Αναμονή, μα το τηλέφωνο δεν χτυπά. Το παίρνω μαζί μου όπου πάω μα τίποτα. Αυτή η αναμονή είναι ψυχοφθόρα. Μου είπε πως θα πάρει. Μα πρέπει να πάρει. Είναι τόσο σημαντικό για μένα να πάρει. Να καταλάβω πως με σκέφτεται. Πως βρίσκω πάντα τον τρόπο να στεναχωριέμαι. Είναι ψυχοφθόρα αυτή η αναμονή πραγματικά. Ένα κενό αισθάνομαι μέσα μου, μία θλίψη που είναι αφόρητη.
7/7/08
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Τόσο οικείο το συναίσθημα..
2 μήνες διάβαζα και είχα αυτό ακριβώς στο μυαλό μου... Το τηλέφωνο...
Δημοσίευση σχολίου