Ένα γράμμα στους Μαχητές της Ορθοδόξου Πίστεως.

Μην βλέπετε παντού αιρετικούς ο χριστός είπε πως όποιος φθείρει τον ναό του αγίου πνεύματος ο ίδιος θα τον φθείρει και ναός του αγίου πνεύματος είναι η εκκλησία. Δεν ξέρω πια από τις 2 στάσεις είναι εκκλησία, τα περί κουσουριού του μακαριστού Χριστοδούλου ή το πρέπει να σεβόμαστε την διαφορετικότητα του Ιερωνύμου; Σε μένα το πρώτο μου μυρίζει χωρισμό και το δεύτερο εκκλησία. Γιατί βασική χριστιανική αρχή είναι να δέχεσαι τον συνάνθρωπό σου όπως είναι. Αυτή είναι και η βασική προϋπόθεση για να αγαπήσεις πραγματικά κάποιον. Πραγματικά στεναχωριέμαι που υπάρχει τόση κακία από εσάς για οποιαδήποτε διαφορετική άποψη. Ίσος και μόνο η ύπαρξη του διαφορετικού σε οποιοδήποτε επίπεδο σας βγάζει από την βολή σας και το μόνο που σας μένει να κάνετε είναι να το κατηγορείται ως λανθασμένο και αιρετικό. Δεν ξέρω αν πιστεύουμε στον ίδιο θεό, γιατί ο θεός που πρεσβεύετε με τρομάζει αφάνταστα. Το βλέπω στα πρόσωπά σας όταν δήθεν συγχέεται την ομοφυλοφιλία με την κτηνοβασία και με άλλα άσχετα πράγματα. Βλέπω πως πίσω από αυτό κρύβετε μία ανήθικη, χυδαία ιδιοτέλεια. Βγείτε από την κόλαση που ζείτε γιατί κόλαση είναι να μην μπορείς να συγχωρήσεις δηλαδή να χωρέσεις μαζί με κάτι διαφορετικό από σένα. Κόλαση είναι το να προσάπτεις κατηγορίες που για σένα είναι από τις βαρύτερες ώστε με αυτόν τον τρόπο ξεχνάς να δεις τον εαυτό σου με ειλικρίνεια για δικά σου ελαττώματα και αδυναμίες. Θα προσευχηθώ για σας στον θεό που αγαπά τους πάντες με τρόπο που σκανδαλίζει. Στον θεό που ο γιός του διαλεγόταν με τα αποβράσματα της τότε κοινωνίας και δεν άντεχε την ελίτ της εποχής του θρησκευτικής και πολιτικής, που σκανδάλιζε τους θρησκευόμενους της εποχής του με το να κάνει θαύματα το Σάββατο μέρα αργίας που έζησε όχι εντός αλλά εκτός γάμου κάνοντας οικογένεια τους φίλους του. Στον θεό που έβαλε πρώτο στον παράδεισο αυτόν που η κοινωνία είχε τελευταίο και χλεύαζε.

Σας αφιερώνω ένα τραγούδι παρακαλώ ακούστε το.

Ενός λεπτού σιγή.

Ρόζα Εσκενάζυ - Φόρα τα μαύρα φόρα τα.

Φόρα τα μαύρα φόρα τα

Απ’ τον καιρό που έβγαλες
Τα μαύρα σου τα ρούχα,
Έσβησε φως μου ο σεβντάς
Μες στην καρδιά που σου ‘χα

Φόρα τα μαύρα, φόρα τα
Γιατί σου πάνε τρέλα,
Και με τα μαύρα μια στιγμή,
Στην αγκαλιά μου έλα.

Τα μαύρα ρούχα μάτια μου
Να τα ξαναφορέσεις.
Γιατί τα μαύρα σαν φορείς,
Πολύ πολύ μ’ αρέσεις.

Σου δίνουνε μια τσαχπινιά
Και μια περίσσια γλύκα,
Που γρήγορα θα παντρευτείς
Χωρίς πεντάρα προίκα.

Η Ρόζα Εσκενάζυ (Σάρα Σκενάζι) ήταν Ισπανοεβραία, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1890. Η οικογένειά της μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη όταν αυτή ήταν 7 ετών.

Δρόμοι του Βερολίνου.

Αφιερωμένο σε έναν φίλο από το Βερολίνο. Το τραγούδι πάντως στην σημερινή εποχή θα ταίριαζε περισσότερο στην Αθήνα παρά στο Βερολίνο.

Δρόμοι του Βερολίνου

Διαφωνώ και ενίσταμαι.

Προς τους Κωστή Σπηλιώτη και Γιώργο Χαλάτση.

