Με τις τύψεις έχω κάνει μυστική συμμαχία

Χθες στους δρόμους και τα σοκάκια της πόλης οι άνθρωποι για να ξεφεύγουν από την καθημερινότητα χρησιμοποιούν αλλοτινά προσωπεία. Και εγώ είπα να αλλάξω για λίγο. Μα με τι να αλλάξω; Έχω σχεδόν ξεχάσει πως είδη φοράω ένα προσωπείο. Ένα προσωπείο που εσείς μου επιβάλετε να φοράω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Που εσείς με την μισαλλοπρεπή συμπεριφορά σας μου επιβάλετε σιωπηλά ή σε πιο προσιτή ορολογία με σεμνότητα και ταπεινότητα αυτό το προσωπείο το οποίο αισθάνομαι πως έχει αρχίσει να γίνεται ένα με το δέρμα του προσώπου και του σώματός μου. Πιο προσωπείο εγώ να βάλω αφού δεν δύναμαι ούτε το υπάρχον να βγάλω. Έχει γίνει μία παρά φύση κατάσταση διότι το φυσικό για μένα δεν είναι αυτό. Για τον χριστιανικό κόσμο τα παρά φύση είναι από τα πιο κατακριτέα αμαρτήματα. Σε αυτό το καρκινικό και καρκινογενές αμάρτημα είστε συνυπεύθυνοι. Και θα χαρώ πολύ αν έχετε τύψεις όχι ενοχές αλλά τύψεις. Οι ενοχές είναι μη υγιής κατάσταση, σαν αυτή που εσείς με έχετε αναγκάσει. Με τις τύψεις έχω κάνει μυστική συμμαχία. Συνηγορούν υπέρ μου.

Δώσε σε κάποιον μια μάσκα και θα δεις το αληθινό του πρόσωπο. Ουμπέρτο Έκο.

BLOGOΠΑΙΧΝΙΔΟ

... Ένας μουσουλμάνος παρατηρητης έγραψε: «Ποτέ δεν είχαμε αντιμετωπίσει τολμηρότερο και εξυπνότερο αντίπαλο». Οι Δυτικοί συγγραφείς τον περιέγραφαν ως «τον πλέον εξαίρετο ιππότη στη γη», και στη συγκεκριμένη Σταυροφορία ο Ριχάρδος απέκτησε το προσωνύμιο «Λεοντόκαρδος». Ακόμα και πριν επιτελέσει τα ηρωικά του κατορθώματα στην ανατολή το γεγονός και μόνο ότι προσχώρησε στις σταυροφορικές τάξεις τον έκανε διπλά ονομαστό, σύμφωνα με έναν συγγραφέα εκείνης της εποχής. ...

Να ευχαριστήσουμε τον Dante για την πρόσκληση στο παιχνίδι. Να πω την αλήθεια πρώτη φορά όχι μόνο συμμετέχω σε κάτι τέτοιο αλλά και πέφτει στην αντίληψή μου. Το βιβλίο είναι “Η τέταρτη σταυροφορία και η λεηλασία της Κωνσταντινούπολης” του Φίλιπς Τζόναθαν σε μετάφραση Λεωνίδα Καρατζά. Ο τίτλος του πρωτότυπου είναι “The Fourth Crusade and the Sack of Constantinople”

Και σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού, οι οποίοι είναι

1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή

2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)

3. βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση

4. αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις δλδ την έκτη, έβδομη και όγδοη και

5. βρίσκουμε άλλους πέντε να τους παραδώσουμε την σκυτάλη.

Παραδίδω την σκυτάλη στούς

etalon

Κώστας

Phoebus

Nick

sensualmonk

Εύχομαι να μην σας βάλω σε πολύ κόπο. H συμμετοχή είναι απολύτως προαιρετική.
Ευχαριστώ.

Μεγάλος ερωτικός

Αν μ' αγαπάς κ' είναι όνειρο ποτέ να μην ξυπνήσω γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.

Αλλά πιστεύω ακράδαντα πως δεν είναι όνειρο. Εκτός πια κι αν όλη η ζωή είναι. Απλός το άσμα γίνεται η αφορμή για τα μεγάλα.

Η Εκκλησία είναι το σπίτι σας

Κι όταν το βλέπετε να φλέγεται από δικές μας αμέλειες ή αναξιότητες μη στέκεστε απέναντι ασκώντας εύκολη κριτική. Μπείτε μέσα για να σώσουμε ό,τι μπορούμε από τον πολύτιμο θησαυρό της πνευματικής μας κληρονομιάς.

(Από τον ενθρονιστήριο λόγο του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου 16/2/2008)

Προσωπικά εκτιμώ το ότι παραδέχεται αμέλειες και αναξιότητες.

Μεγάλα λόγια από γνωστό πολιτικό.

Ή ζωή μας έχει χρώμα όταν είναι μία ζωή μου αγκαλιάζει τους πάντες.

Αγαπητέ Α****η τι χρώμα έχει;

Η προφορά σου χάλια αγάπη μου, αλλά οι ιδέες ντουράτες σαν τον χαρακτήρα σου.

Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας.

Να την χαιρόμαστε διότι μπορεί το περίβλημα να μην είναι άριστο (προφορά) άλλα το πνεύμα είναι αυτό που μετράει. Και εκεί σκίζεις αγάπη μου.

http://www.youtube.com/watch?v=4SlN0Pbed9A

Το σπίτι του κύρ’ δάσκαλου

Χθες βρισκόμουνα σε μία περίεργη κατάσταση. Μία κατάθλιψη χωρίς λόγο. Ένα αβάσταχτο άγχος χωρίς αιτία.
Οι φίλοι μου έχουν διαβάσματα και δεν δύνανται να μου αφιερώσουνε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο τους για έναν καφέ ή για να τους δω έστω για λίγο.

