Ψυχολογία του πόνου.

Όταν κλαις προτιμάς να είσαι μόνος ή με το/α αγαπημένο/α σου πρόσωπο/α;

Λόγια σοφά.

Ἡ παροῦσα κρίση, ὅπως καί κάθε κρίση, ἀγγίζει ὅλους μας. Ἔχουμε ὅλοι εὐθύνη. Ὑπάρχει πέρα ἀπό τήν προσωπική εὐθύνη καί ἡ συλλογική. Εἴμαστε ὅλοι μας περισσότερο ἤ λιγότερο ἠθικοί αὐτουργοί.

Διαπράττω έναν φόνο καθημερινά.

Προσωπικά δεν θεωρώ τον εαυτό μου καλό. Το απρόσωπο της επικοινωνίας με αφήνει να μιλήσω ελεύθερα. Δεν ξέρω γιατί τα γράφω αυτά. Ίσως έχω την ανάγκη να πω έστω και σε αυτόν τον ψεύτικο κόσμο μιας και δεν έχω το θάρρος στον πραγματικό τα σφάλματα και τα πάθη μου μήπως και λυτρωθώ από αυτά. Και φυσικά δεν θεωρώ πάθος τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό. Αλλά έχω την ανάγκη να πω πως είμαι μισογύνης και αυτό το θεωρώ πρόβλημα. Επίσης μισώ κάθε τι που δεν φαίνεται στα μάτια μου ομοφυλόφιλο ή δεκτικό στην ομοφυλοφιλία. Δεν θέλω να δικαιολογήσω τον εαυτό μου. Είναι μεγάλο σφάλμα να απορρίπτεις τον οποιονδήποτε. η απόρριψη του άλλου είναι φόνος για τον Χριστό. Και αυτό ακριβώς κάνω. Αλλά δεν έχω το θάρρος να το παραδεχτώ όχι δημόσια αλλά στα πρόσωπα που αγαπώ περισσότερο στον κόσμο, τους φίλους μου.

Θυμάσαι τότε που σε φίλησα στο στόμα;

49o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης


Μάνος Χατζιδάκις - Είδωλο Στον Καθρέφτη
Manos Hadjidakis - Reflection In The Mirror
του Δημήτρη Βερνίκου.

Ένα ντοκιμαντέρ που αφορά στην ζωή του αγαπημένου Μάνου. Είναι η πρώτη φορά που ακούω δημοσίως για την ομοφυλοφιλία του. Ίσως αυτή η πτυχή της ζωής του εξηγεί ως ένα σημείο την αντίληψή του για την δημοσιότητα. Είναι λογικό αν είσαι ομοφυλόφιλος και συνάμα δεν έχεις την διάθεση να αποδείξεις το αντίθετο να μην επιθυμείς να εκτίθεσαι, να μην θέλεις να ασχολούνται μαζί σου.


Υ.Γ. Με αυτό το φεστιβάλ η Θεσσαλονίκη έχει βουλιάξει στους γκέι. Αν δεν το έγραφα θα έσκαγα.

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Μάνος Χατζιδάκις.

Ειναι καλύτερα να μνημονεύουμε τη μέρα γέννησης παρα του θανάτου. (etalon)

Καληνύχτα γλυκέ μου Μάνο.

Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.

Καληνύχτα.

Ο κόσμος αλλάξει μόνο στο μέτρο του πως εμείς τον βλέπουμε διαφορετικό.

Τα χρώματα της Μονμάρτρης.

Είμαι στην γραμμή 12 του παριζιάνικού μετρό. Κατευθύνομαι στην Μονμάρτρη (Montmartre) στην Βασιλική της Σακρέ Κερ ή Ιερής Καρδιάς (Basilique du Sacré Cœur). Πάω να δω το Παρίσι από ψηλά. Και όμως για να πάω πρέπει να περάσω από τον βαθύτερο σταθμό του μετρό, τον σταθμό της αβύσσου (Abbesses).

Συνήθως πρέπει να περάσεις από δυσκολίες για να απολαύσεις κάτι που αξίζει. Κάπως έτσι είναι και στις ανθρώπινες σχέσεις. Θέλει κόπο για να φτάσεις σε ένα σημείο και μετά θέλει κόπο ώστε να διατηρήσεις αυτή τη σχέση μέσα στις δυσκολίες τις ζωής. Αυτός είναι και ο λόγος που δύσκολα οι άνθρωποι δημιουργούν βαθιές διαπροσωπικές σχέσεις. Δεν θέλουμε να ξεφύγουμε από την βολή μας. Άλλοτε κυνηγάμε το πάνω χέρι στην σχέση και άλλοτε βολευόμαστε σε μία αρρωστημένη κατάσταση ελπίζοντας πως κάποτε θα πάρουμε αυτό που θέλουμε. Από την μία δε βλέπουμε τον άλλο σαν πρόσωπο, σαν άνθρωπο με τους ίδιους πόνους πόθους και καημούς και από την άλλη βάζουμε τον εγωισμό μας πάνω από όλα και πετάμε τις ευκαιρίες στα σκουπίδια. Όταν αγαπάς δεν κάνεις στον άλλο κάτι που δεν θα ήθελες να σου κάνει. Όταν αγαπάς δεν υπάρχει λόγος να σου ζητήσει ο άλλος συγγνώμη. Όταν αγαπάς δεν υπάρχει ο άλλος πολύ απλά γιατί ο άλλος ταυτίζεται με τον εαυτό σου, πολύ απλά γιατί ο άλλος είσαι εσύ.

Κατεβαίνω από τον συρμό και κατευθύνομαι στον ανελκυστήρα, περιμένω και με το που φτάνει μπαίνω μέσα στον ανελκυστήρα μαζί με το πλήθος. Βγαίνω στην επιφάνια και κάνω μία στάση στον ναό που προβάλει απέναντί μου. Μετά από λίγο ανηφορίζω για την Βασιλική. Η θέα της πόλης του φωτός με περιμένει μαζί με τα διάφορα ζευγάρια που κάνουν την βόλτα τους.