Στην παραπομπή σας Νο:89 σελίδα 17 «Δεν υποστηρίζουμε βέβαια πως αποτελούν τις μόνες περσόνες που αυτοπροσδιορίζονται ως χριστιανές-οι στο υλικό μας. Είναι όμως οι μόνες περσόνες που αναγνωρίζουν μια αντίφαση ανάμεσα στην πίστη τους και το σεξουαλικό τους προσανατολισμό.» λέτε ξεκάθαρα πως αναγνωρίζω αντίφαση ανάμεσα στην πίστη μου και στον σεξουαλικό μου προσανατολισμό. Το θέμα είναι τι εννοείται με τον όρο πίστη. Αν αναφέρεστε στο τί οι περισσότεροι χριστιανοί πιστεύουν για αυτά τα θέματα τότε δεν υπάρχει καμία ένσταση. Αν αναφέρεστε στο τί εγώ πιστεύω τότε διαφωνώ κάθετα. Πρέπει επίσης να πω πως συμφωνώ με την συμπλήρωση «και μάλλον όχι λόγω της ομοφυλοφιλίας του» και να πω πως ήταν αρκετά εύστοχη. Ο θεός δεν ασχολείται με το αν αγαπάμε άντρες ή γυναίκες ούτε με το τί κάνουμε στο κρεβάτι μας. Αυτό που έχει σημασία είναι το κατά πόσο μπορούμε να αγαπήσουμε τον θεό τον συνάνθρωπο και ολόκληρη την δημιουργία.

Να δεχόμαστε τον συνάνθρωπό μας όπως είναι

Ο χριστιανισμός γεννήθηκε σε ένα περιβάλλον (ιουδαϊκό) που ακόμα και το να ήσουν ανύπαντρος ήτανε βδέλυγμα. Γεννήθηκε σε έναν κόσμο που η δουλεία ήταν κάτι παραπάνω από δεδομένο. Σε έναν κόσμο που η γυναίκα θεωρούταν πράγμα. Και την αγαμία αποδέχτηκε και τον θεσμό της δουλείας κατάργησε και την γυναίκα εξύψωσε.

Όταν ήμουν μικρός και πήγαινα στο κατηχητικό εκτός από πολλές ανοησίες (και πολύ επιεικής είμαι) που έμαθα, έμαθα και κάτι πολύ σημαντικό το όποιο έχω κρατήσει μέχρι τώρα βαθιά χαραγμένο στην καρδιά μου. Έμαθα ότι βασική αρχή του χριστιανισμού είναι να δεχόμαστε τον συνάνθρωπό μας όπως είναι. Και καθώς μεγάλωνα έβλεπα πως μόνο αυτό δεν έκαναν οι άνθρωποι της εκκλησίας. Τους έβλεπα να κοιτάν με μισό μάτι όποιον δεν ήταν σαν και αυτούς και να τον φοβούνται. Τους έβλεπα να θέλουν να βάλουν στα δικά τους σταθμά και μέτρα όποιον τύχαινε να έλθει για πρώτη φορά στην εκκλησία. Τους έβλεπα να μισούν θανάσιμα αυτούς που έλεγαν αιρετικούς την στιγμή που αυτοί μου είχαν μάθει πως όποιος θέλει να ονομάζετε χριστιανός δεν μπορεί παρά μονάχα να αγαπά.

Malvina hostess.

Ε ναι λοιπόν η Μαλβίνα είναι συνάδελφός μου, θεολόγα πρώτης κλάσης!

Να πέσει ο βίντεος παρακαλώ.

Και μια φράση της Μαλβίνας να επαναλάβω γραπτώς για αυτούς που το παίζουν τάχα δήθεν προοδευτικοί και τα χουν βάλει με την εκκλησία λες και μόνο σε αυτήν υπάρχουν κρετίνοι. Δεν κοιτάνε πρώτα τα μούτρα τους λέω εγώ. Και η Μαλβίνα τα έβαζε αλλά κρατούσε και ένα τυπικό μπάλανζ. Και την πολιτική και την δημοσιογραφία και την εκκλησία σε παρόμοιο τσουβάλι τα βάζει και τα σατιρίζει και καλά τα κάνει. Οι δικοί μας σήμερα το παίζουνε μυξοπαρθένες και τα χουν βάλει με την εκκλησιαστική περιουσία λες και η εκκλησία είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής πραγματικότητας. Δεν βλέπουν πως η Ελλάδα έχει γίνει ο παράδεισος του επιχειρηματία που γ…α και δέρνει και δεν απολογείται πουθενά, που το παιδοβούβαλο έχει κατεβάσει τον φόρο για τους έχοντες ώστε να μπορούν να έχουν περισσότερα. Άντε τώρα μην με πιάσει η κουλαμάρα και πω περισσότερα.