Ευτυχώς που υπάρχει ένα υποκατάστατο, ένα γιατρικό. Αφιερωμένο σε όσους το χρειάζονται.

http://www.youtube.com/watch?v=zY6WQyVdiNQ

Μηδένα πρὸ τοῦ τέλους μακάριζε

Την γνωστή ρύση «Μηδένα πρὸ τοῦ τέλους μακάριζε» στη σημερινή εποχή την έχουμε αλλάξει σε «μετά το τέλος ωραιοποίησε την προσωπικότητα και τα έργα του θανόντος». Ίσος αυτό που μας παρασέρνει είναι η συγκίνηση της στιγμής, ίσος μία τάση για εξιδανίκευση των πάντων, πραγματικά δεν γνωρίζω τι. Ίσος αυτός είναι ο λόγος που την ιστορία μπορούμε να την εξετάσουμε καλύτερα όταν έχει περάσει η γενιά που την έζησε.

Οι καιροί της αυτοεξορίας ή της εξορίας λόγο ελευθερίας πνεύματος έχουν πάει στο παρασκήνιο περιμένοντας υπομονετικά τους επόμενους όντως ανθρώπους, όντως ελεύθερους. Την θέση τους την έχει πάρει αφενός μία στάση εντελώς ακίνδυνη για τους πάντες και τα πάντα, χωρίς καμιά πνοή δημιουργικότητας, αφετέρου η δίψα για χλιδή και εξουσία η δίψα του αντιχρίστου.

Καβαφικές παράνομες επιθυμίες

Η ΠΡΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΠΩΛΕΙΟΥ

Κοντὰ σὲ μιὰ κατάφωτη προθήκη
καπνοπωλείου ἐστέκονταν, ἀνάμεσα σ’ ἄλλους πολλούς.
Τυχαίως τὰ βλέμματά των συναντήθηκαν,
καὶ τὴν παράνομην ἐπιθυμία τῆς σαρκός των
ἐξέφρασαν δειλά, διστακτικά.
Ἔπειτα, ὀλίγα βήματα στὸ πεζοδρόμιο ἀνήσυχα –
ὥς ποὺ ἐμειδίασαν, κ’ ἔνευσαν ἐλαφρῶς.

Καὶ τότε πιὰ τὸ ἀμάξι τὸ κλεισμένο…
τὸ αἰσθητικὸ πλησίασμα τῶν σωμάτων˙
τὰ ἐνωμένα χέρια, τὰ ἐνωμένα χείλη.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Ίσος σε κάποιο σοκάκι της Πόλης ,εκεί που ίσος γνώρισε τους πρώτους του έρωτες, περιπλανώμενος θώπευε τους περαστικούς με τα μάτια του. Η μνήμη του τύπωνε την γεύση του έρωτα, που μοιάζει με την γεύση του καλού καπνού ενός καπνοπωλείου. Μετέφερε τους πόθους, τους καημούς και τους πόνους στο χαρτί με κόπο.

Διαδικτυακή επωνυμία – ανωνυμία

Στην εκπομπή «Παρασκήνιο» 21/1/2008 στην ΕΤ-1 στις 20.00 ακούστηκε η άποψη ότι 2 είναι οι βασικοί λόγοι που κάποιος στο internet μένει ανώνυμος. 1ον για καλλιτεχνικούς λόγους 2ον στην περίπτωση που οι απόψεις του δεν είναι κοινωνικά αποδεκτές οπότε για λόγους ασφαλείας δεν αποκαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα. Αν κάνω λάθος παρακαλώ διορθώστε με.

Ορμώμενος από την παραπάνω άποψη θα ήθελα να αναφερθώ στην διαδικτυακή επικοινωνία καταρχήν σχετιζόμενη με τα άλλα μέσα επικοινωνίας και έπειτα με την φυσική επικοινωνία, συσχετίζοντας τον συλλογισμό μου με την επωνυμία – ανωνυμία που καθένας μπορεί να επιλέγει.

Η δυναμική που το internet έφερε στην δυνατότητα του ανθρώπου να απευθύνεται σε ανθρώπους που όχι μόνο δεν έχει γνωρίσει πριν και από κοντά, αλλά και που μπορεί να βρίσκονται κατά κυριολεξία στην άλλη άκρη του κόσμου είναι μεγάλη και γίνεται μεγαλύτερη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όσο εξελίσσετε η τεχνολογία να διευρύνονται και οι τρόποι και οι μορφές επικοινωνίας των ανθρώπων. Εκεί που ίσως δόθηκε μεγαλύτερη ώθηση ήταν στην δυνατότητα ανωνυμίας, πάντα στο πλαίσιο του απλού χρηστή διότι οι έχοντες και οι κατέχοντες έχουν δυνατότητες που ο ανθρώπινος νους δεν δύναται να φανταστεί. Οπότε αυτή η ανωνυμία μάλλον κατ’ ουσία εικονική και όχι πραγματική είναι. Παρά ταύτα αν και εικονική η ανωνυμία, επειδή αυτά τα hyper - μέσα είναι προσβάσημα από λίγους, στην πράξη είναι χρηστική.

Κατά πιο βαθμό όμως η μη φυσική επικοινωνία προάγει τις ανθρώπινες σχέσεις; Δεν λέω είναι πολύ πρακτικές όλες οι μορφές σύγχρονης επικοινωνίας. Από την άλλη μου έρχεται στο νου ένα σύνθημα των αναρχικών, που είδα στο πανεπιστήμιο πριν από χρόνια, που πολύ με είχε συγκινήσει και που έλεγε στο περίπου «έχασα τους φίλους μου γιατί/όταν αγόρασαν κινητό». Κατά την γνώμη μου μόνο η κατά πρόσωπο επικοινωνία προάγει ουσιαστικά τις ανθρώπινες σχέσεις. Όλα τα άλλα είναι ή λειτουργούνε ως υποκατάστατα. Και όταν τα υποκατάστατα παίρνουνε την θέση του πράγματος που υποκαθιστούνε και γίνονται αυτά κυρίαρχα στην ζωή μας, τότε η ζωή μας πορεύεται σε μονοπάτια και δρόμους που μόνο υγιείς δεν μου φαντάζουν.