Γιατί άραγε οι σχέσεις στα ομοφυλόφιλα άτομα φθείρονται τόσο εύκολα; Δεν υπάρχουν όλα αυτά που στα άλλα ζευγάρια λειτουργούν ως συνεκτικοί παράγοντες; Η αλήθεια είναι πως και η αποδοχή από την κοινωνία και η απόκτηση παιδιών είναι καταστάσεις που δρουν ως αντικίνητρα σε έναν πιθανό χωρισμό. Δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία μετάξι τους; Αφενός το διαρκές άγχος για να μην γίνει γνωστή η σχέση ή και η φύση τους σε ανεπιθύμητα άτομα αφαιρεί σημαντικό μέρος από το ψυχικό σθένος του ζευγαριού. Αφετέρου το να έχεις ανά πάσα στιγμή το μυαλό σου στο τι θέλει ο άλλος και το πώς αυτός το εκφράζει, το πώς και αν αντιλαμβάνεται αυτό που θες και το πώς θα το αντιληφθεί, δηλαδή η επικοινωνία είναι μια διεργασία που απαιτεί μεγάλο ψυχικό σθένος. Μήπως στα ομόφυλα ζευγάρια είναι πιο εύκολο το να δημιουργήσουν παρά να συντηρήσουν μια σχέση; Μήπως το να κάνουν μία καινούρια αρχή είναι πιο εύκολο ή έχει να τους προσφέρει περισσότερα από το να επενδύσουν στο παρελθόν; Γι αυτό πολλοί ομοφυλόφιλοι δημιουργούν πολύ συχνά νέες σχέσεις αλλά δεν καταφέρνουν να τις κρατήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα;

Δως μου αυτή τη γεύση.

Δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία.

Μου λες «δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία». Μία φράση που την έκλεψες. Μία φράση που εκφράζει την ανάγκη σου, το πάθος σου για τον ψεύτικο κόσμο που έχεις πλάσει και ζεις μέσα του. Μία φράση που κάνει ολοφάνερες τις ανασφάλειές σου και σκιάζει την ύπαρξή σου που φοβάσαι να κοιτάξεις κατάματα. Μία φράση που νομιμοποιεί τα θολωμένα νερά της ζωής σου που με την δική σου ανοχή έχουν θολώσει.

Πότε επιτέλους θα αρχίσεις να ζεις; Πότε θα πάρεις το ρίσκο που απαιτεί η ζωή ώστε να μην καταντά θάνατος; Πότε θα αποκτήσεις την δικιά σου προσωπικότητα και δεν θα γίνεσαι έρμαιο του καθενός, ακόμα και δικό μου; Πότε θα κατεβάσεις το σεντόνι από τον καθρέφτη θέλοντας να ξεχάσεις πώς όταν ήσουν μικρός είχες κοιτάξει μέσα του και κάτι σε έκανε να φοβηθείς. Και εγώ αυτά τα λέω σε σένα μόνο ή και στον ίδιο μου τον εαυτό;

Δεν αντέχω άλλο, κάθε φορά που είμαστε μαζί αισθάνομαι πως δεν έχουμε να πούμε τίποτα το ουσιαστικό. Μόνο λόγια του αέρα. Λόγια για να περνά απλά ο χρόνος. Λες και τον έχουμε άφθονο. Αυτό είναι που με θλίβει περισσότερο. Το ότι δεν έχω τίποτα το ουσιαστικό να πω με σένα. Δεν θέλω να γίνεις ανάμνηση. Σε θέλω για το παρόν και το μέλλον μου. Σε θέλω για τον χρόνο που θα έρθει και όχι για αυτόν που πέρασε. Μα δεν ξέρω αν αυτό είναι εφικτό. Γιατί οι κόσμοι μας δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα έχουνε κοινό τόπο και χρόνο. Και αυτό με θλίβει

Φιλικά, Σμέμνιος Ναΐτης.

Κυριακάτικο κήρυγμα.

Αντί κυριακάτικου κηρύγματος αφιερωμένο προσευχητικά στους Ορθοδόξους Χριστιανούς που έχουν μάθει σύμφωνα με το χριστιανικό τρόπο ζωής να δέχονται τον συνάνθρωπό τους όπως είναι, χωρίς προϋποθέσεις. Και οι οποίοι γνωρίζουν καλά πως ασκούμενοι στην χριστιανική αγάπη δεν βάζουμε στα καλούπια μας τον συνάνθρωπο αλλά τον αφήνουμε ελεύθερο μιμούμενοι τον κτίστη που μας αφήνει ελεύθερους να τον δεχτούμε ή όχι. Μας αφήνει ελευθέρους ακόμα να αρνούμαστε την ύπαρξή του.

Σκέψεις για τη χριστιανική θεώρηση της ομοφυλοφιλίας Νο 1

Σκέψεις για τη χριστιανική θεώρηση της ομοφυλοφιλίας Νο 2

Η αμαρτία είναι βυζαντινή και ο έρωτας αρχαίος.

Ήσουν τα πάντα στη ζωή μου. Είχα επενδύσει τα πάντα σε σένα. Και μία μέρα χάνω τα πάντα από τη ζωή μου. Η δίψα μου για σένα μεγάλη. Εξαφανίζεσαι και φεύγεις. Και εγώ σε ψάχνω. Σε ψάχνω, μα πού να βρίσκεσαι. Έψαξα παντού. Στα σινεμά, στα πάρκα, στα αγοραία πεζοδρόμια εκεί που σε πρωτογνώρισα. Απ το Βαρδάρη ως το Σιντριβάνι κι από τον Πύργο στην πλατεία Δικαστηρίων. Ο νους μου φέρνει τα χειρότερα. Αυτά που έχουν ξαναγίνει και αυτά που φοβάμαι περισσότερο από όλα. Ποια ρουφηχτά να σε χαίρετε τώρα. Δεν επανδρώνεται με άλλους η καρδιά μου.

