Ο ανθρώπινος οργανισμός ως μη τέλειος που είναι υπόκειται σε όρια. Επειδή αναφέρομαι στον εαυτό μου θα γίνω πιο σαφείς. Τα όρια που ξεπερνάω συνήθως είναι τα Ο.Ψ.Α. [Όρια Ψυχικής Αντοχής]. Στεναχωριέμαι με πράγματα, καταστάσεις και πρόσωπα που δεν αξίζουν. Η φύση γνωρίζοντας το πόσο μαλ... είμαστε έχει προβλέψει. Έχει εφεύρει τους Μ.Α.Ε.Α. [Μηχανισμοί Άμυνας Έκτακτης Ανάγκης]. Απώλεια μνήμης [format] ακόμα και σε σημαντικά θέματα, μία αδικαιολόγητη αίσθηση ευφορίας που σχετίζεται με ανούσιες καταστάσεις, και άλλα. Να σε καλά καλή μου φύση που μας σκέφτεσαι διότι αν περίμενες από εμάς θα γινόσουνα Αγία Υπομονή [μεγάλη η χάρη της].
23/7/07
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Χαχαχαχαχαχαχαχαχ...
Σε νιώθω γιατί αυτά τα όρια τα περνάω κι εγώ πολύ συχνά...Όμως ποτέ δεν το είχα σκεφτεί έτσι...Ότι δηλαδή αυτή η ανεξήγητη ευφορία που με πιάνει συχνά και κάνω σα χαζοχαρούμενο είναι μηχανισμός αμυνας που μου προσφέρει η φύση...Πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση...
Να ΄σαι καλά!
σε μερικούς πάντως δε λειτουργεί σωστά, με αποτέλεσμα να είναι συνεχώς down.
Τι έχεις καλό μου και είσαι συνεχώς down;
Μερικοί πιστεύουνε πως αν εξωτερικεύσεις κάτι που σε βαραίνει τότε αυτό ελαττώνετε. Εγώ πάλι λέω αν το μοιραστείς με κάποιον έμπιστο φίλο τότε η κατάσταση παίρνει μία άλλη δυναμική.
Είναι μόνιμη κατάσταση σε μένα. Κατασκευαστικό ελάττωμα!
Δηλαδή ήσουνα έτσι από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου;
Ναι, από 7 χρονών... Με ελάχιστες αναλαμπές βέβαια!
Δημοσίευση σχολίου