Θεωρό την ανωνυμία αρνητική, περισσότερο αρνητικό θεωρό όμως το κλήμα ανελευθερίας που υπάρχει στον κόσμο. Δέχομαι ότι ίσος η ανωνυμία σημαίνει έλλειψη ανδρείας και θάρρους, πιστεύω όμως ότι το να μην αφήνεις με πλείστους τρόπους τον άλλον να εκφράζεται ελευθέρα είναι το κατεξοχήν ανήθικο και ξεδιάντροπο.

Διαδρομικές ιστορίες στην Θεσσαλονίκη

Οκτώβριος 2007.
Πηγαίνω κέντρο με το λεωφορείο (Νο.31). Στέκομαι στο κέντρο στο σημείο που το όχημα έχει άρθρωση (σπάει στα δύο). Τα ακουστικά στα αυτιά να παίζουνε Θανάση Παπακωσταντίνου σε δυνατές εντάσεις. Σε λίγο ανεβαίνει μία παρέα από τρεις νεαρούς. Ο ένας άξιζε (καστανόξανθος, γαλανομάτης, με αρκετά καλό πρόσωπο). Στην αλλαγή του τραγουδιού κατάλαβα πως δεν μιλούσανε ελληνικά. Αρχικά μου φάνηκαν ρώσικα μπορεί να ήταν και αλβανικά (αν και αυτές οι γλώσσες δεν μοιάζουν but anyway). Τα παιδιά ήταν μετάξι τους πολύ άνετα. χέρια στους ώμους, στην μέση κ.λ.π.. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ο ένας είχε για φόντο στο κινητό του ένα αντρικό πορτρέτο απείρου κάλλους. Εγώ αν είχα κάτι παρόμοιο (λέμε άν) θα το φύλαγα το κινητό μου ως κόρη οφθαλμού. Θα σκεφτεί κανείς. «Αμάν όλα πονηρά τα βλέπεις. Μπορεί να είχε την φωτογραφία του αδερφού του.» Τι να σου πω; Έχω δει αδέρφια που δεν μοιάζουνε καθόλου. Μπορεί να είχε αδερφό μοντέλο. Μπορεί να ήταν ανοιχτοχέρης και όταν ο θεός χάριζε ομορφιά αυτός να χάρισε όλο το μερίδιο που δικαιούταν στον αδερφό του (λέμε τώρα).

Καλοκαίρι 2006.
Πάω κάπου (δεν είναι της παρούσης το που) με το λεωφορείο (Νο.12). Κάθομαι σε θέσεις που είναι αντικριστές από την αριστερή μεριά του οχήματος (αυτές που είναι τέσσερις μαζί.). Μεσημέρι. Φοράω γυαλιά ηλίου. Έξω αφόρητη ζέστη. Απέναντί μου κάθονται δύο κοπέλες που μέχρι την στιγμή που περιγράφω δεν είχαν βάλει γλώσσα μέσα. Μιλάμε μιλούσανε ασταμάτητα. Κάπου μετά την Χ.Α.Ν.Θ. στην αριστερή μεριά του δρόμου ένας νεαρός και εμφανίσιμος εργάτης απείρου σωματικού κάλους ξεφόρτωνε κουτιά από ένα αμάξι. Ξαφνικά ο εργάτης λόγο της ζέστης βγάζει το μπλουζάκι που φορούσε και εμείς (εγώ και οι κοπέλες που κάθονταν απέναντί μου) μέσα από το παράθυρο του λεωφορείου να έχουμε μείνει με ανοιχτό το στόμα κοντεύοντας να πάθουμε εγκεφαλικό από το θέαμα. Η κατάσταση είχε έντονες επιδράσεις στην μορφή των προσώπων μας. Τα έχει κάνει να φαίνονται έκπληκτα και συνάμα ενθουσιασμένα. Το τι ακολούθησε μετά δεν περιγράφεται. Είχα αλλάξει 32 bit χρώματα σαν την οθόνη του πισι μου και οι κοπέλες με καταλάβανε.

Τα φλερτ του Μορφέα

Είναι πολύ ωραίο να παρατηρείς ανθρώπους που κοιμούνται. Είναι πολύ ωραίο να παρατηρείς ωραίους ανθρώπους να κοιμούνται. Έστω και αν είσαι βράδυ μέσα στο λεωφορείο (Νο.3) και στο απέναντι κάθισμα κάθετε ένας νεαρός που τον φλερτάρει ο Μορφέας.

Συμμετοχική Ορθοδοξία - Inclusive Orthodoxy

γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν

καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς

Ιωάν. 8:32

Μία άλλη όψη του χριστιανικού μηνύματος «ολίγον» αιρετική για τα Ελληνικά δεδομένα. Την ιστοσελίδα την βρήκα τυχαία στις ιστολογικές περιπλανήσεις μου. Και να σε περίληψη τι πιστεύουν.

Πιστεύουν ότι η εκκλησία μπορεί να συμπεριλαμβάνει τους ανθρώπους όλων των ταυτοτήτων, τους ανθρώπους όλων των εθνών, τους ανθρώπους από κάθε φυλή, ανεξάρτητα του γενετήσιου προσανατολισμού που αυτοί έχουν. Επιδιώκουν μια αναζωογόνηση της πίστης. Αυτήν την αναζωογόνηση την θεωρούν ορθόδοξη όπως επίσης ορθόδοξη θεωρούν και την δύναμη που θα τους βοηθήσει σε αυτή την αναζωογόνηση, η οποία δύναμη είναι το ρηξικέλευθο μήνυμα του ευαγγελίου, το μήνυμα της αγάπης, το κήρυγμα της ελπίδας για τους καταδυναστευόμενους, το μήνυμα που απευθύνεται προς όλους, ανεξαρτήτως φυλής, εθνότητας, γένους η γενετήσιου προσανατολισμού. Ζητούν την Εκκλησία να επεκτείνει την κοινωνική ενσωμάτωση στηριζόμενη στα θεμέλια της χριστιανικής ορθοδοξίας και ασπαζόμενη τις ριζοσπαστικές συνέπειες του Ευαγγελικού κηρύγματος. Και όλα αυτά λαμβάνοντας υπόψη το ευαγγέλιο, την Ιερή παράδοση αλλά και τα συγγράμματα των ερημιτών Πατέρων και Μητέρων και όχι ερήμην όλων αυτών.