ΔΙΑΔΡΟΜΗ (Σάββατο βράδυ)

CD: ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

Συνθέτης: Μάνος Χατζιδάκις, ποίηση: Ντίνος Χριστιανόπουλος, τραγούδι: Αντρέας Καρακότας.

Κόλαση είναι να μην μπορείς να κοιτάξεις τον άλλον στο πρόσωπο με ειλικρίνεια

Ίσως κάποια στιγμή εκλεκτοί φίλοι να μάθουν για μένα. Οι δικοί μου άνθρωποι δεν θα με αποδεχτούν ποτέ. Ποτέ δεν θα μάθουν για μένα. Γι αυτούς θα είμαι πάντα ακατάλληλος. Και έτσι καλύτερα να μην μάθουν για την ακαταλληλότητά μου. Έτσι πρέπει ή μάλλον έτσι έχουν επιλέξει. Γιατί είναι επιλογή να μην αποδέχεσαι κάποιον γιατί δεν χωρά στα δικά σου καλούπια. Είναι επιλογή που με αναγκάζει να μην τους αποκαλύπτω ένα καίριο σημείο της προσωπικότητάς μου. Είναι επιλογή που έχει ως αποτέλεσμα την κόλαση. Γιατί κόλαση είναι να μην μπορείς να κοιτάξεις τον άλλον στο πρόσωπο με ειλικρίνεια. Να μην μπορείς να μοιραστείς τα βαθύτερα θέλω ή της βαθύτερες σκέψεις ή τα σημαντικότερα λάθει σου ή την θλίψη σου με τον άλλον.

Ακατάλληλος. στο λεωφορείο της ζωής ούτε μια θέση, μπροστά μου θέα ο γκρεμός, μα εγώ σκαρφάλωσα στο φώς.

Αμαρτίες που πληρώνονται ακριβά.

Είναι πολύ σκληρό να καταλαβαίνεις πως από την απερισκεψία σου και την έλλειψη διάκρισης που διακατέχεσαι έγινες πρόξενος θλίψης και στενοχώριας. Είναι πολύ οδυνηρό να αγαπάς κάποιον άνθρωπο αλλά να είναι καλύτερα γι αυτόν να μην τον βλέπεις γιατί δεν χειρίστηκες καλά τις περιστάσεις. Είναι τραγικό να σου λέει πως δεν μπορεί να μείνει στον ίδιο τόπο με σένα γιατί πολύ απλά όλα του θυμίσουν εσένα. Και το χειρότερο να μην ξέρεις αν, τι και πως να του απαντήσεις.

Boulevard of Broken Dreams - Marianne Faithfull

Επειδή δεν βλέπω πολύ τηλεόραση.

Έχει προβληθεί ξανά παρόμοια διαφήμιση στην Ελλάδα;

"Κώστα, πάρε πατατούλες, είναι πολύ νόστιμες..."

Διάβασα ένα πόστ που με άρεσε πολύ και είπα να σας το προτείνω. Ο τίτλος του είναι «Γιατί οι γυναίκες φοβούνται την ισότητα;» και αφορά σε κάποια περιστατικά που τράβηξαν το ενδιαφέρον της συγγραφέως.

Σχετικά με την τιμωρία και άλλες αρρώστιες.

Τι είναι τιμωρία; Ας υποθέσουμε πως η φυλακή είναι μία είδους τιμωρία που η κοινωνία επιβάλει στα μέλει τα οποία αυτή αποφασίζει ότι βλάπτουν το κοινωνικό συμφέρον. Εδώ δημιουργούνται 2 βασικά ερωτήματα. 1ον πιο είναι το κοινωνικό συμφέρον και 2ον πως αυτό βλάπτεται. Η αλήθεια είναι πως αν απαντώντας σε αυτά τα 2 ερωτήματα προσπαθήσεις να διατηρήσεις μία πολύπλευρη οπτική του θέματος θα βρεις και δίκαια και άδικα σε όλες τις πλευρές. Θα μπλέξεις σε λίστες με πάμπολλα επιχειρήματα που στηρίζουν πολλές φορές απόψεις που είναι εντελώς αντίθετες. Θα βρεθείς σε μία κατάσταση τόσο δαιδαλώδεις που η πολυπλοκότητά της καταδεικνύει το πόσο άρρωστη είναι. Και πραγματικά το υγειές είναι απλό. Το σημαντικό είναι αν έχουμε τις προϋποθέσεις να διακρίνουμε το καλό από το κακό. Γιατί βρισκόμαστε σε έναν κόσμο που το υγειές το παρουσιάζει ως άρρωστο και το άρρωστο ως υγείες. Και η τιμωρία ή η δίψα για δικαιοσύνη καταδεικνύει την έλειψε υγείας που μας διακατέχει.

Τις θάλασσες σταμάτα.

Είναι κρίμα.

