Salvador Dali.

Ο μεγάλος αυνανιστής. O Grande Masturbador.

Διαπιστώσεις

Τελικά είσαι πολύ παιδί.

Οικογενειακή χαρά και θαλπωρή.

Η Αγία Οικογένεια με τον Ιωάννη

Ο Χριστός και ο Ιωάννης δείχνουν πώς αυτή η βαθιά φιλία, που από την κύλια της μητέρας τους έχουν, θα κρατήσει στην αιωνιότητα.

Bernardino Luini, Museo del Prado, Madrid.

I fiori è per te.

Τα λουλούδια είναι για έναν φίλο που πολύ τον αγαπώ!

Οι ιστορίες των άλλων. ν.2

Το τσιγάρο στο χέρι. Η Χαρούλα στο στερεοφωνικό. Οι σκόρπιες σκέψεις στο μυαλό. Το διαβατήριο και τα εισιτήρια στην τσέπη. Το δωμάτιο στους καπνούς από σκέψεις και τσιγάρα. Ιδρώτας στο μέτωπο. Η νικοτίνη και το αλκοόλ στο αίμα. Το μπουκάλι των τριών αστέρων από γνωστή μάρκα ποτού μισοάδειο πάνω στο τραπέζι. Δίπλα το μεγάλο κρυστάλλινο ποτήρι με μια δόση αλκοόλ λαμπιρίζει περίεργα από το φώς του γραφείου. Ο υπολογιστής με αμέτρητα παράθυρα που έχουν μείνει ανοιχτά έχει αρχίσει να κολλάει. Το πιάνο περιμένει καιρό να ηχήσει με μελωδίες χαρούμενες. Εμπνέεται και αυτό από την παρακμή που εκπέμπει ο αρτίστας. Στην βιβλιοθήκη τα τεύχη με τα ποιήματα του Καβάφη έχουν αρχίσει να ξεφτίζουν επικίνδυνα. Στην ίδια κατάσταση και η διάθεση αυτού που τα διαβάζει. Τι να ναι αυτό που τον έχει φέρει σε αυτήν την κατάσταση; Το πρόσωπό του είναι αρκετά αινιγματικό. Ένα όμορφο πρόσωπο που παρά την προφανή θλίψη δείχνει τόσο ωραίο ακόμα και με αυτά τα χάλια. Τα μάτια του ταλαντεύονται μεταξύ της οθόνης και του μεγάλου ποτηριού που συνεχίσει να ανακλά με περίεργο τρόπο το φώς από τον προβολέα του γραφείου. Ασαφείς λέξεις πηγάζουν σε τυχαία χρονικά διαστήματα από το στόμα του. Ο μεγάλος μάγιστρος Ιουβενάλιος Λεονάρδος ετοιμάζεται να φύγει. Να φύγει από προβλήματα και σκέψεις που τον τελευταίο καιρό τον ταλαιπωρούν. Ίσως έχει την ψευδαίσθηση πως με ένα ταξίδι θα ξεχάσει για λίγο όλα αυτά. Θα δει καινούριες εικόνες, καινούρια μέρει και ανθρώπους. Αλλά η επιστροφή θα τον φέρει στην πρότερη κατάσταση. Αντιμέτωπο με την πραγματικότητα που και με δική του ευθύνη έχει αυτά τα χάλια. Το ξέρει καλά αυτό. Ίσως είναι ο κύριος λόγος που τον θλίβει. Και πρέπει να βρει το θάρρος να το αντιμετωπίσει. Τελικά το ταξίδι ίσως είναι μία πίστωση χρόνου. Ένας τρόπος όχι να ξεχάσει για λίγο τα προβλήματά του αλλά να αποστασιοποιηθεί από τα πράγματα. Να σκεφτεί πιθανές λύσεις και εξελίξεις. Να λειτουργήσει σαν εξωτερικός παρατηρητής του εαυτού του.

Ο καθένας από μας οπλίζει το χέρι του δράστη.

Γεννημένοι στην νεοελληνική κοινωνία φέρνουμε πάνω μας τα στίγματα που αυτή μας έχει χαράξει. Με φαινομενικά αθώες συμπεριφορές διαιωνίζουμε καταστάσεις που μακροχρόνια δημιουργούν προβλήματα σε όλους. Καλούμαστε αν θέλουμε να ζήσουμε πραγματικά να αποβάλουμε όσα περισσότερα συμπλέγματα ενοχές και άλλα νοσηρά κουβαλάμε.

Όσον αφορά στο θέμα του ερωτικού προσανατολισμού το τοπίο είναι αρκετά βεβαρημένο και όχι μόνο για αυτούς που σε αυτό το θέμα είναι διαφορετικοί αλλά και γι αυτούς που δεν είναι. Για πολλούς νεοέλληνες γονείς η σκέψη και μόνο ότι το παιδί τους μπορεί να τους βγει ¨τοιούτος¨ γίνεται εφιάλτης. Τα όνειρα για ευτυχισμένους γάμους, μπομπονιέρες, γαμήλιες τελετές, εγγονάκια, πάνες, είδη μπεμπέ, οικογενειακές διακοπές Χριστούγεννα Πάσχα με τους παππούδες κλπ μετατρέπονται σε εφιάλτες για ναρκωτικά, μεταδοτικές ασθένειες, κοινωνική κατακραυγή, ανωμαλία, πεζοδρόμιο, ο γιός μου τον παίρνει και άλλα θλιβερά. Και έτσι ανατρέφουν παιδιά με τρόπο που είτε δυσκολεύονται να αποδεχτούν ομοφυλόφιλους στο περιβάλλον τους, είτε δυσκολεύονται να αποδεχτούν τον εαυτό τους.