Όλο το εγχείρημα αρκετά ενδιαφέρον μου φαίνεται. Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα είναι διακοσμημένη με φωτογραφίες που θα έλεγε εύκολα κάποιος ότι προέρχονται από ορθόδοξο εκκλησιαστικό περιβάλλον. Παραθέτουν επίσης στα αγγλικά το Πιστεύω και από ότι είδα με μία γρήγορη ματιά δεν έχει διαφορά με το ορθόδοξο.

http://www.truthsetsfree.net

Το όλο πνεύμα των Χριστουγέννων μου τη δίνει

Ζούμε στη χλιδή και την πολυτέλεια. Πιστέψτε με δεν μας προσφέρουν απολύτως τίποτα. Μας ενδιαφέρει μόνο το τι θα φάμε και το τι θα πιούμε. Οργανώνουμε άχρηστες φιέστες. Φωταγωγούμε τα πάντα. Νοιαζόμαστε για το αν θα φανούμε στον κόσμο, φορώντας επώνυμα ενδύματα και άχρηστα αξεσουάρ. Νοιαζόμαστε ποικιλοτρόπως για την ευχαρίστηση των αισθήσεών μας. Συμφέρει σε εμάς να μας ξεγελούν και να μας παραπλανούν τα πολύχρωμα φώτα, οι βιτρίνες και τα φτιασιδώματα όλων των ειδών, τα οποία αλλοιώνουν τη φυσική ομορφιά που ενυπάρχει στη λιτότητα και στην απλότητα. Σπαταλούμε χωρίς ουσιαστικό λόγο τα αγαθά αυτού του πλανήτη. Αγωνιζόμαστε ως κοινωνίες, ως χώρες, ως πόλεις για το ποιος θα ξοδέψει τα περισσότερα για τους στολισμούς και την προβολή της υπερκατανάλωσης, που τόσα καλά έχει να προσφέρει στον πλανήτη ΓΗ αλλά περισσότερα στις τσέπες των ανήθικων και βάναυσων βιαστών του πλανήτη. Ξεχνούμε ότι μας αρκούν λίγα, τα οποία είναι τα αναγκαία για τη ζωή μας. Χάνουμε την αίσθηση του μέτρου, όταν κάποιοι άλλοι δεν έχουν καν τα απολύτως απαραίτητα. Προσκυνούμε δουλικά την ευτελή και μάταια δόξα της εξουσίας και του χρήματος έχοντάς τα ως είδωλα. Νοιαζόμαστε μόνο για τον εαυτό μας, λατρεύοντάς τον σαν είδωλο.

Δεν στόλισα δέντρο. Δεν έστειλα sms σε φίλους και γνωστούς για ευχές. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου καλύτερο από τους άλλους, διότι και εγώ συμβάλλω ποικιλοτρόπως στην όλη κατάσταση, την ανέχομαι, έχω βολευτεί. Το όλο πνεύμα των Χριστουγέννων μου τη δίνει. Μου φαίνεται πολύ υποκριτικό, πολύ εμπορικό, πολύ επιφανειακό.

Με αγανάκτηση και οργή για την υπάρχουσα κατάσταση και για μένα.
Σμέμνιος Ναΐτης

Ο μάγος της φυλής - ενορίας

Πρέπει κάποτε να μάθει η διοικούσα εκκλησία πως τα χρόνια που δεν υπήρχε η επιστήμη και αναγκαζόταν η εκκλησία να επιφορτίζεται με αυτόν τον ρόλο έχουν περάσει. Πρέπει επίσης να στρέψει την θεολογία της σε δρόμους που δεν έχουν καμία σχέση με την δαιμονολατρία την οποία πολύ συχνά αναζητά ο κόσμος και πολλοί καλοθελητές δέχονται να την προσφέρουνε με το αζημίωτο φυσικά είτε αυτό είναι αναγνώριση είτε δόξα είτε σεβασμός και υπακοή στο πρόσωπο του γέροντα ( στα ρωσικά στάρετς ) είτε οτιδήποτε άλλο. Τα βιντεάκια του παρακάτω link είναι ενδεικτικά της καταστάσεως που επικρατεί και στην Ελλαδική εκκλησία . Βέβαια οι ρώσοι Ορθόδοξοι φημίζονται για την ευσέβειά τους και αυτός είναι ο λόγος που έχουν το θάρρος να τα δημοσιεύουνε. Οι Έλληνες (ευτυχώς) ακόμα δεν έφτασαν σε τέτοιο πνευματικό επίπεδο.

http://www.exorcism.ru/video.html

Ευτυχώς για τους φίλους μπορούμε να είμαστε ακόμα παιδιά.

ΕΥΤΥΧΩΣ Έχουμε την άνεση να φερόμαστε σαν παιδιά σε πρόσωπα που τα θεωρούμε και μας θεωρούν οικεία. Και το τραγούδι παίρνει την αφορμή από την αθωότητα του στίχου. Τάνια Τσανακλίδου - Μαμά γερνάω.

Βολτολαγνεία

Άλλη μια βόλτα στην Αριστοτέλους. Αυτές οι βόλτες στο κέντρο της Θεσσαλονίκης είναι από τα αγαπημένα μου πράγματα. Δεν έχω ανακαλύψει ακόμη το γιατί μου αρέσουν τόσο. Λογικότερο θα μου φαινόταν να με ενθουσίαζε περισσότερο ένα φυσικό τοπίο. Όχι ότι δεν μου αρέσει περισσότερο το φυσικό τοπίο. Απλός αυτό που αναζητώ συνήθως είναι αυτό. Φαίνεται ότι συμβιβάζομαι με αυτά που μπορώ να έχω. Ό καιρός της ανοχής και την χάρητος τελείωσε. Η εποχή των συμβιβασμών αρχίζει. Μάλλον όχι αρχίζει αλλά έχει μπει για τα καλά.

