκολία της ξεπέτας, τα κόμπλεξ που κάνουν ορισμένους να αναφωνούν "οι έρωτες δεν είναι για τους άντρες, εγώ ξερνάω στην ιδέα 2 αντρών να λένε ο ένας στον άλλο σ' αγαπάω" πιστεύω ότι έχουν βάλει το χέρι τους για την κατάσταση που ζούμε σήμερα.
Δημοσίευση σχολίου