Αυτό βέβαια είναι καθολικό φαινόμενο. Η φράση ¨αν δεν κάτσεις καλά θα φέρω τον γύφτο να σε πάρει¨ που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ακούσει είτε να στοχεύει εμάς είτε κάποιο μικρό μας φίλο εκφράζει και μεταφέρει στην επόμενη γενιά μία βαθύτατα νοσηρή αντίληψη που σίγουρα δεν φέρνει ούτε βραχύχρονο ούτε μακρόχρονο θετικό αποτέλεσμα. Ο πατέρας που από το πρωί μέχρι το βράδυ βρίζει τους μετανάστες για την οικονομική κατάσταση της οικογένειας και της χώρας δεν βρίσκεται σε καλύτερη θέση. Τα παιδιά του έχουν περισσότερες πιθανότητες όχι μόνο να θεωρούν εκ των προτέρων κακούς τους μετανάστες αλλά και να φερθούν με παραβατική συμπεριφορά σε μετανάστες. Η μάνα που παθαίνει σοκ μπροστά στο παιδί της όταν θα δει 2 άντρες να φιλιούνται διδάσκει με τέλεια παιδαγωγικό τρόπο το πόσο κοινωνικά κατακριτέα είναι η συγκεκριμένη πράξη. Αν αυτό το παιδί είναι ομοφυλόφιλος ήδη η μητέρα έχει υπογράψει συμβόλαιο για την δυστυχία του παιδιού της. Το πιο θλιβερό από όλα είναι πως αν γνώριζε τις επιπτώσεις θα έβλεπε το θέμα με άλλη οπτική.

Όσο μια κοινωνία ανατρέφει νέους είτε να είναι είτε να έχουν μάθει να κάνουν τους άλλους δυστυχισμένους τότε φαινόμενα ενόπλων μαθητών σε σχολεία και παρόμοια φαινόμενα θα αυξάνουν. Αντί για το σχήμα ευτυχισμένος δυστυχισμένος μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το δούλος ελεύθερος ή και άλλα. Ας καταλάβουμε επιτέλους με ποιόν τρόπο ο καθένας από μας οπλίζει το χέρι του ¨δράστη¨ ποιός είναι το πραγματικό θύμα και ας αφήσουμε την ηθικολογία κατά μέρους.

Jean Michelle Jarre- Revolutions

Καλημέρα!

Ένα πουλί με ξύπνησε τραγουδώντας έναν σκοπό που έμοιαζε σατανικά σε ένα από τα κομμάτια που

παίζουν στην ταινία Αμελί. Και είμαι πολύ χαρούμενος! Καλημέρα σε όλους!

Yann Tiersen - La dispute

Ελλείψεις.

Δομήνικε μου λείπεις.

Οι ιστορίες των άλλων.

Θα με καταλάβει; Τον αγαπώ. Δεν θέλω να τον στεναχωρήσω. Πρέπει να βρω την κατάλληλη στιγμή να του μιλήσω. Είναι ο μόνος που με ξέρει τόσο καλά. Θα με καταλάβει. Είναι ο μόνος που μπορεί. Αν δεν μπορεί και αυτός είμαι χαμένος. Μα δεν πρέπει να τον στεναχωρήσω. Είναι τα πάντα για μένα. Δεν θα αντέξω να τον χάσω.

Παραμιλούσε ο μεγάλος μάγιστρος Ιουβενάλιος Λεονάρδος σκεπτόμενος την ζωή του, ενώ περπατούσε στην παραλία ακούγοντας φασαρία από παρακείμενες καφετέριες.

Μουσική και εικόνες μαζί

Ψυχολογία του πόνου.

Όταν κλαις προτιμάς να είσαι μόνος ή με το/α αγαπημένο/α σου πρόσωπο/α;

Λόγια σοφά.

Ἡ παροῦσα κρίση, ὅπως καί κάθε κρίση, ἀγγίζει ὅλους μας. Ἔχουμε ὅλοι εὐθύνη. Ὑπάρχει πέρα ἀπό τήν προσωπική εὐθύνη καί ἡ συλλογική. Εἴμαστε ὅλοι μας περισσότερο ἤ λιγότερο ἠθικοί αὐτουργοί.

Διαπράττω έναν φόνο καθημερινά.

Προσωπικά δεν θεωρώ τον εαυτό μου καλό. Το απρόσωπο της επικοινωνίας με αφήνει να μιλήσω ελεύθερα. Δεν ξέρω γιατί τα γράφω αυτά. Ίσως έχω την ανάγκη να πω έστω και σε αυτόν τον ψεύτικο κόσμο μιας και δεν έχω το θάρρος στον πραγματικό τα σφάλματα και τα πάθη μου μήπως και λυτρωθώ από αυτά. Και φυσικά δεν θεωρώ πάθος τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό. Αλλά έχω την ανάγκη να πω πως είμαι μισογύνης και αυτό το θεωρώ πρόβλημα. Επίσης μισώ κάθε τι που δεν φαίνεται στα μάτια μου ομοφυλόφιλο ή δεκτικό στην ομοφυλοφιλία. Δεν θέλω να δικαιολογήσω τον εαυτό μου. Είναι μεγάλο σφάλμα να απορρίπτεις τον οποιονδήποτε. η απόρριψη του άλλου είναι φόνος για τον Χριστό. Και αυτό ακριβώς κάνω. Αλλά δεν έχω το θάρρος να το παραδεχτώ όχι δημόσια αλλά στα πρόσωπα που αγαπώ περισσότερο στον κόσμο, τους φίλους μου.

Θυμάσαι τότε που σε φίλησα στο στόμα;

49o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης


Μάνος Χατζιδάκις - Είδωλο Στον Καθρέφτη
Manos Hadjidakis - Reflection In The Mirror
του Δημήτρη Βερνίκου.

Ένα ντοκιμαντέρ που αφορά στην ζωή του αγαπημένου Μάνου. Είναι η πρώτη φορά που ακούω δημοσίως για την ομοφυλοφιλία του. Ίσως αυτή η πτυχή της ζωής του εξηγεί ως ένα σημείο την αντίληψή του για την δημοσιότητα. Είναι λογικό αν είσαι ομοφυλόφιλος και συνάμα δεν έχεις την διάθεση να αποδείξεις το αντίθετο να μην επιθυμείς να εκτίθεσαι, να μην θέλεις να ασχολούνται μαζί σου.


Υ.Γ. Με αυτό το φεστιβάλ η Θεσσαλονίκη έχει βουλιάξει στους γκέι. Αν δεν το έγραφα θα έσκαγα.