ἀνάψαντες γὰρ πυρὰν προσελάβοντο πάντας ἡμᾶς διὰ τὸν ὑετὸν τὸν ἐφεστῶτα καὶ διὰ τὸ ψῦχος (Πράξ. 28,2)

Είναι άνθρωποι που εκφράζονται θερμά και άλλοι πάλι που ο τρόπος που φέρονται θα χαρακτηριζόταν ως ψυχρός άσχετα από την εμπιστοσύνη που διέπει μία σχέση. Έχω φίλους και γνωστούς που αισθάνεσαι πως ένα αόρατο πεδίο υπάρχει τριγύρω τους και δεν σε αφήνει να πλησιάσεις ή που ενώ τους γνωρίζεις καιρό δεν δίνετε ούτε μία χειραψία όταν βρίσκεστε. Από την άλλη μεριά είχα γνωρίσει κάποιους μουσουλμάνους που ήταν πολύ άνετοι μεταξύ τους και πολύ θερμοί στις σωματικές τους χειρονομίες χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι. Απλά είναι θέμα κουλτούρας. Λόγω του πολιτιστικού χάσματος για τα ελληνικά δεδομένα αυτό ήταν σαφέστατα παρεξηγήσιμο πόσο μάλλον για δεδομένα άλλων κοινωνιών πιο δυτικών. Από την πλευρά τους η δικιά μας συμπεριφορά φαντάζει περίεργη και δυσνόητη.
Ίσως πάλι είναι πιο προσωπικό θέμα που αφορά στον χαρακτήρα του καθενός και εξαρτάται από το πώς έχει μάθει καθένας στον συγκεκριμένο τόπο και χρόνο που έχει ζήσει και από το πώς αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα. Είναι ένας τρόπος έκφρασης και ο κάθε άνθρωπος με τον δικό του τρόπο εκφράζει αυτό που αισθάνεται. Σημασία έχει η ποιότητα της σχέσης που έχουμε αναπτύξει και αναπτύσσουμε με τον κάθε άνθρωπο και όχι ο τρόπος που ο καθένας εκφράζεται μέσα σε μία σχέση. Πάντως πολλές φορές αυτός ο τρόπος μπορεί να δημιουργήσει παρεξηγήσεις αν δεν γίνεται αντιληπτό το τι θέλουμε να δηλώσουμε ή το πώς έχουμε μάθει να συμπεριφερόμαστε. Άλλοτε πάλι μας συμφέρει να μην είναι τα πράγματα ξεκάθαρα ώστε να ελισσόμαστε ανάλογα με την κάθε περίσταση και περίπτωση και να ενδιαφερόμαστε μόνο για τον εαυτό μας. Να βλέπουμε ένα κακώς νοούμενο συμφέρον χειρίστης ποιότητας που δεν αφήνει χώρο για άλλα πρόσωπα στην ζωή μας. Γιατί σε αυτήν την περίπτωση δεν ξέρω αν έχουμε την δυνατότητα να οικοδομήσουμε κάποιου είδους σχέση είτε φιλική είτε ερωτική. Και είναι κρίμα να καταδικάζουμε τον εαυτό μας στην κόλαση της μοναξιάς. Είναι κρίμα.

Επανάσταση στην Παλαιών Πατρών.

Συζήτηση (μονόλογος ήτανε αλλά λέμε τώρα) με τον πατέρα μου για τα εφηβικά του χρόνια.

Π.:Πατέρας, Σ.: Σμέμνιος, /: διακοπή.

Π.: Εκείνα τα χρόνια ήτανε δύσκολα, φτώχια καταραμένη…(μετά 5´ συνεχόμενης αφήγησης) Σύχναζα κάπου στην Παλαιών Πατρών (και λέω αυτή την Π.Π. πού την κόλλησα αλλά τα γονίδια την κάναν τη δουλεία τους) και πήγαινα με το λεωφορείο στο σπίτι. …(ακόμη 5´ αφήγησης) Και την επόμενη μέρα μαθαίνουνε για την επανάσταση οπότε/
/Σ.: Πια επανάσταση (με ύφος που πιότερα θα ταίριαζε σε αφρικανό ιθαγενή που ακούει διάλεξη στο φυσικό του Α.Π.Θ. για την ατμοσφαιρική οπτική);
Π.: Tου Παπαδόπουλου …
Σ.: Α ναι!
Με στιλ ικανοποίησης ότι ντε και καλά δεν είχα καταλάβει την χρονική περίοδο ή κάτι άλλο, διότι πια άλλη επανάσταση θα εννοούσε, φυσικά του grantee ηγέτη. Μα το ’χω στο αίμα μου το θέατρο.
Σ.: και μετά;
Sorry αλλά τα θέλει και μένα ο κώλος μου διότι μιλούσε ακατάσχετα για αρκετά ακόμη λεπτά.

Τελικά κάποια πράγματα συμβαίνουνε για να σε επαναφέρουνε στην πραγματικότητα.

Μουσικά ναρκωτικά.

Μάνο, μόνο εσύ έχεις απομείνει να με ανακουφίζεις με την μουσική σου από τον πόνο μου. Μόνο η μουσική σου έχει την δυνατότητα να με παρηγορεί και να με κάνει να ξεχνώ τον πόνο μου. Μέχρι τώρα έχω δοκιμάσει πολλά, διάφορα είδη μουσικής μα η δικιά σου είναι αυτή που απαλύνει πληγές.

Με σεβασμό απευθυνόμενος στην μνήμη σου.

Σε ευχαριστώ.

Θεολογούμενα.

Η Εκκλησία τηρεί μία καθαρά αρνητική, ενίοτε επιθετική, στάση στους ομοφυλόφιλους. Η επίσημη τουλάχιστον στάση της Εκκλησίας είναι ξεκάθαρη. Αν όμως κάποιος περιπλανηθεί στο βάθος της μακραίωνης Ιστορίας της, και στο φιλάσθενο νοσηρό και παθογενές παρόν της, ίσος η υπάρχουσα κατάσταση πραγμάτων από ξεκάθαρη φανεί στα μάτια του θολή και ανάστατη. Ανέκαθεν υπήρχαν και υπάρχουν φωτισμένες προσωπικότητες που βλέπανε την θέωση τους να παίρνει σάρκα και οστά στο πρόσωπο ενός ομοφύλου προσώπου, μίας εικόνας του θεού. Επίσης υπάρχουν καταγεγραμμένες στην Εκκλησιαστική Ιστορία αρκετά στενές ομόφυλες φιλίες οι οποίες πιθανότατα, κατά μία εκδοχή να ήταν κάτι παραπάνω από φιλικές σχέσεις ή κατά άλλη εκδοχή να ήταν στενές φιλικές σχέσεις με ερωτικά στοιχεία (όπως άλλωστε κάθε φιλική σχέση). Φυσικά πώς αλλιώς θα μπορούσαν να παρουσιαστούν από τους λίγους και να κατανοηθούν από τους πολλούς μέσα σε ένα άκρος επιθετικό, πουριτανικό κλήμα που εξ υπαρχής παρασιτεί στην θεολογική σκέψη ως πειρασμός που διαβρώνει τον θεραπευτικό χαρακτήρα της και ως τροχοπέδη που ανακόπτει την εξελικτική πορεία της, τέτοιου είδους φαινόμενα;

Τα κομμένα σύρματα.