Make this Christmas bright and gay, Come on out on Christmas Day

Ο στρουμπουλός κύριος στο δεύτερο βίντεο είναι πολύ συμπαθητικός!

Coming Out on Christmas (1992)
ARRANGER : Dean X. Johnson
AUTHOR : Craig Sturgis

I intend to drop a bomb.
On my dear old dad and mom.
For this year, without a doubt,
Is the Christmas I come out.

First I'll get their full attention,
Then slip in a subtle mention:
Lovely tree and by the way
Some of my closest friends are gay

That should do the job okay.
When I come out on Christmas Day.

Oh, say, can you see it now?
Watch my parents have a cow.
Or, perhaps, if fate is kind,
They'll insist that they don't mind.

Then they'll say, "We always guessed.
After all, look how you're dressed.
Seven earrings in each ear.
We're not quite that dense, my dear."

They'll adore me anyway,
When I come out on Christmas Day.

Coming out to everyone
Makes the winter doldrums fun.
It's a noble thing to do.
Why don't you come on out too?

Make the choice. Damn consequence.
Lift your voice. Get off the fence.
Shout it from the highest roof.
Gay is great and you're the proof.

Make this Christmas bright and gay.
Come on out on Christmas Day.

http://www.youtube.com/watch?v=9-TCj6IHUtU
London gay men's chorus

http://www.youtube.com/watch?v=xtkF2euzB0k
Sydney gay and lesbian choir

Ένας στους δέκα; Μάλλον όχι.

Αστεία διαφήμιση.

Όταν την πρωτοείδα πέθανα στο γέλιο. Άπαιχτος αυτός που την εμπνεύστηκε.

http://www.youtube.com/watch?v=Ziu_2oYIz7s

Θεωρώ τον εαυτό μου ανήθικο.

Λόγο του πλούτου της χλιδής και της καλοπέρασης. Λόγο της ανοχής – ενοχής μου στην άνιση κατανομή του πλούτου. Λόγω του ότι δεν θεωρώ όλα τα αγαθά κοινά. Λόγο της αδράνειάς – απραξίας μου. Λόγο της συμμετοχής – συνενοχής μου στην καταστροφή του περιβάλλοντος.

Και για άλλους συναφείς λόγους.

25/10/2007. Λεωφορείο Νο.39. Περίπου 09:00 το βράδυ.

Με το που μπαίνω στο λεωφορείο κάθομαι απέναντι από ένα παιδί που όπως αποδείχθηκε είχε μία μεστή μπάσα φωνή που πολύ μου άρεσε. Μετά από 4 περίπου λεπτά έγινε ο παρακάτω διάλογος.

Α= Άγνωστος.
Σ= Σμέμνιος.

Α: Συγνώμη να κάνω μία ερώτηση;
Σ: Παρακαλώ.
Α: Μήπως ξέρεις κανένα net-cafe εδώ κοντά;
Σ: Εδώ κοντά, (;;σκέφτομαι;;) δυστυχώς όχι.

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Μάνος

Στις 23 Οκτωβρίου 1925, σαν σήμερα, γεννήθηκε ο Μάνος Χατζιδάκις. Θεωρώ περιττό να γράψω οτιδήποτε βιογραφικό. Αρκούμε στο να παραπέμψω στην επίσημη ιστοσελίδα του και να αναρτήσω μία φωτογραφία.

Έτσι για να του αφιερώσω λίγο χώρο στην ιστοσελίδα μου, τιμητικά και προσευχητικά. Κινούμενος από αισθήματα συμπάθειας και εκτίμησης .Αυτά ωστόσο φαντάζουν και είναι λίγα συγκρινόμενα με τούτα που του αρμόζουν.

http://www.hadjidakis.gr

Αν δεν υπάρχει αγάπη τότε τι

Elton John - Belive
http://www.youtube.com/watch?v=-a2RizIrXUM

I believe in love, it's all we got
Love has no boundaries, costs nothing to touch
War makes money, cancer sleeps
Curled up in my father and that means something to me
Churches and dictators, politics and papers
Everything crumbles sooner or later But love, I believe in love

I believe in love, it's all we got
Love has no boundaries, no borders to cross
Love is simple, hate breeds
Those who think difference is the child of disease
Father and son make love and guns
Families together kill someone
Without love, I believe in love

Without love I wouldn't believe
In anything that lives and breathes
Without love I'd have no anger
I wouldn't believe in the right to stand here
Without love I wouldn't believe
I couldn't believe in you
And I wouldn't believe in me

Without love I believe in love

διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως

Ήρθε το φθινόπωρο

Βόλτα στην παραλιακή. Ο αέρας συνθέτει αρμονικές μελωδίες σαν από σύνολο πνευστών οργάνων. Η θάλασσα μαγεμένη από τους ήχους συντονίζεται και χορεύει στην αρμονική αυτή πανδαισία της φύσης. Της φύσης που η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει ανεπανόρθωτα αλλοιώσει. Της φύσης που ως πότε ακόμα θα ανέχεται την αλαζονεία του παιδιού της, το οποίο ως άλλος "άσωτος υιός" σκορπά την πατρική περιούσια αλόγιστα.

Αυτές οι χριστιανές δεν έχουν τον Θεό τους

Πλατεία Ναβαρίνου. Περπατώ. Σκέφτομαι την ανελευθερία που διέπει την ελληνική νοοτροπία. Σκέφτομαι την ελευθέρια που τα «παιδιά της Ναβαρίνου» έχουνε ως τρόπο ζωής. Στο mp3 ο Μάνος να παίζει με έντονες πινελιές συναισθημάτων, εντείνοντας την μελαγχολία που αποπνέει η πόλη, από τα αρχαία θεμέλιά της που έχω μπροστά μου, ως τα μοντέρνα κτίσματα που εκτείνονται στον ορίζοντα και συνάμα τον κόβουνε. Γενικά περνάνε διάφορα από το κεφάλι μου.