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Μάνος Χατζιδάκις.

Ειναι καλύτερα να μνημονεύουμε τη μέρα γέννησης παρα του θανάτου. (etalon)

Καληνύχτα γλυκέ μου Μάνο.

Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.

Καληνύχτα.

Ο κόσμος αλλάξει μόνο στο μέτρο του πως εμείς τον βλέπουμε διαφορετικό.

Τα χρώματα της Μονμάρτρης.

Είμαι στην γραμμή 12 του παριζιάνικού μετρό. Κατευθύνομαι στην Μονμάρτρη (Montmartre) στην Βασιλική της Σακρέ Κερ ή Ιερής Καρδιάς (Basilique du Sacré Cœur). Πάω να δω το Παρίσι από ψηλά. Και όμως για να πάω πρέπει να περάσω από τον βαθύτερο σταθμό του μετρό, τον σταθμό της αβύσσου (Abbesses).

Συνήθως πρέπει να περάσεις από δυσκολίες για να απολαύσεις κάτι που αξίζει. Κάπως έτσι είναι και στις ανθρώπινες σχέσεις. Θέλει κόπο για να φτάσεις σε ένα σημείο και μετά θέλει κόπο ώστε να διατηρήσεις αυτή τη σχέση μέσα στις δυσκολίες τις ζωής. Αυτός είναι και ο λόγος που δύσκολα οι άνθρωποι δημιουργούν βαθιές διαπροσωπικές σχέσεις. Δεν θέλουμε να ξεφύγουμε από την βολή μας. Άλλοτε κυνηγάμε το πάνω χέρι στην σχέση και άλλοτε βολευόμαστε σε μία αρρωστημένη κατάσταση ελπίζοντας πως κάποτε θα πάρουμε αυτό που θέλουμε. Από την μία δε βλέπουμε τον άλλο σαν πρόσωπο, σαν άνθρωπο με τους ίδιους πόνους πόθους και καημούς και από την άλλη βάζουμε τον εγωισμό μας πάνω από όλα και πετάμε τις ευκαιρίες στα σκουπίδια. Όταν αγαπάς δεν κάνεις στον άλλο κάτι που δεν θα ήθελες να σου κάνει. Όταν αγαπάς δεν υπάρχει λόγος να σου ζητήσει ο άλλος συγγνώμη. Όταν αγαπάς δεν υπάρχει ο άλλος πολύ απλά γιατί ο άλλος ταυτίζεται με τον εαυτό σου, πολύ απλά γιατί ο άλλος είσαι εσύ.

Κατεβαίνω από τον συρμό και κατευθύνομαι στον ανελκυστήρα, περιμένω και με το που φτάνει μπαίνω μέσα στον ανελκυστήρα μαζί με το πλήθος. Βγαίνω στην επιφάνια και κάνω μία στάση στον ναό που προβάλει απέναντί μου. Μετά από λίγο ανηφορίζω για την Βασιλική. Η θέα της πόλης του φωτός με περιμένει μαζί με τα διάφορα ζευγάρια που κάνουν την βόλτα τους.

Γιατί άραγε οι σχέσεις στα ομοφυλόφιλα άτομα φθείρονται τόσο εύκολα; Δεν υπάρχουν όλα αυτά που στα άλλα ζευγάρια λειτουργούν ως συνεκτικοί παράγοντες; Η αλήθεια είναι πως και η αποδοχή από την κοινωνία και η απόκτηση παιδιών είναι καταστάσεις που δρουν ως αντικίνητρα σε έναν πιθανό χωρισμό. Δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία μετάξι τους; Αφενός το διαρκές άγχος για να μην γίνει γνωστή η σχέση ή και η φύση τους σε ανεπιθύμητα άτομα αφαιρεί σημαντικό μέρος από το ψυχικό σθένος του ζευγαριού. Αφετέρου το να έχεις ανά πάσα στιγμή το μυαλό σου στο τι θέλει ο άλλος και το πώς αυτός το εκφράζει, το πώς και αν αντιλαμβάνεται αυτό που θες και το πώς θα το αντιληφθεί, δηλαδή η επικοινωνία είναι μια διεργασία που απαιτεί μεγάλο ψυχικό σθένος. Μήπως στα ομόφυλα ζευγάρια είναι πιο εύκολο το να δημιουργήσουν παρά να συντηρήσουν μια σχέση; Μήπως το να κάνουν μία καινούρια αρχή είναι πιο εύκολο ή έχει να τους προσφέρει περισσότερα από το να επενδύσουν στο παρελθόν; Γι αυτό πολλοί ομοφυλόφιλοι δημιουργούν πολύ συχνά νέες σχέσεις αλλά δεν καταφέρνουν να τις κρατήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα;

Δως μου αυτή τη γεύση.

Δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία.

Μου λες «δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία». Μία φράση που την έκλεψες. Μία φράση που εκφράζει την ανάγκη σου, το πάθος σου για τον ψεύτικο κόσμο που έχεις πλάσει και ζεις μέσα του. Μία φράση που κάνει ολοφάνερες τις ανασφάλειές σου και σκιάζει την ύπαρξή σου που φοβάσαι να κοιτάξεις κατάματα. Μία φράση που νομιμοποιεί τα θολωμένα νερά της ζωής σου που με την δική σου ανοχή έχουν θολώσει.

Πότε επιτέλους θα αρχίσεις να ζεις; Πότε θα πάρεις το ρίσκο που απαιτεί η ζωή ώστε να μην καταντά θάνατος; Πότε θα αποκτήσεις την δικιά σου προσωπικότητα και δεν θα γίνεσαι έρμαιο του καθενός, ακόμα και δικό μου; Πότε θα κατεβάσεις το σεντόνι από τον καθρέφτη θέλοντας να ξεχάσεις πώς όταν ήσουν μικρός είχες κοιτάξει μέσα του και κάτι σε έκανε να φοβηθείς. Και εγώ αυτά τα λέω σε σένα μόνο ή και στον ίδιο μου τον εαυτό;

Δεν αντέχω άλλο, κάθε φορά που είμαστε μαζί αισθάνομαι πως δεν έχουμε να πούμε τίποτα το ουσιαστικό. Μόνο λόγια του αέρα. Λόγια για να περνά απλά ο χρόνος. Λες και τον έχουμε άφθονο. Αυτό είναι που με θλίβει περισσότερο. Το ότι δεν έχω τίποτα το ουσιαστικό να πω με σένα. Δεν θέλω να γίνεις ανάμνηση. Σε θέλω για το παρόν και το μέλλον μου. Σε θέλω για τον χρόνο που θα έρθει και όχι για αυτόν που πέρασε. Μα δεν ξέρω αν αυτό είναι εφικτό. Γιατί οι κόσμοι μας δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα έχουνε κοινό τόπο και χρόνο. Και αυτό με θλίβει

Φιλικά, Σμέμνιος Ναΐτης.