Τηλεφωνώ

Πολλές φορές δεν τηλεφωνώ γιατί φοβάμαι την απόρριψη. Αποφεύγω την σχέση γιατί φοβάμαι το ρίσκο ή την απόρριψη. Την έλλειψη φλόγας που θα αντικρίσω. Τα κομμένα σύρματα που θα αντικρίσω που στα μάτια μου έτσι θα φαντάζουν τα λόγια σου.

Το ξέρω είναι εγωιστικό να θέλω την σχέση στα δικά μου μέτρα και σταθμά. Είναι σατανικό. Είναι αιτία κακών και οδύνης. Και αυτή είναι η πυγή της θλίψεώς μου. Ο εγωισμός μου και τίποτα άλλο. Πόσο φαιδρός είμαι. Εγώ που κατά τα άλλα πιστεύω πως πρέπει να δέχεσαι τον άλλον χωρίς προϋποθέσεις, όπως αυτός είναι. Πόσο δύσκολο είναι τελικά αυτό.

Θέλω να σου πω πολλά μα δεν μπορώ. Θέλω να σου πω πολλά μα δεν είναι ο καιρός κατάλληλος. Είναι νωρίς ακόμα μ’ ακούς; Είναι νωρίς και εγώ τόσο αδύναμος για να περιμένω. Και γι αυτό κάθομαι και γράφω μήπως τύχει και περάσεις από εδώ και με ακούσεις. Αν και ξέρω πως αυτό είναι απίθανο. Ίσος γράφω για να βρω καταφύγιο. Μα δεν ξέρω αν μπορείς να με ακούσεις. Αν μπορείς να αισθανθείς τους παλμούς των δικών μου συρμάτων.

In mare.

Βρίσκομαι στην παραλιακή. Κάθομαι στο μεταίχμιο ξηράς θάλασσάς. Δίπλα μου ένα ζευγάρι φιλιέται. Έχω την θέληση να βουτήξω μα ξέρω πως αυτό δεν μπορεί να καταστεί δυνατό. Κάθομαι κάτω και αυτός είναι ο λόγος που μπροστά μου την θάλασσα την αισθάνομαι στο ίδιο επίπεδο με το έδαφος. Η θάλασσα είναι τόσο επίπεδη ώστε να δύναμαι να θεωρήσω την θάλασσα ως προέκταση του εδάφους. Με την ώρα συνηθίζω στο περιβάλλον και το αισθάνομαι οικείο. Αισθάνομαι οργανικά δεμένος με το περιβάλλον αισθάνομαι μέρος του. Ξαναβλέπω το ζευγάρι που αν και πέρασε ένα τέταρτο συνεχίζει να εκφράσει τον έρωτά του με ασταμάτητα φιλιά. Τους χαίρομαι μα συνάμα τους ζηλεύω διότι ξέρω πως είναι πιο πιθανό να βουτήξω στον Θερμαϊκό παρά να αισθάνομαι ελευθέρα μαζί με τον σύντροφό μου.

Σεβασμιότατε κ. κ. Άνθιμε προς τι η τόση φασαρία;

Μα δεν καταλαβαίνετε ότι όλη αυτή η υπεράσπιση της πίστης σας δεν κάνει τίποτα άλλο από το να προδίδει την απιστία σας; Δεν το υποψιάζεστε; Ένας ο οποίος πιστεύει δεν χρειάζεται να πει τίποτα διότι μιλάει η ίδια του η ζωή. Όποιος έχει περιεχόμενο είναι σαν το γεμάτο βαρέλι που όταν αφήνεται σε μία κατηφόρα δεν θορυβεί. Ενώ ο άδειος άνθρωπος είναι σαν το άδειο βαρέλι που όταν αφήνεται σε μία κατηφόρα προκαλεί μεγάλο θόρυβο και αναστάτωση.

Περί παρά φύσεως.

Η ομοφυλοφιλία είναι φυσικό φαινόμενο που δεν απαντάται μόνο στους ανθρώπους αλλά και στα ζώα. Ο θεός φυσικά και έπλασε τον άνδρα και την γυναίκα αλλά ο γάμος δεν έχει ως βασικό σκοπό του την αναπαραγωγή, αλλά την αγαπητική σχέση των δύο προσώπων. Ένα άτεκνο ετεροφυλόφιλο ζευγάρι δεν θεωρείται ανυπόστατο επειδή δεν μπορεί να έχει παιδιά. Αλλά φυσικά η κοινωνία και σε αυτόν τον τομέα είναι αυστηρότατη και έχει πολλούς τρόπους να ταπεινώνει τέτοιου είδους ζευγάρια.

Η φύση εκδικείται. Να το ξέρουν καλά αυτοί που την βιάζουν.

Per gli amici.

Όσο πιο πολλούς ανθρώπους έχεις τριγύρω σου τόσο πιο μόνος νιώθεις. Όσο περισσότερους ανθρώπους έχεις κοντά σου τόσο λιγότερες ευκαιρίες έχεις να τους ξέρεις καλύτερα. Όσο περισσότερους φίλους έχεις τόσο λιγότερο χρόνο μπορείς να τους αφιερώσεις.