«Ένα έχω να σου πω, πρόσεχε! Γιατί ο άγριος κόσμος του Αγίου Όρους ουδεμία σχέση έχει με τον αγγελικό κόσμος των μίντια. … Αλλιώς τον βλέπω τον πανωλεθρίαμβο εγώ έρχεται, πλησιάζει.»

Salvador Dali.

Ο μεγάλος αυνανιστής. O Grande Masturbador.

Διαπιστώσεις

Τελικά είσαι πολύ παιδί.

Οικογενειακή χαρά και θαλπωρή.

Η Αγία Οικογένεια με τον Ιωάννη

Ο Χριστός και ο Ιωάννης δείχνουν πώς αυτή η βαθιά φιλία, που από την κύλια της μητέρας τους έχουν, θα κρατήσει στην αιωνιότητα.

Bernardino Luini, Museo del Prado, Madrid.

I fiori è per te.

Τα λουλούδια είναι για έναν φίλο που πολύ τον αγαπώ!

Οι ιστορίες των άλλων. ν.2

Το τσιγάρο στο χέρι. Η Χαρούλα στο στερεοφωνικό. Οι σκόρπιες σκέψεις στο μυαλό. Το διαβατήριο και τα εισιτήρια στην τσέπη. Το δωμάτιο στους καπνούς από σκέψεις και τσιγάρα. Ιδρώτας στο μέτωπο. Η νικοτίνη και το αλκοόλ στο αίμα. Το μπουκάλι των τριών αστέρων από γνωστή μάρκα ποτού μισοάδειο πάνω στο τραπέζι. Δίπλα το μεγάλο κρυστάλλινο ποτήρι με μια δόση αλκοόλ λαμπιρίζει περίεργα από το φώς του γραφείου. Ο υπολογιστής με αμέτρητα παράθυρα που έχουν μείνει ανοιχτά έχει αρχίσει να κολλάει. Το πιάνο περιμένει καιρό να ηχήσει με μελωδίες χαρούμενες. Εμπνέεται και αυτό από την παρακμή που εκπέμπει ο αρτίστας. Στην βιβλιοθήκη τα τεύχη με τα ποιήματα του Καβάφη έχουν αρχίσει να ξεφτίζουν επικίνδυνα. Στην ίδια κατάσταση και η διάθεση αυτού που τα διαβάζει. Τι να ναι αυτό που τον έχει φέρει σε αυτήν την κατάσταση; Το πρόσωπό του είναι αρκετά αινιγματικό. Ένα όμορφο πρόσωπο που παρά την προφανή θλίψη δείχνει τόσο ωραίο ακόμα και με αυτά τα χάλια. Τα μάτια του ταλαντεύονται μεταξύ της οθόνης και του μεγάλου ποτηριού που συνεχίσει να ανακλά με περίεργο τρόπο το φώς από τον προβολέα του γραφείου. Ασαφείς λέξεις πηγάζουν σε τυχαία χρονικά διαστήματα από το στόμα του. Ο μεγάλος μάγιστρος Ιουβενάλιος Λεονάρδος ετοιμάζεται να φύγει. Να φύγει από προβλήματα και σκέψεις που τον τελευταίο καιρό τον ταλαιπωρούν. Ίσως έχει την ψευδαίσθηση πως με ένα ταξίδι θα ξεχάσει για λίγο όλα αυτά. Θα δει καινούριες εικόνες, καινούρια μέρει και ανθρώπους. Αλλά η επιστροφή θα τον φέρει στην πρότερη κατάσταση. Αντιμέτωπο με την πραγματικότητα που και με δική του ευθύνη έχει αυτά τα χάλια. Το ξέρει καλά αυτό. Ίσως είναι ο κύριος λόγος που τον θλίβει. Και πρέπει να βρει το θάρρος να το αντιμετωπίσει. Τελικά το ταξίδι ίσως είναι μία πίστωση χρόνου. Ένας τρόπος όχι να ξεχάσει για λίγο τα προβλήματά του αλλά να αποστασιοποιηθεί από τα πράγματα. Να σκεφτεί πιθανές λύσεις και εξελίξεις. Να λειτουργήσει σαν εξωτερικός παρατηρητής του εαυτού του.

Ο καθένας από μας οπλίζει το χέρι του δράστη.

Γεννημένοι στην νεοελληνική κοινωνία φέρνουμε πάνω μας τα στίγματα που αυτή μας έχει χαράξει. Με φαινομενικά αθώες συμπεριφορές διαιωνίζουμε καταστάσεις που μακροχρόνια δημιουργούν προβλήματα σε όλους. Καλούμαστε αν θέλουμε να ζήσουμε πραγματικά να αποβάλουμε όσα περισσότερα συμπλέγματα ενοχές και άλλα νοσηρά κουβαλάμε.