Κυριακάτικο κήρυγμα.

Αντί κυριακάτικου κηρύγματος αφιερωμένο προσευχητικά στους Ορθοδόξους Χριστιανούς που έχουν μάθει σύμφωνα με το χριστιανικό τρόπο ζωής να δέχονται τον συνάνθρωπό τους όπως είναι, χωρίς προϋποθέσεις. Και οι οποίοι γνωρίζουν καλά πως ασκούμενοι στην χριστιανική αγάπη δεν βάζουμε στα καλούπια μας τον συνάνθρωπο αλλά τον αφήνουμε ελεύθερο μιμούμενοι τον κτίστη που μας αφήνει ελεύθερους να τον δεχτούμε ή όχι. Μας αφήνει ελευθέρους ακόμα να αρνούμαστε την ύπαρξή του.

Σκέψεις για τη χριστιανική θεώρηση της ομοφυλοφιλίας Νο 1

Σκέψεις για τη χριστιανική θεώρηση της ομοφυλοφιλίας Νο 2

Η αμαρτία είναι βυζαντινή και ο έρωτας αρχαίος.

Ήσουν τα πάντα στη ζωή μου. Είχα επενδύσει τα πάντα σε σένα. Και μία μέρα χάνω τα πάντα από τη ζωή μου. Η δίψα μου για σένα μεγάλη. Εξαφανίζεσαι και φεύγεις. Και εγώ σε ψάχνω. Σε ψάχνω, μα πού να βρίσκεσαι. Έψαξα παντού. Στα σινεμά, στα πάρκα, στα αγοραία πεζοδρόμια εκεί που σε πρωτογνώρισα. Απ το Βαρδάρη ως το Σιντριβάνι κι από τον Πύργο στην πλατεία Δικαστηρίων. Ο νους μου φέρνει τα χειρότερα. Αυτά που έχουν ξαναγίνει και αυτά που φοβάμαι περισσότερο από όλα. Ποια ρουφηχτά να σε χαίρετε τώρα. Δεν επανδρώνεται με άλλους η καρδιά μου.

ΔΙΑΔΡΟΜΗ (Σάββατο βράδυ)

CD: ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

Συνθέτης: Μάνος Χατζιδάκις, ποίηση: Ντίνος Χριστιανόπουλος, τραγούδι: Αντρέας Καρακότας.

Κόλαση είναι να μην μπορείς να κοιτάξεις τον άλλον στο πρόσωπο με ειλικρίνεια

Ίσως κάποια στιγμή εκλεκτοί φίλοι να μάθουν για μένα. Οι δικοί μου άνθρωποι δεν θα με αποδεχτούν ποτέ. Ποτέ δεν θα μάθουν για μένα. Γι αυτούς θα είμαι πάντα ακατάλληλος. Και έτσι καλύτερα να μην μάθουν για την ακαταλληλότητά μου. Έτσι πρέπει ή μάλλον έτσι έχουν επιλέξει. Γιατί είναι επιλογή να μην αποδέχεσαι κάποιον γιατί δεν χωρά στα δικά σου καλούπια. Είναι επιλογή που με αναγκάζει να μην τους αποκαλύπτω ένα καίριο σημείο της προσωπικότητάς μου. Είναι επιλογή που έχει ως αποτέλεσμα την κόλαση. Γιατί κόλαση είναι να μην μπορείς να κοιτάξεις τον άλλον στο πρόσωπο με ειλικρίνεια. Να μην μπορείς να μοιραστείς τα βαθύτερα θέλω ή της βαθύτερες σκέψεις ή τα σημαντικότερα λάθει σου ή την θλίψη σου με τον άλλον.

Ακατάλληλος. στο λεωφορείο της ζωής ούτε μια θέση, μπροστά μου θέα ο γκρεμός, μα εγώ σκαρφάλωσα στο φώς.

Αμαρτίες που πληρώνονται ακριβά.

Είναι πολύ σκληρό να καταλαβαίνεις πως από την απερισκεψία σου και την έλλειψη διάκρισης που διακατέχεσαι έγινες πρόξενος θλίψης και στενοχώριας. Είναι πολύ οδυνηρό να αγαπάς κάποιον άνθρωπο αλλά να είναι καλύτερα γι αυτόν να μην τον βλέπεις γιατί δεν χειρίστηκες καλά τις περιστάσεις. Είναι τραγικό να σου λέει πως δεν μπορεί να μείνει στον ίδιο τόπο με σένα γιατί πολύ απλά όλα του θυμίσουν εσένα. Και το χειρότερο να μην ξέρεις αν, τι και πως να του απαντήσεις.

Boulevard of Broken Dreams - Marianne Faithfull

Επειδή δεν βλέπω πολύ τηλεόραση.

Έχει προβληθεί ξανά παρόμοια διαφήμιση στην Ελλάδα;

"Κώστα, πάρε πατατούλες, είναι πολύ νόστιμες..."

Διάβασα ένα πόστ που με άρεσε πολύ και είπα να σας το προτείνω. Ο τίτλος του είναι «Γιατί οι γυναίκες φοβούνται την ισότητα;» και αφορά σε κάποια περιστατικά που τράβηξαν το ενδιαφέρον της συγγραφέως.

Σχετικά με την τιμωρία και άλλες αρρώστιες.