Δεν έχω πολλούς φίλους αλλά με αυτούς που έχω θέλω όταν τους βλέπω να τους δίνω μια μεγάλη αγκαλιά και ένα δυνατό φιλί. Θέλω όταν κλαίω να τους έχω δίπλα μου, στην αγκαλιά μου. Θέλω να με ξέρουν καλύτερα από τον καθένα. Ίσος δεν έχω φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο με τους φίλους μου αλλά είμαι αρκετά ευχαριστημένος και χαρούμενος διότι ξέρω πως τους αγαπώ και με αγαπάν. Και αυτό είναι που πραγματικά με γεμίζει.

Όποιος πονά και δεν το φανερώνει κάνει τον πόνο άρχοντα.

Βάλε κρασί στου φίλου το ποτήρι κι η μοναξιά ας κάνει χαρακίρι.

Όλη η Γη είναι μία πατρίδα.

Il silenzio.

www.stevewalkerart.com

Αναμονή, μα το τηλέφωνο δεν χτυπά. Το παίρνω μαζί μου όπου πάω μα τίποτα. Αυτή η αναμονή είναι ψυχοφθόρα. Μου είπε πως θα πάρει. Μα πρέπει να πάρει. Είναι τόσο σημαντικό για μένα να πάρει. Να καταλάβω πως με σκέφτεται. Πως βρίσκω πάντα τον τρόπο να στεναχωριέμαι. Είναι ψυχοφθόρα αυτή η αναμονή πραγματικά. Ένα κενό αισθάνομαι μέσα μου, μία θλίψη που είναι αφόρητη.

Ελεύθερη ανάγνωση.

Να σαι καλά, εκεί που θες
να πας ^1, στων καημών τις νόρμες
ο πόνος, ^1 και να σκορπάς τα πρωινά
στις μνήμες^2, μην φοβάσαι κρατείς
ακόμα ^2 των ανθρώπων, οι φωνές^4
ας φθίνουν^3, είσαι εκεί που ο χρόνος δεν
επεμβαίνει,^3 (σ)της/ν οργή(ς) ^4 την/ς ξεφτίλα(ς) μας.
ο χρόνος/πόνος θα κάνει να φθίνουν(;)
Να σαι καλά.

Θέματα Εκκλησιολογίας.

Η εκκλησία είναι η μητέρα μας και ποτέ η μητέρα δεν είναι σωστό να ασχολείται με το κρεβάτι των παιδιών της.

La solitudine.

Μια ζωή σε υποχρεώσεις και ανούσια πράγματα. Μια ζωή σε σπουδές στην καριέρα στην δόξα στο χρήμα στην εξουσία στην επιβολή στον ανταγωνισμό. Και όλα αυτά πού αποβλέπουν; Στο να αποκτήσεις τα εφόδια για την ζωή. Τα εφόδια που θα σε κάνουν πιο άξιο και πιο ανταγωνιστικό. Διότι έτσι μόνο θα επιβιώσεις σε αυτή την ζούγκλα. Έτσι θα μπορέσεις να πατήσεις τους άλλους ώστε να μην μείνεις στην απ έξω. Πρέπει να κάνεις τα πάντα ώστε να επιτύχεις τον σκοπό σου. Πρέπει να συγκεντρώσεις όλες σου τις δυνάμεις. Πού να βρεις χρόνο για να επενδύσεις σε ανθρώπινες σχέσεις; Δεν υπάρχει χρόνος για τέτοια. Έπειτα ποιός σου είπε πως θα είσαι ασφαλείς. Οι ανθρώπινες σχέσεις απαιτούν ρίσκο, απαιτούν σχέση πρόσωπο με πρόσωπο. Πού διάθεση για τέτοια. Μες την συνάφεια του κόσμου τα πράγματα είναι καλύτερα. Είσαι ασφαλείς. Δεν υπάρχει περίπτωση να δεθείς με κάποιον. Οι σχέσεις είναι καθαρά τυπικές. Τόσο ώστε να κατευνάζουν τις ψυχολογικές σου ανάγκες. Το περισσότερο και επικίνδυνο είναι και σε αποπροσανατολίζει από τον σκοπό σου.

Αλλά όλο αυτό έχει ένα σίγουρο τέλος. Τη μοναξιά. Όταν όλη την ζωή κυνηγάς αυτά αυτό που τελικά μένει είναι η μοναξιά και τίποτα άλλο. Μα δεν την θέλω έτσι την ζωή μου. Δεν υπάρχει ελπίδα. Δεν υπάρχει χαρά. Μόνο απουσία θλίψη και μοναξιά.

Μουσική επένδυση.

Γεύση ανατολής.

Gad Elbaz. Μία πρόταση από την ισραηλιτική ανατολή. Αρκετά μοντέρνα, μα πάντα με στοιχεία που να θυμίζουν ανατολή.

Το διαρκές έγκλημα σε βάρος των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων.

ΟΜΟΦΟΒΙΑ. Το διαρκές έγκλημα σε βάρος των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων. ΕΚΔΗΛΩΣΗ. Στα γρασίδια της θεολογικής Τετάρτη 18/06/2008 19:30. Θα μιλήσουν: Παπαζήση Θεοφανώ (αναπληρώτρια καθηγήτρια αστικού δικαίου Α.Π.Θ.), Χατζητρύφων Νίκος (πρόεδρος σύμπραξης ενάντια στην ομοφυλοφοβία), Ευαγγελία Βλάμη. Ακολουθεί PARTY.Οργάνωση: αντιεξουσιαστική εφημερίδα ΒΑΒΥΛΟΝΙΑ.

http://www.babylonia.gr/

Μας πήραν χαμπάρι. Πάντως πολύ καλή η ιδέα των γρασιδιών της θεολογικής! Άντε και του χρόνου στα γρασίδια της μητροπόλεως Θεσσαλονίκης!

Γλωσσολογικές περιπλανήσεις.

