20/6/08

La solitudine.

Μια ζωή σε υποχρεώσεις και ανούσια πράγματα. Μια ζωή σε σπουδές στην καριέρα στην δόξα στο χρήμα στην εξουσία στην επιβολή στον ανταγωνισμό. Και όλα αυτά πού αποβλέπουν; Στο να αποκτήσεις τα εφόδια για την ζωή. Τα εφόδια που θα σε κάνουν πιο άξιο και πιο ανταγωνιστικό. Διότι έτσι μόνο θα επιβιώσεις σε αυτή την ζούγκλα. Έτσι θα μπορέσεις να πατήσεις τους άλλους ώστε να μην μείνεις στην απ έξω. Πρέπει να κάνεις τα πάντα ώστε να επιτύχεις τον σκοπό σου. Πρέπει να συγκεντρώσεις όλες σου τις δυνάμεις. Πού να βρεις χρόνο για να επενδύσεις σε ανθρώπινες σχέσεις; Δεν υπάρχει χρόνος για τέτοια. Έπειτα ποιός σου είπε πως θα είσαι ασφαλείς. Οι ανθρώπινες σχέσεις απαιτούν ρίσκο, απαιτούν σχέση πρόσωπο με πρόσωπο. Πού διάθεση για τέτοια. Μες την συνάφεια του κόσμου τα πράγματα είναι καλύτερα. Είσαι ασφαλείς. Δεν υπάρχει περίπτωση να δεθείς με κάποιον. Οι σχέσεις είναι καθαρά τυπικές. Τόσο ώστε να κατευνάζουν τις ψυχολογικές σου ανάγκες. Το περισσότερο και επικίνδυνο είναι και σε αποπροσανατολίζει από τον σκοπό σου.

Αλλά όλο αυτό έχει ένα σίγουρο τέλος. Τη μοναξιά. Όταν όλη την ζωή κυνηγάς αυτά αυτό που τελικά μένει είναι η μοναξιά και τίποτα άλλο. Μα δεν την θέλω έτσι την ζωή μου. Δεν υπάρχει ελπίδα. Δεν υπάρχει χαρά. Μόνο απουσία θλίψη και μοναξιά.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εχεις δικιο...αυτη ειναι η σκληρη αληθεια.

mahler76 είπε...

Ναι ρε παίδες, αυτή είναι η αλήθεια αν την αφήσουμε να είναι. Σόρρυ αλλά εγώ μέσα σε όλες τις "υποχρεώσεις" δεν ξεχνάω και τη ζωή μου. Και προσπαθώ να έχω ανθρώπους δίπλα μου και να γνωρίζω και να αγαπώ και να τσακώνομαι.
Η μοναξιά είναι μάλλον επιλογή μας. Αν πάλι νομίζεις πως έχεις εγκλωβιστεί σε μια κατάσταση που δεν θές, δώσε μία και πήδα εμπρός. Μη φοβάσαι θα σε πιάσουμε δεν θα πέσεις.
Άντε καλό βράδυ και χαμογέλα λίγο.

Σμέμνιος Ναΐτης είπε...

Αυτήν την σκληρή αλήθεια είναι στο χέρι μας να την αλλάξουμε. Και πραγματικά αξίζει τον κόπο!

Και οι δύο καταστάσεις επιλογή μας είναι. Το θέμα είναι πως πολλοί δεν καταλαβαίνουν πως στο χέρι μας είναι το τί θα επιλέξουμε και εγκλωβίζονται σε δαιδαλώδεις τρόπους ζωής και αντίληψης καταλήγοντας στο να μην ζούνε αλλά να επιβιώνουνε.

Πρόσφατα είχα μία τέτοια περίπτωση και απλά ήθελα να μεταφέρω αυτό το νοσηρό κλήμα, αυτήν την πικρή γεύση απουσίας ζωής.

Κώστας είπε...

Μην επιβιώνεις απλά. Ζήσε!

g for george είπε...

Είναι δύσκολη η ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Είναι όμως εφικτή.