Τι είναι τιμωρία; Ας υποθέσουμε πως η φυλακή είναι μία είδους τιμωρία που η κοινωνία επιβάλει στα μέλει τα οποία αυτή αποφασίζει ότι βλάπτουν το κοινωνικό συμφέρον. Εδώ δημιουργούνται 2 βασικά ερωτήματα. 1ον πιο είναι το κοινωνικό συμφέρον και 2ον πως αυτό βλάπτεται. Η αλήθεια είναι πως αν απαντώντας σε αυτά τα 2 ερωτήματα προσπαθήσεις να διατηρήσεις μία πολύπλευρη οπτική του θέματος θα βρεις και δίκαια και άδικα σε όλες τις πλευρές. Θα μπλέξεις σε λίστες με πάμπολλα επιχειρήματα που στηρίζουν πολλές φορές απόψεις που είναι εντελώς αντίθετες. Θα βρεθείς σε μία κατάσταση τόσο δαιδαλώδεις που η πολυπλοκότητά της καταδεικνύει το πόσο άρρωστη είναι. Και πραγματικά το υγειές είναι απλό. Το σημαντικό είναι αν έχουμε τις προϋποθέσεις να διακρίνουμε το καλό από το κακό. Γιατί βρισκόμαστε σε έναν κόσμο που το υγειές το παρουσιάζει ως άρρωστο και το άρρωστο ως υγείες. Και η τιμωρία ή η δίψα για δικαιοσύνη καταδεικνύει την έλειψε υγείας που μας διακατέχει.

Τις θάλασσες σταμάτα.

Είναι κρίμα.

ἀνάψαντες γὰρ πυρὰν προσελάβοντο πάντας ἡμᾶς διὰ τὸν ὑετὸν τὸν ἐφεστῶτα καὶ διὰ τὸ ψῦχος (Πράξ. 28,2)

Είναι άνθρωποι που εκφράζονται θερμά και άλλοι πάλι που ο τρόπος που φέρονται θα χαρακτηριζόταν ως ψυχρός άσχετα από την εμπιστοσύνη που διέπει μία σχέση. Έχω φίλους και γνωστούς που αισθάνεσαι πως ένα αόρατο πεδίο υπάρχει τριγύρω τους και δεν σε αφήνει να πλησιάσεις ή που ενώ τους γνωρίζεις καιρό δεν δίνετε ούτε μία χειραψία όταν βρίσκεστε. Από την άλλη μεριά είχα γνωρίσει κάποιους μουσουλμάνους που ήταν πολύ άνετοι μεταξύ τους και πολύ θερμοί στις σωματικές τους χειρονομίες χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι. Απλά είναι θέμα κουλτούρας. Λόγω του πολιτιστικού χάσματος για τα ελληνικά δεδομένα αυτό ήταν σαφέστατα παρεξηγήσιμο πόσο μάλλον για δεδομένα άλλων κοινωνιών πιο δυτικών. Από την πλευρά τους η δικιά μας συμπεριφορά φαντάζει περίεργη και δυσνόητη.
Ίσως πάλι είναι πιο προσωπικό θέμα που αφορά στον χαρακτήρα του καθενός και εξαρτάται από το πώς έχει μάθει καθένας στον συγκεκριμένο τόπο και χρόνο που έχει ζήσει και από το πώς αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα. Είναι ένας τρόπος έκφρασης και ο κάθε άνθρωπος με τον δικό του τρόπο εκφράζει αυτό που αισθάνεται. Σημασία έχει η ποιότητα της σχέσης που έχουμε αναπτύξει και αναπτύσσουμε με τον κάθε άνθρωπο και όχι ο τρόπος που ο καθένας εκφράζεται μέσα σε μία σχέση. Πάντως πολλές φορές αυτός ο τρόπος μπορεί να δημιουργήσει παρεξηγήσεις αν δεν γίνεται αντιληπτό το τι θέλουμε να δηλώσουμε ή το πώς έχουμε μάθει να συμπεριφερόμαστε. Άλλοτε πάλι μας συμφέρει να μην είναι τα πράγματα ξεκάθαρα ώστε να ελισσόμαστε ανάλογα με την κάθε περίσταση και περίπτωση και να ενδιαφερόμαστε μόνο για τον εαυτό μας. Να βλέπουμε ένα κακώς νοούμενο συμφέρον χειρίστης ποιότητας που δεν αφήνει χώρο για άλλα πρόσωπα στην ζωή μας. Γιατί σε αυτήν την περίπτωση δεν ξέρω αν έχουμε την δυνατότητα να οικοδομήσουμε κάποιου είδους σχέση είτε φιλική είτε ερωτική. Και είναι κρίμα να καταδικάζουμε τον εαυτό μας στην κόλαση της μοναξιάς. Είναι κρίμα.

Επανάσταση στην Παλαιών Πατρών.

Συζήτηση (μονόλογος ήτανε αλλά λέμε τώρα) με τον πατέρα μου για τα εφηβικά του χρόνια.

Π.:Πατέρας, Σ.: Σμέμνιος, /: διακοπή.

Π.: Εκείνα τα χρόνια ήτανε δύσκολα, φτώχια καταραμένη…(μετά 5´ συνεχόμενης αφήγησης) Σύχναζα κάπου στην Παλαιών Πατρών (και λέω αυτή την Π.Π. πού την κόλλησα αλλά τα γονίδια την κάναν τη δουλεία τους) και πήγαινα με το λεωφορείο στο σπίτι. …(ακόμη 5´ αφήγησης) Και την επόμενη μέρα μαθαίνουνε για την επανάσταση οπότε/
/Σ.: Πια επανάσταση (με ύφος που πιότερα θα ταίριαζε σε αφρικανό ιθαγενή που ακούει διάλεξη στο φυσικό του Α.Π.Θ. για την ατμοσφαιρική οπτική);
Π.: Tου Παπαδόπουλου …
Σ.: Α ναι!
Με στιλ ικανοποίησης ότι ντε και καλά δεν είχα καταλάβει την χρονική περίοδο ή κάτι άλλο, διότι πια άλλη επανάσταση θα εννοούσε, φυσικά του grantee ηγέτη. Μα το ’χω στο αίμα μου το θέατρο.
Σ.: και μετά;
Sorry αλλά τα θέλει και μένα ο κώλος μου διότι μιλούσε ακατάσχετα για αρκετά ακόμη λεπτά.