Όσον αφορά στο θέμα του ερωτικού προσανατολισμού το τοπίο είναι αρκετά βεβαρημένο και όχι μόνο για αυτούς που σε αυτό το θέμα είναι διαφορετικοί αλλά και γι αυτούς που δεν είναι. Για πολλούς νεοέλληνες γονείς η σκέψη και μόνο ότι το παιδί τους μπορεί να τους βγει ¨τοιούτος¨ γίνεται εφιάλτης. Τα όνειρα για ευτυχισμένους γάμους, μπομπονιέρες, γαμήλιες τελετές, εγγονάκια, πάνες, είδη μπεμπέ, οικογενειακές διακοπές Χριστούγεννα Πάσχα με τους παππούδες κλπ μετατρέπονται σε εφιάλτες για ναρκωτικά, μεταδοτικές ασθένειες, κοινωνική κατακραυγή, ανωμαλία, πεζοδρόμιο, ο γιός μου τον παίρνει και άλλα θλιβερά. Και έτσι ανατρέφουν παιδιά με τρόπο που είτε δυσκολεύονται να αποδεχτούν ομοφυλόφιλους στο περιβάλλον τους, είτε δυσκολεύονται να αποδεχτούν τον εαυτό τους.

Αυτό βέβαια είναι καθολικό φαινόμενο. Η φράση ¨αν δεν κάτσεις καλά θα φέρω τον γύφτο να σε πάρει¨ που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ακούσει είτε να στοχεύει εμάς είτε κάποιο μικρό μας φίλο εκφράζει και μεταφέρει στην επόμενη γενιά μία βαθύτατα νοσηρή αντίληψη που σίγουρα δεν φέρνει ούτε βραχύχρονο ούτε μακρόχρονο θετικό αποτέλεσμα. Ο πατέρας που από το πρωί μέχρι το βράδυ βρίζει τους μετανάστες για την οικονομική κατάσταση της οικογένειας και της χώρας δεν βρίσκεται σε καλύτερη θέση. Τα παιδιά του έχουν περισσότερες πιθανότητες όχι μόνο να θεωρούν εκ των προτέρων κακούς τους μετανάστες αλλά και να φερθούν με παραβατική συμπεριφορά σε μετανάστες. Η μάνα που παθαίνει σοκ μπροστά στο παιδί της όταν θα δει 2 άντρες να φιλιούνται διδάσκει με τέλεια παιδαγωγικό τρόπο το πόσο κοινωνικά κατακριτέα είναι η συγκεκριμένη πράξη. Αν αυτό το παιδί είναι ομοφυλόφιλος ήδη η μητέρα έχει υπογράψει συμβόλαιο για την δυστυχία του παιδιού της. Το πιο θλιβερό από όλα είναι πως αν γνώριζε τις επιπτώσεις θα έβλεπε το θέμα με άλλη οπτική.

Όσο μια κοινωνία ανατρέφει νέους είτε να είναι είτε να έχουν μάθει να κάνουν τους άλλους δυστυχισμένους τότε φαινόμενα ενόπλων μαθητών σε σχολεία και παρόμοια φαινόμενα θα αυξάνουν. Αντί για το σχήμα ευτυχισμένος δυστυχισμένος μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το δούλος ελεύθερος ή και άλλα. Ας καταλάβουμε επιτέλους με ποιόν τρόπο ο καθένας από μας οπλίζει το χέρι του ¨δράστη¨ ποιός είναι το πραγματικό θύμα και ας αφήσουμε την ηθικολογία κατά μέρους.

Jean Michelle Jarre- Revolutions

Καλημέρα!

Ένα πουλί με ξύπνησε τραγουδώντας έναν σκοπό που έμοιαζε σατανικά σε ένα από τα κομμάτια που

παίζουν στην ταινία Αμελί. Και είμαι πολύ χαρούμενος! Καλημέρα σε όλους!

Yann Tiersen - La dispute

Ελλείψεις.

Δομήνικε μου λείπεις.

Οι ιστορίες των άλλων.

Θα με καταλάβει; Τον αγαπώ. Δεν θέλω να τον στεναχωρήσω. Πρέπει να βρω την κατάλληλη στιγμή να του μιλήσω. Είναι ο μόνος που με ξέρει τόσο καλά. Θα με καταλάβει. Είναι ο μόνος που μπορεί. Αν δεν μπορεί και αυτός είμαι χαμένος. Μα δεν πρέπει να τον στεναχωρήσω. Είναι τα πάντα για μένα. Δεν θα αντέξω να τον χάσω.

Παραμιλούσε ο μεγάλος μάγιστρος Ιουβενάλιος Λεονάρδος σκεπτόμενος την ζωή του, ενώ περπατούσε στην παραλία ακούγοντας φασαρία από παρακείμενες καφετέριες.

Μουσική και εικόνες μαζί