Πούστης: Μια λέξη που έχει ξεκάθαρα αρνητικό χαρακτήρα. Όταν σπανίως την χρησιμοποιώ θέλω πάντα να δηλώσω αυτό που οι πολλοί λένε “Συμπεριφέρεται σαν πούστης”. Και σε καμιά περίπτωση δεν αναφέρομαι στον σεξουαλικό προσανατολισμό ούτε στην τυχόν θηλυπρεπή εξωτερική συμπεριφορά. Μα στους δόλιους, ύπουλους και άνανδρους τρόπους που κάποιοι μπορεί να χρησιμοποιούν εις βάρος των συνανθρώπων τους.
Οι περισσότεροι μάλλον εννοούν αυτά που εγώ δεν εννοώ. Έχετε σκεφτεί ποτέ ποιος είναι ο λόγος που οι περισσότεροι που έχουν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό είναι συνήθως “περίεργοι χαρακτήρες”. Έχετε σκεφτεί ποτέ γιατί οι περισσότεροι συμπεριφέρονται με τρόπους που άνετα χαρακτηρίζονται τρόποι κακίας; Ένας ηθελημένα αόρατος καθρέφτης μας δείχνει το πρόσωπό μας. Ανακλούν την κακία που έχουν δεχτεί και δέχονται από την κοινωνία. Ηθελημένα γιατί δείχνει το πραγματικό πρόσωπό μας. Μα το δείχνει τόσο αληθινά που μόνο με τους πιο άσχημους χαρακτήρες παραμυθιών μπορεί να παραλληλιστεί. Το δείχνει αληθινό γιατί καθρεφτίζει την κακία της καρδιάς μας που έχει χαράξει ανεξίτηλες πληγές στην προσωπικότητά τους. Η χαρά είναι ένας δρόμος που περνά από την αυτογνωσία. Και η αυτογνωσία είναι ένας δρόμος που περνά από τον συνάνθρωπο και την κτίση. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Χριστός στην παραβολή της κρίσεως λέει “ἐφ' ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε Ματθ. 25,40” Ας αρπάξουμε την ευκαιρία που μας δίνουν οι συνάνθρωποί μας και ας καταλάβουμε την κακότητά μας ώστε καταλαβαίνοντάς την γινόμαστε αυτόματα πιο ανεκτικοί με τον άλλον. Καταλαβαίνοντάς την μπορούμε να χαρούμε και να αγαπήσουμε πραγματικά.

Ερμηνευτικό σχόλιο.

Σχόλιο στο κείμενο του Αγίου Συμεών του νέου θεολόγου που ανάρτησα πριν από μέρες.

Ο κατεξοχήν Θεολόγος άγιος της Εκκλησίας Ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος είναι ρηξικέλευθος όχι μόνο για την εποχή του αλλά και για την δική μας . Ο άγιος πρέπει να ήταν πολύ άνετος στο μοναστήρι. Από τα επόμενα μπορεί κανείς να συμπεράνει πολλά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως λέει «καί χείρ Χριστοῦ καί ποῦς Χριστοῦ… καί δάκτυλόν μου καί βάλανον» Θεωρώντας πως δεν υπάρχει μέρος του σώματος που να είναι υποδεέστερο. Αλλά όλα έχουν την ίδια αξία επειδή ολόκληρο το σώμα ανήκει στον Χριστό και ό άνθρωπος θα σωθεί ολόκληρος. Ένας από τους λόγους που θαύμαζε τον Συμεών τον στουδίτη ίσος τον πιο αγαπημένο άνθρωπο της ζωής του ήταν πως όταν ο στουδίτης τύχαινε είτε να δει είτε να τον δουν γυμνό έμενε απαθείς!! Ακόμα και στην περίπτωση που η σάρκα του ενός άγγιζε την σάρκα του άλλου!! Όταν πάλι θέλει να αναφερθεί στα επίμαχα σε εμάς και όχι σε αυτόν σημεία λέει «ἐξ οὗ τό σπέρμα δίδοται ἐν συνουσίᾳ θείᾳ». Στην συνάφεια του ιδίου κειμένου αναφερόμενος στο πως ενωνόμαστε με τον δεσπότη χριστό λέει «ὑφ᾿ ἡδονῆς, καί ἕκαστος ἑνοῦται τῷ Δεσπότῃ». Τέλος να υπενθυμίσω μία βασική θεολογική θέση. Η σχέση μας με τον Θεό περνά μέσα από την σχέση με τον συνάνθρωπο. Και κάτι για την ιστορική συνάφεια. Το κείμενο είναι αρκετά τολμηρό. Αν έχετε βασικές γνώσεις Ελληνικών αξίζει να του ρίξετε μία ματιά.

Να ευχαριστήσουμε τον παναγιότατο μητροπολίτη Άνθιμο.

Να ευχαριστήσουμε τον παναγιότατο μητροπολίτη Άνθιμο για τα Χρηστοκεντρικά του κηρύγματα. Να τον ευχαριστήσουμε γιατί ποτέ δεν ξεχνά πως το κήρυγμα ερμηνεύει το μυστήριο της θείας οικονομίας τίποτα παραπάνω τίποτα λιγότερο. Να τον ευχαριστήσουμε γιατί ποτέ δεν ξεχνά πως η Εκκλησία δεν είναι ούτε ηθικοπλαστικό σχολείο ούτε εθνικοπατριωτικό τσιφλίκι του καθενός.
http://www.youtube.com/watch?v=h5NFL_F_OiA&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=i3mT9binCUQ&feature=related

Να τον ευχαριστήσουμε πάνω από όλα για τις δημοκρατικότατες ιδέες του που δεν παύει να τις υπαινίσσεται ή να τις λέει ξεκάθαρα σε κάθε περίσταση. Να τον ευχαριστήσουμε για τα φιλειρηνικά αισθήματα που θρέφει για τους συνανθρώπους και γείτονές μας παιδιά του ίδιου θεού διότι πάνω από όλα ἀγαπᾶν τὸν πλησίον ὡς ἑαυτὸν και ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν που λέει και η γραφή. Να τον ευχαριστήσουμε γιατί γνωρίζει καλά πως στην αγάπη δεν χωρά διεκδίκηση.
http://www.youtube.com/watch?v=_R6s7vDJIes
http://www.youtube.com/watch?v=IlJ_mVE3Xrw&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=JIXPoCQK8KE&feature=related

Επειδή μαθαίνω πως πολλοί θέλουν να εκφράσουν τις ευχαριστίες τους, προσφέρω χώρο στα σχόλιά μου για ευχαριστήρια μηνύματα.