Τελικά κάποια πράγματα συμβαίνουνε για να σε επαναφέρουνε στην πραγματικότητα.

Μουσικά ναρκωτικά.

Μάνο, μόνο εσύ έχεις απομείνει να με ανακουφίζεις με την μουσική σου από τον πόνο μου. Μόνο η μουσική σου έχει την δυνατότητα να με παρηγορεί και να με κάνει να ξεχνώ τον πόνο μου. Μέχρι τώρα έχω δοκιμάσει πολλά, διάφορα είδη μουσικής μα η δικιά σου είναι αυτή που απαλύνει πληγές.

Με σεβασμό απευθυνόμενος στην μνήμη σου.

Σε ευχαριστώ.

Θεολογούμενα.

Η Εκκλησία τηρεί μία καθαρά αρνητική, ενίοτε επιθετική, στάση στους ομοφυλόφιλους. Η επίσημη τουλάχιστον στάση της Εκκλησίας είναι ξεκάθαρη. Αν όμως κάποιος περιπλανηθεί στο βάθος της μακραίωνης Ιστορίας της, και στο φιλάσθενο νοσηρό και παθογενές παρόν της, ίσος η υπάρχουσα κατάσταση πραγμάτων από ξεκάθαρη φανεί στα μάτια του θολή και ανάστατη. Ανέκαθεν υπήρχαν και υπάρχουν φωτισμένες προσωπικότητες που βλέπανε την θέωση τους να παίρνει σάρκα και οστά στο πρόσωπο ενός ομοφύλου προσώπου, μίας εικόνας του θεού. Επίσης υπάρχουν καταγεγραμμένες στην Εκκλησιαστική Ιστορία αρκετά στενές ομόφυλες φιλίες οι οποίες πιθανότατα, κατά μία εκδοχή να ήταν κάτι παραπάνω από φιλικές σχέσεις ή κατά άλλη εκδοχή να ήταν στενές φιλικές σχέσεις με ερωτικά στοιχεία (όπως άλλωστε κάθε φιλική σχέση). Φυσικά πώς αλλιώς θα μπορούσαν να παρουσιαστούν από τους λίγους και να κατανοηθούν από τους πολλούς μέσα σε ένα άκρος επιθετικό, πουριτανικό κλήμα που εξ υπαρχής παρασιτεί στην θεολογική σκέψη ως πειρασμός που διαβρώνει τον θεραπευτικό χαρακτήρα της και ως τροχοπέδη που ανακόπτει την εξελικτική πορεία της, τέτοιου είδους φαινόμενα;

Τα κομμένα σύρματα.

Τηλεφωνώ

Πολλές φορές δεν τηλεφωνώ γιατί φοβάμαι την απόρριψη. Αποφεύγω την σχέση γιατί φοβάμαι το ρίσκο ή την απόρριψη. Την έλλειψη φλόγας που θα αντικρίσω. Τα κομμένα σύρματα που θα αντικρίσω που στα μάτια μου έτσι θα φαντάζουν τα λόγια σου.

Το ξέρω είναι εγωιστικό να θέλω την σχέση στα δικά μου μέτρα και σταθμά. Είναι σατανικό. Είναι αιτία κακών και οδύνης. Και αυτή είναι η πυγή της θλίψεώς μου. Ο εγωισμός μου και τίποτα άλλο. Πόσο φαιδρός είμαι. Εγώ που κατά τα άλλα πιστεύω πως πρέπει να δέχεσαι τον άλλον χωρίς προϋποθέσεις, όπως αυτός είναι. Πόσο δύσκολο είναι τελικά αυτό.

Θέλω να σου πω πολλά μα δεν μπορώ. Θέλω να σου πω πολλά μα δεν είναι ο καιρός κατάλληλος. Είναι νωρίς ακόμα μ’ ακούς; Είναι νωρίς και εγώ τόσο αδύναμος για να περιμένω. Και γι αυτό κάθομαι και γράφω μήπως τύχει και περάσεις από εδώ και με ακούσεις. Αν και ξέρω πως αυτό είναι απίθανο. Ίσος γράφω για να βρω καταφύγιο. Μα δεν ξέρω αν μπορείς να με ακούσεις. Αν μπορείς να αισθανθείς τους παλμούς των δικών μου συρμάτων.

In mare.

Βρίσκομαι στην παραλιακή. Κάθομαι στο μεταίχμιο ξηράς θάλασσάς. Δίπλα μου ένα ζευγάρι φιλιέται. Έχω την θέληση να βουτήξω μα ξέρω πως αυτό δεν μπορεί να καταστεί δυνατό. Κάθομαι κάτω και αυτός είναι ο λόγος που μπροστά μου την θάλασσα την αισθάνομαι στο ίδιο επίπεδο με το έδαφος. Η θάλασσα είναι τόσο επίπεδη ώστε να δύναμαι να θεωρήσω την θάλασσα ως προέκταση του εδάφους. Με την ώρα συνηθίζω στο περιβάλλον και το αισθάνομαι οικείο. Αισθάνομαι οργανικά δεμένος με το περιβάλλον αισθάνομαι μέρος του. Ξαναβλέπω το ζευγάρι που αν και πέρασε ένα τέταρτο συνεχίζει να εκφράσει τον έρωτά του με ασταμάτητα φιλιά. Τους χαίρομαι μα συνάμα τους ζηλεύω διότι ξέρω πως είναι πιο πιθανό να βουτήξω στον Θερμαϊκό παρά να αισθάνομαι ελευθέρα μαζί με τον σύντροφό μου.

Σεβασμιότατε κ. κ. Άνθιμε προς τι η τόση φασαρία;

Μα δεν καταλαβαίνετε ότι όλη αυτή η υπεράσπιση της πίστης σας δεν κάνει τίποτα άλλο από το να προδίδει την απιστία σας; Δεν το υποψιάζεστε; Ένας ο οποίος πιστεύει δεν χρειάζεται να πει τίποτα διότι μιλάει η ίδια του η ζωή. Όποιος έχει περιεχόμενο είναι σαν το γεμάτο βαρέλι που όταν αφήνεται σε μία κατηφόρα δεν θορυβεί. Ενώ ο άδειος άνθρωπος είναι σαν το άδειο βαρέλι που όταν αφήνεται σε μία κατηφόρα προκαλεί μεγάλο θόρυβο και αναστάτωση.