Και ξαφνικά συναντάω τον Σ.

Έχω αν το δω από τον Μάιο. Ο Σ. είναι ένα τζαζ χριστιανόπουλο που μου έχει εμπιστευτεί κάποια πράγματα για την προσωπική του ζωή. Όσα φυσικά και το ίδιος επιτρέπει στον εαυτό του να διακρίνει. Αυτά τα χριστιανόπουλα είναι να τα λυπάσαι. Τα διέπει όλα ανεξαιρέτως ένα ενοχικό σύμπλεγμα, καρατσεκαρισμένο σου λέω. Τα πάντα είναι αμαρτία. Άσε το άλλο. Νομίζουνε πως τα ξέρουνε όλα. Έχουνε για όλα μία απάντηση. Αυτό δηλαδή δεν είναι εγωισμός; Καλά δεν το συζητώ, η ομοφοβία στους χώρους της εκκλησίας πάει σύννεφο. Δεν κοιτάνε οι στραβάδες να ξεστραβωθούνε και να δούνε τι γινότανε στο βυζάντιο. Δεν κοιτάνε να δούνε πως άγιοι της εκκλησίας δεν είχανε τέτοια κολλήματα. Κάποιοι πατέρες και άγιοι της εκκλησίας ήτανε όχι μόνο ριζοσπαστικοί για την εποχή τους, αλλά και για την δικιά μας εποχή. Γαμώ την ημιμάθειά τους γαμώ. (Σμέμνιε παραφέρεσαι και είσαι και εκτός θέματος.) Α! στο θέμα μου. Τι σας έλεγα, για τον Σ. Που λέτε έμεινα. (Αυτός έχει κάτι απόψεις άστα να πάνε. Χριστιανόπουλο ων.) Πιασμαντό εν τω μέσο της πλατείας. ΝΑΙ μου έκανε πιασμαντό. ΠΙΑΣΜΑΝΤΟ. Και ο λόγος που έμεινα ήταν ο εξής. Αυτό το θυμάμαι που ήταν ένα συνεσταλμένο παιδί. Και τώρα μάτσα μούτσα στην αρχή και χαθήκαμε και μια ο χέρις του στον ώμο μου, μια στην μέση μου και να τα πούμε μεθαυρίο και άλλα. Και εμένα να πω την αλήθεια ο χέρις μου δούλεψε για τα καλά (εδώ σε άλλες περιπτώσεις και δουλεύει, τώρα που είχα και την ευκαιρία).

Μου αναπτέρωσε το ηθικό η όλη κατάσταση. Να ναι καλά το παιδί, και να ανοίξει τα ματάκια του να δει τι γίνεται και σε αυτόν και στον κόσμο γύρο του.

Και κάτι για να ανοίξει το μάτι μας. Αφιερωμένο εξαιρετικά.

http://www.youtube.com/watch?v=O0AZW6zClOE

http://www.youtube.com/watch?v=7qdmTgbTX3Y

Γαμώ την ατυχία μου. (σλόγκαν από malvina)

Μάλλον είμαι εκτός πραγματικότητας.

Έτυχε σήμερα το πρωί να περάσω από την πλατεία Αριστοτέλους. Το θέαμα που αντίκρισα μου προξένησε ταραχή. Παντού είχανε στημένες σκαλωσιές με συστοιχίες ηχείων τα οποία προκαλούσαν όχι μόνο αισθητική ρύπανση αλλά και ηχορύπανση. (θα μου πεις και στις συναυλίες που πάς έτσι δεν είναι; Εκεί τουλάχιστον υπάρχει ένας πρακτικός σκοπός.) Το πλέον παράλογο ήτανε τα στημένα προεκλογικά τραπεζάκια που είχαν στηθεί και αυτά δίπλα σε μικρότερα αλλά πιο δυνατά ηχεία. Αυτά τα ρημαδεμένα τραπεζάκια τι ρόλο βαράνε (ακόμα και στα πανεπιστήμια) είχα την αίσθηση πως την ύπαρξή τους δικαιολογούν οι συζητήσεις που σχετίζονται είτε με το πολιτικό είτε με το πολιτιστικό γίγνεσθαι του τόπου.
Μάλλον είμαι out of reality. Αυτός είναι και ο λόγος που ακούω ακόμα Αρλέτα, Βίκυ Λέανδρος, Στέφανο Κορκολή, Βασίλη Λέκκα, Νένα Βενετσάνου, Έλλη Πασπαλά, Ελένη Βιτάλη, Ρόζα Εσκενάζυ, και άλλα άκυρα.
Νομίζω πως αυτό που με ταράζει δεν είναι η ακαλαισθησία και η ηχορύπανση παρά η τόση σπατάλη για κάτι που σε εμένα φαντάζει άσκοπο και βλαβερό. Ετοιμασίες για την βραδινή προεκλογική συγκέντρωση. Και τόσα χρήματα για το τίποτα.
Αυτή η επίδειξη ισχύος μου τη δίνει. Ανεξάρτητα από κομματική τοποθέτηση.
Πρόταση. Αυτά τα χρήματα θα μπορούσανε να δοθούνε για την αγορά εισιτηρίων είτε μίας θεατρικής παράστασης είτε ενός πολιτιστικού γεγονότος.
Το ξέρω ίπταμαι και μάλιστα σε επικίνδυνα ύψη.

Η Κανέλλη πάλι αφιέρωσε

Είναι λίγο μεγάλο αλλά αξίζει τον κόπο!

1http://www.youtube.com/watch?v=Q89wRFjXdhY

2http://www.youtube.com/watch?v=TK-2F0owoFs

3 http://www.youtube.com/watch?v=Ml1J600UgXw

4 http://www.youtube.com/watch?v=dmdmnWcZvzc

5 http://www.youtube.com/watch?v=g6Vw57wYsDs

Στιχουργικές περιγραφές νοσηρά φανατικών καταστάσεων.