Περί παρά φύσεως.

Η ομοφυλοφιλία είναι φυσικό φαινόμενο που δεν απαντάται μόνο στους ανθρώπους αλλά και στα ζώα. Ο θεός φυσικά και έπλασε τον άνδρα και την γυναίκα αλλά ο γάμος δεν έχει ως βασικό σκοπό του την αναπαραγωγή, αλλά την αγαπητική σχέση των δύο προσώπων. Ένα άτεκνο ετεροφυλόφιλο ζευγάρι δεν θεωρείται ανυπόστατο επειδή δεν μπορεί να έχει παιδιά. Αλλά φυσικά η κοινωνία και σε αυτόν τον τομέα είναι αυστηρότατη και έχει πολλούς τρόπους να ταπεινώνει τέτοιου είδους ζευγάρια.

Η φύση εκδικείται. Να το ξέρουν καλά αυτοί που την βιάζουν.

Per gli amici.

Όσο πιο πολλούς ανθρώπους έχεις τριγύρω σου τόσο πιο μόνος νιώθεις. Όσο περισσότερους ανθρώπους έχεις κοντά σου τόσο λιγότερες ευκαιρίες έχεις να τους ξέρεις καλύτερα. Όσο περισσότερους φίλους έχεις τόσο λιγότερο χρόνο μπορείς να τους αφιερώσεις.

Δεν έχω πολλούς φίλους αλλά με αυτούς που έχω θέλω όταν τους βλέπω να τους δίνω μια μεγάλη αγκαλιά και ένα δυνατό φιλί. Θέλω όταν κλαίω να τους έχω δίπλα μου, στην αγκαλιά μου. Θέλω να με ξέρουν καλύτερα από τον καθένα. Ίσος δεν έχω φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο με τους φίλους μου αλλά είμαι αρκετά ευχαριστημένος και χαρούμενος διότι ξέρω πως τους αγαπώ και με αγαπάν. Και αυτό είναι που πραγματικά με γεμίζει.

Όποιος πονά και δεν το φανερώνει κάνει τον πόνο άρχοντα.

Βάλε κρασί στου φίλου το ποτήρι κι η μοναξιά ας κάνει χαρακίρι.

Όλη η Γη είναι μία πατρίδα.

Il silenzio.

www.stevewalkerart.com

Αναμονή, μα το τηλέφωνο δεν χτυπά. Το παίρνω μαζί μου όπου πάω μα τίποτα. Αυτή η αναμονή είναι ψυχοφθόρα. Μου είπε πως θα πάρει. Μα πρέπει να πάρει. Είναι τόσο σημαντικό για μένα να πάρει. Να καταλάβω πως με σκέφτεται. Πως βρίσκω πάντα τον τρόπο να στεναχωριέμαι. Είναι ψυχοφθόρα αυτή η αναμονή πραγματικά. Ένα κενό αισθάνομαι μέσα μου, μία θλίψη που είναι αφόρητη.

Ελεύθερη ανάγνωση.

Να σαι καλά, εκεί που θες
να πας ^1, στων καημών τις νόρμες
ο πόνος, ^1 και να σκορπάς τα πρωινά
στις μνήμες^2, μην φοβάσαι κρατείς
ακόμα ^2 των ανθρώπων, οι φωνές^4
ας φθίνουν^3, είσαι εκεί που ο χρόνος δεν
επεμβαίνει,^3 (σ)της/ν οργή(ς) ^4 την/ς ξεφτίλα(ς) μας.
ο χρόνος/πόνος θα κάνει να φθίνουν(;)
Να σαι καλά.

Θέματα Εκκλησιολογίας.

Η εκκλησία είναι η μητέρα μας και ποτέ η μητέρα δεν είναι σωστό να ασχολείται με το κρεβάτι των παιδιών της.

La solitudine.

Μια ζωή σε υποχρεώσεις και ανούσια πράγματα. Μια ζωή σε σπουδές στην καριέρα στην δόξα στο χρήμα στην εξουσία στην επιβολή στον ανταγωνισμό. Και όλα αυτά πού αποβλέπουν; Στο να αποκτήσεις τα εφόδια για την ζωή. Τα εφόδια που θα σε κάνουν πιο άξιο και πιο ανταγωνιστικό. Διότι έτσι μόνο θα επιβιώσεις σε αυτή την ζούγκλα. Έτσι θα μπορέσεις να πατήσεις τους άλλους ώστε να μην μείνεις στην απ έξω. Πρέπει να κάνεις τα πάντα ώστε να επιτύχεις τον σκοπό σου. Πρέπει να συγκεντρώσεις όλες σου τις δυνάμεις. Πού να βρεις χρόνο για να επενδύσεις σε ανθρώπινες σχέσεις; Δεν υπάρχει χρόνος για τέτοια. Έπειτα ποιός σου είπε πως θα είσαι ασφαλείς. Οι ανθρώπινες σχέσεις απαιτούν ρίσκο, απαιτούν σχέση πρόσωπο με πρόσωπο. Πού διάθεση για τέτοια. Μες την συνάφεια του κόσμου τα πράγματα είναι καλύτερα. Είσαι ασφαλείς. Δεν υπάρχει περίπτωση να δεθείς με κάποιον. Οι σχέσεις είναι καθαρά τυπικές. Τόσο ώστε να κατευνάζουν τις ψυχολογικές σου ανάγκες. Το περισσότερο και επικίνδυνο είναι και σε αποπροσανατολίζει από τον σκοπό σου.

Αλλά όλο αυτό έχει ένα σίγουρο τέλος. Τη μοναξιά. Όταν όλη την ζωή κυνηγάς αυτά αυτό που τελικά μένει είναι η μοναξιά και τίποτα άλλο. Μα δεν την θέλω έτσι την ζωή μου. Δεν υπάρχει ελπίδα. Δεν υπάρχει χαρά. Μόνο απουσία θλίψη και μοναξιά.

Μουσική επένδυση.

Γεύση ανατολής.

Gad Elbaz. Μία πρόταση από την ισραηλιτική ανατολή. Αρκετά μοντέρνα, μα πάντα με στοιχεία που να θυμίζουν ανατολή.

Το διαρκές έγκλημα σε βάρος των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων.

ΟΜΟΦΟΒΙΑ. Το διαρκές έγκλημα σε βάρος των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων. ΕΚΔΗΛΩΣΗ. Στα γρασίδια της θεολογικής Τετάρτη 18/06/2008 19:30. Θα μιλήσουν: Παπαζήση Θεοφανώ (αναπληρώτρια καθηγήτρια αστικού δικαίου Α.Π.Θ.), Χατζητρύφων Νίκος (πρόεδρος σύμπραξης ενάντια στην ομοφυλοφοβία), Ευαγγελία Βλάμη. Ακολουθεί PARTY.Οργάνωση: αντιεξουσιαστική εφημερίδα ΒΑΒΥΛΟΝΙΑ.

http://www.babylonia.gr/

Μας πήραν χαμπάρι. Πάντως πολύ καλή η ιδέα των γρασιδιών της θεολογικής! Άντε και του χρόνου στα γρασίδια της μητροπόλεως Θεσσαλονίκης!

Γλωσσολογικές περιπλανήσεις.

Πούστης: Μια λέξη που έχει ξεκάθαρα αρνητικό χαρακτήρα. Όταν σπανίως την χρησιμοποιώ θέλω πάντα να δηλώσω αυτό που οι πολλοί λένε “Συμπεριφέρεται σαν πούστης”. Και σε καμιά περίπτωση δεν αναφέρομαι στον σεξουαλικό προσανατολισμό ούτε στην τυχόν θηλυπρεπή εξωτερική συμπεριφορά. Μα στους δόλιους, ύπουλους και άνανδρους τρόπους που κάποιοι μπορεί να χρησιμοποιούν εις βάρος των συνανθρώπων τους.
Οι περισσότεροι μάλλον εννοούν αυτά που εγώ δεν εννοώ. Έχετε σκεφτεί ποτέ ποιος είναι ο λόγος που οι περισσότεροι που έχουν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό είναι συνήθως “περίεργοι χαρακτήρες”. Έχετε σκεφτεί ποτέ γιατί οι περισσότεροι συμπεριφέρονται με τρόπους που άνετα χαρακτηρίζονται τρόποι κακίας; Ένας ηθελημένα αόρατος καθρέφτης μας δείχνει το πρόσωπό μας. Ανακλούν την κακία που έχουν δεχτεί και δέχονται από την κοινωνία. Ηθελημένα γιατί δείχνει το πραγματικό πρόσωπό μας. Μα το δείχνει τόσο αληθινά που μόνο με τους πιο άσχημους χαρακτήρες παραμυθιών μπορεί να παραλληλιστεί. Το δείχνει αληθινό γιατί καθρεφτίζει την κακία της καρδιάς μας που έχει χαράξει ανεξίτηλες πληγές στην προσωπικότητά τους. Η χαρά είναι ένας δρόμος που περνά από την αυτογνωσία. Και η αυτογνωσία είναι ένας δρόμος που περνά από τον συνάνθρωπο και την κτίση. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Χριστός στην παραβολή της κρίσεως λέει “ἐφ' ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε Ματθ. 25,40” Ας αρπάξουμε την ευκαιρία που μας δίνουν οι συνάνθρωποί μας και ας καταλάβουμε την κακότητά μας ώστε καταλαβαίνοντάς την γινόμαστε αυτόματα πιο ανεκτικοί με τον άλλον. Καταλαβαίνοντάς την μπορούμε να χαρούμε και να αγαπήσουμε πραγματικά.

Ερμηνευτικό σχόλιο.

Σχόλιο στο κείμενο του Αγίου Συμεών του νέου θεολόγου που ανάρτησα πριν από μέρες.

Ο κατεξοχήν Θεολόγος άγιος της Εκκλησίας Ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος είναι ρηξικέλευθος όχι μόνο για την εποχή του αλλά και για την δική μας . Ο άγιος πρέπει να ήταν πολύ άνετος στο μοναστήρι. Από τα επόμενα μπορεί κανείς να συμπεράνει πολλά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως λέει «καί χείρ Χριστοῦ καί ποῦς Χριστοῦ… καί δάκτυλόν μου καί βάλανον» Θεωρώντας πως δεν υπάρχει μέρος του σώματος που να είναι υποδεέστερο. Αλλά όλα έχουν την ίδια αξία επειδή ολόκληρο το σώμα ανήκει στον Χριστό και ό άνθρωπος θα σωθεί ολόκληρος. Ένας από τους λόγους που θαύμαζε τον Συμεών τον στουδίτη ίσος τον πιο αγαπημένο άνθρωπο της ζωής του ήταν πως όταν ο στουδίτης τύχαινε είτε να δει είτε να τον δουν γυμνό έμενε απαθείς!! Ακόμα και στην περίπτωση που η σάρκα του ενός άγγιζε την σάρκα του άλλου!! Όταν πάλι θέλει να αναφερθεί στα επίμαχα σε εμάς και όχι σε αυτόν σημεία λέει «ἐξ οὗ τό σπέρμα δίδοται ἐν συνουσίᾳ θείᾳ». Στην συνάφεια του ιδίου κειμένου αναφερόμενος στο πως ενωνόμαστε με τον δεσπότη χριστό λέει «ὑφ᾿ ἡδονῆς, καί ἕκαστος ἑνοῦται τῷ Δεσπότῃ». Τέλος να υπενθυμίσω μία βασική θεολογική θέση. Η σχέση μας με τον Θεό περνά μέσα από την σχέση με τον συνάνθρωπο. Και κάτι για την ιστορική συνάφεια. Το κείμενο είναι αρκετά τολμηρό. Αν έχετε βασικές γνώσεις Ελληνικών αξίζει να του ρίξετε μία ματιά.