Hotel California - Eagles : You can check out any time you like But you can never leave

Το δίχτυ - Βιτάλη Ελένη : Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει Μονάχος βρες την άκρη της κλωστής κι αν είσαι τυχερός, ξεκίνα πάλι

Ο φανατισμός σε οποιαδήποτε έκφανσή του (θρησκευτικός, πολιτικός, κ.α.) είναι ασθένεια που δεν έχει θεραπεία. Το να νομίζεις πως είσαι ο κάτοχος της αλήθειας (πολλές φορές και ο μοναδικός) είναι ανίατη ασθένεια.

Το ποθούμενο

Τη στιγμή που σ' αγόραζα για να τριπάρω
Το κενό μου εξαγόραζα δειλά

Ο καθένας από εμάς βρίσκει υποκατάστατα για να εξαγοράσει το κενό που υπάρχει μέσα του. Τι είναι αυτό που δημιουργεί το κενό στην ανθρώπινη ύπαρξη; Με τι γεμίζει πραγματικά ο άνθρωπος; Και τι υποκατάστατα μεταχειρίζεται για να ξεγελάσει τον εαυτό του;

All By Myself

Φυσικά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την Celine Dion,

αλλά προτιμάμε το quartetto.

I want to wake up in a city, that never sleeps

Νυχτερινό Cinema

Ποιος είδε χθες το βράδυ στο STAR την ταινία Billy Elliot (Dancer)

(Ο χορευτής)
ήταν τρομερή !!!!
αν και νομίζω πως στο DVD δεν έκλεινε τόσο απότομα (μπορεί και να είναι ιδέα μου)

Νυχτερινές αναγνώσεις

Καιρό πριν ένας φίλος μου σύστησε έναν εξαίσιο άνθρωπο. Από τότε άρχισα να διαβάζω τα βιβλία του και να μου δημιουργούνται απορίες. ποτέ δεν βρήκα το θάρρος να πάω και να του τις εκθέσω. Δυστυχώς τώρα είναι πολύ αργά. Εύχομαι ως μνημόσυνο να βρεθούνε και άλλοι συνεχιστές στους δρόμους της σκέψης της φιλοσοφίας που αυτός άνοιξε.

Διαβάζοντας ένα βιβλίο αυτού του πολύ σεβαστού μου προσώπου, με εντυπωσίασε ένα κομμάτι και σκέφτηκα να το μοιραστώ με εσάς κάνοντας σχόλια μέσα στις παρενθέσεις.

Όλοι οι ολοκληρωτικοί χαρακτήρες και όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, κάθε χρώματος (όχι μόνο πολιτικού), επιβάλλουν την ηθική καθαρότητα 1(οι κομουνιστές της Μόσχας δεν ήθελαν ούτε να ακούνε για ομοφυλοφιλία) 2(περιορίζουν συνήθως τον όρο ηθική, έτσι τους βολεύει, στα στενά όρια του sex με την στενή ένια του όρου sex), ή την λεγόμενη κάθαρση με ακριβά τιμήματα˙(αυτή η αυστηρότητα έχει πολλές φορές ως συνέπεια την καταβολή του προσωπικού τους πρώτα τιμήματος, που συνήθως πληρώνετε με αφανή αλλά οδυνηρό τρόπο βλέπε πρόσωπα με υψηλό κοινωνικό status) καθιερώνουν την εξουσιαστική ηθική (η εξουσία τους προσφέρει μεγάλες δόσεις ηδονής), την δικαιική (νομική) σχέση και ουκ ολίγες φορές απάνθρωπες τιμωρίες (θανατική ποινή βλέπε Καρατζαφέρη στο ζήτημα της εμπορίας ναρκωτικών ουσιών(βλέπε με τι τρόπους προσπαθούνε να πατάξουνε την ομοφυλοφιλία σε ανατολικές χώρες)) για το καλό της κοινωνίας και της ανθρωπότητας!

Δεν νομίζω βέβαια πως ο φίλος μου θα συμφωνούσε με τον δικό μου σχολιασμό αλλά εγώ έτσι εκλαμβάνω το κείμενο. Είναι δικαίωμά μου, και σε όποιον αρέσει.

Σκέψεις την ώρα του μπάνιου

Ο ανθρώπινος οργανισμός ως μη τέλειος που είναι υπόκειται σε όρια. Επειδή αναφέρομαι στον εαυτό μου θα γίνω πιο σαφείς. Τα όρια που ξεπερνάω συνήθως είναι τα Ο.Ψ.Α. [Όρια Ψυχικής Αντοχής]. Στεναχωριέμαι με πράγματα, καταστάσεις και πρόσωπα που δεν αξίζουν. Η φύση γνωρίζοντας το πόσο μαλ... είμαστε έχει προβλέψει. Έχει εφεύρει τους Μ.Α.Ε.Α. [Μηχανισμοί Άμυνας Έκτακτης Ανάγκης]. Απώλεια μνήμης [format] ακόμα και σε σημαντικά θέματα, μία αδικαιολόγητη αίσθηση ευφορίας που σχετίζεται με ανούσιες καταστάσεις, και άλλα. Να σε καλά καλή μου φύση που μας σκέφτεσαι διότι αν περίμενες από εμάς θα γινόσουνα Αγία Υπομονή [μεγάλη η χάρη της].

Τον σεισμό τον καταλάβατε ?

? ? ?

το μαθαίνει και η κυρα-Κάτια

Τις τελευταίες μέρες είμαι DOWN διότι έμαθα πως ένας φίλος μου γκέι θα αρραβωνιαστεί, και ένας γνωστός μου που τον είχα δει να βλέπει κάτι Homoερωτικά videάκια στα κρυφά, (τελικά το μάτι μου παίζει πολύ) τα ίδια.
Και λέω ο τάλας εγώ, καλά τον εαυτό τους δεν τον σκέφτονται. Την γυναίκα τους δεν την λυπούνται να την κοροϊδεύουν μια ολόκληρη ζωή; Πόσο malakes μπορεί να είναι; Και να πεις πως ζούμε σε κανένα κουτσοvillage που και να αεριστείς (που λέει ο λόγος) το μαθαίνει και η κυρα-Κάτια από την επάνω γειτονιά, στην Θεσσαλονίκη καλές μου είστε δεν το έχετε καταλάβει; Στην Θεσσαλονίκη του 2007 HELEOS. Δεν απαιτώ να το κοινοποιήσετε ούτε να κυκλοφορείται με μπλουζάκι (ΕΙΜΑΙ ΓΚΕΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ) αλλά όχι και έτσι!!!!!!!!!!

Όπως ξαναείπα Θέλει μαγκιά για να αρνηθείς της σιγουριάς τα κυβικά, και έχουν μεγάλα α*****α όσοι αποδέχονται την φύση τους βλέπε Μάνος Χατζιδάκις.

http://www.hadjidakis.gr/homeweb.htm

Ναρκομανείς

Η μονομερής και υπέρμετρη εξέλιξη των θετικών επιστημών έφερε την επιθυμία να ζούμε με πληρότητα. Ποτέ δεν μας είπε ούτε μπορεί να μας πει και να μας αναλύσει το βαθύτερο νόημα και τον σκοπό της ζωής. Αυτή είναι η αιτία της πολύ-ασχολίας της σημερινής εποχής, της έλλειψης προσωπικού χρόνου, η ασχολία για την ασχολία. Η εργασιοθεραπεία δρα ως ναρκωτικό ώστε ξεχνάμε το νόημα της ζωής και μας σταματά την διεργασία του να σκεφτόμαστε.

Και κόβει και την θέα του Θερμαϊκού

Η έκθεση βιβλίου που γίνετε κάθε χρόνο τέτοια περίοδο στην παραλία της Θεσσαλονίκης είναι μία σκέτη χαζομάρα. Μαζεύονται όλοι οι δήθεν κουλτουριάρηδες και όλοι οι Ελληναράδες πουλάνε τα χαζοβιβλία τους και παραπλανούνε πολλούς αφελείς (χαζούς). Κάποτε ήμουν και εγώ ένας από αυτούς. Ευτυχώς έβαλα μυαλό.

Μην μου παριστάνεις εμένα την σεμνή

Ένας κριτικός είχε ρωτήσει την Χαρις Αλεξίου ποίος είναι ο λόγος που στην σκηνή είναι τόσο μαζεμένη. Αυτή του απάντησε τότε πως ντρέπεται. Και αυτός της λέει.
- Μην μου παριστάνεις εμένα την σεμνή, γιατί η φωνή σου μόνο σεμνή δεν είναι.
Κατά τον ίδιο τρόπο θέλω και εγώ να πω σε έναν φίλο μου
- Μην μου παριστάνεις εμένα (που σε γνωρίζω καλά) τον straight, διότι η όλη συμπεριφορά σου αγάπη μου μόνο αυτό δεν δηλώνει.
Αλλά δύο είναι οι λόγοι που δεν το κάνω. 1) Διότι πιστεύω ότι την συγκεκριμένη στιγμή ίσως φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. 2) Διότι δεν έχω το θάρρος να πω κάτι τέτοιο σε έναν καλό φίλο (ούτε φυσικά σε κανένα).

Και μην μιλάς σε αγνώστους

30/05/07 10:50 μμ. Βόλτα στην πλατεία Αριστοτέλους. Δύο παιδιά ηλικίας 16-18 μόλις έχουν τελειώσει (δεν γνωρίζω από τι, αλλά υποθέτω από καφέ ή ποτό ή βόλτα ή κάτι παρόμοιο) και ήρθε η ώρα του αποχωρισμού. Μετά το κλασικό φιλί στο μάγουλο, τους χωρίζει η Μητροπόλεως. «Να προσέχεις» φωνάζει ο ένας με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του. «θα τα πούμε αύριο» του απαντά ο άλλος και το πρόσωπό του λάμπει. Ο πρώτος συμπληρώνει χαμογελώντας «και μην μιλάς σε αγνώστους ». «καλά» του απαντά ο άλλος. Στο περιστατικό αυτό δεν εξετάζω ούτε τον χαρακτήρα των παιδιών, ούτε την μεταξύ τους σχέση, αλλά την ελευθερία που έχουν και εκφράζονται με σχετική άνεση. Και για να γίνω σαφής. Κάποιοι δεν θα τολμούσανε να φερθούνε σε καμία, μα καμία, μα κκααμμιίιαα περίπτωση με αυτόν τον τρόπο, πόσο μάλλον μπροστά σε κόσμο. Να πω την αλήθεια τα χάρηκα πολύ τα παιδιά. Εύχομαι να είναι καλά!

Κυπαρισσάκι Χατζιδακικό.

Κυπαρισσάκι είν' αψηλό

το παλικάρι π' αγαπώ.

Kαι δεν μπορώ αχ δεν μπορώ
τόσο ψηλά να το θωρώ
το παλικάρι π' αγαπώ.

Κυπαρισσάκι

Μάνος Χατζιδάκις.

concert of the text

Μου λες να σου γράψω γιατί τελευταία σωπαίνω
Και εγώ που ακόμα δεν ξέρω αν ζω η αν πεθαίνω
Στους δρόμους γυρίζω και ψάχνω για τον εαυτό μου

Κανείς δεν με βρήκε ακόμη και στο όνειρο μου

ΒΡΑΔΙΝΕΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΗΘΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Όπως ο καιρός έχει αλλαγές, έτσι και ο Άνθρωπος αλλάζει στην ζωή του είτε προς το χειρότερο είτε προς το καλύτερο.Το ότι ο καιρός αλλάζει και δεν είναι στατικός είναι φυσικό και δεν τίθεται θέμα καλού η κακού με την ηθική έννοια του όρου, αλλά ο καλός και ο κακός καιρός είναι αμφότεροι ωφέλιμοι. Άλλο τώρα αν εμείς έχουμε αποσυντονίσει εκτός από τον εαυτό μας και τη Φύση.