Συμπτώσεις.

Σήμερα έγιναν οι πρώτοι γάμοι ομόφυλων ζευγαριών στην Ελλάδα. Αυτές τις μέρες ένας καλός μου φίλος μου αποκάλυψε για πρώτη φορά πως αμφιβάλει για την σεξουαλικότητά του. Καταλαβαίνω πως χρειάζεται χρόνο για να καταλάβεις το τι ακριβός είσαι και περισσότερο για να το αποδεχτείς. Συνήθως μία ερωτική εμπειρία σε βοηθά στο να καταλάβεις τι είσαι. Στην παρούσα κατάσταση δεν ξέρω τι γίνετε. Η συντηρητική αντίληψη του περιβάλλοντος και η συστολή του χαρακτήρα δεν αφήνουν περιθώρια για την διαλεύκανση τέτοιων ζητημάτων. Αλλά νομίζω πως ακόμα και μία φιλική σχέση αν είναι ειλικρινής και βαθιά μπορεί να βοηθήσει στην αυτογνωσία του καθενός. Εκ των πραγμάτων πάντα από τις σχέσεις γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Αλλά κάτι μου λέει πως θα έρθουν μέρες καλύτερες. Και συνεχίζω πάντα προσπαθώντας να αγαπώ αφήνοντας χώρο.

Στο νου μου έρχεται ο χριστός που μας αφήνει ελευθέρους να κάνουμε ότι θέλουμε. Μας δέχεται όπως είμαστε χωρίς διακρίσεις και προϋποθέσεις. Χωρίς να ζητά ανταλλάγματα. Αλλά ποιός μπορεί να το κάνει αυτό. Όλοι στην προσπάθεια βρισκόμαστε.

Ερμηνευτικό σχόλιο

Ο λόγος για το επίμαχο εδάφιο 1Κορ. 3,17 (εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός· ὁ γὰρ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν, οἵτινές ἐστε ὑμεῖς). Η συνηθέστερη άποψη για την ερμηνεία της φράσης «ναός του θεού» είναι ότι αφορά στο ανθρώπινο σώμα. Αυτή είναι και η ρίζα του κακού. Σε αυτή την ερμηνεία βασίζονται διάφορες κατά βάσει ηθικού προσανατολισμού θεολογικές απόψεις που κατά καιρούς έχω ακούσει. Όπως το ότι πρέπει να σεβόμαστε το σόμα μας γιατί εκεί κατοικεί το Άγιο Πνεύμα και κατά συνέπια δεν πρέπει να κάνουμε πράγματα που το βλάπτουν π.χ. να καπνίζουμε να κάνουμε καταχρήσεις να κάνουμε χρίση ναρκωτικών ουσιών και διάφορα άλλα.

Για το τσιγάρο δε έχω ακούσει πολύ πιο εξωπραγματικές αφασίκες απόψεις από μοναχούς κυρίως όπως ότι είναι η πορνεία του στόματός (φυσικά το μυαλό κυρίως των μονάχον αλλά και των ανθρώπων της εκκλησίας είναι πάντα στην πορνεία) ή ότι όσοι καπνίζουν θα πάνε κατευθείαν στην κόλαση διότι ομοιάζουν με τον διάβολο που βγάζει καπνούς από το στόμα την μύτη και τα αυτιά (!!!!) αλλά ας μην επεκταθώ σε φαιδρές απόψεις.

Πρόσφατα διάβασα το εξής «Το ανθρώπινο σώμα είναι ιερό ποίημα του Θεού, ναός του Αγίου Πνεύματος και γι’ αυτό δεν μπορούμε να το παραδίνουμε στην ακολασία, διαφορετικά "ει τις τον ναόν του Θεού φθείρει φθερεί τούτον ο Θεός, ο γαρ ναός του Θεού άγιος εστίν, οίτινες έστε υμείς". Με βάση λοιπόν αυτή την αρχή, η ομοφυλοφιλία θεωρείται από την Εκκλησία ως μία από τις χειρότερες μορφές αμαρτίας, αισχρό βδέλυγμα μπροστά στο Θεο.» από θεολόγο καθηγητή. Φαντάζομαι πως τα ίδια θα διδάσκει και στο σχολείο που είναι διορισμένος.

Αλλά εδώ έχω να προτείνω κάτι άλλο το οποίο το παίρνω από μία μεταφραστική εργασία της καινής διαθήκης τεσσάρων καθηγητών πανεπιστημίου. Η ανεπίσημη ονομασία είναι «η μετάφραση των τεσσάρων». Και είναι οι εξής. Γεώργιος Γαλίτης, Ιωάννης Καραβιδόπουλος, Ιωάννης Γαλάνης και Πέτρος Βασιλειάδης. Και πάλι αντιγράφω από την μετάφραση αυτήν την φορά «1Κορ. 3,17 Αν κάποιος, λοιπόν, με τις διαιρέσεις καταστρέφει το ναό του Θεού, αυτόν θα τον αφανίσει ο Θεός. Γιατί ο ναός του θεού είναι άγιος, κι ο ναός αυτός είστε εσείς.». Νομίζω πως το τοπίο είναι πιο ξεκάθαρο μετά την μεταφραστική παρέμβαση.

Γίνετε εμφανές ότι η φράση «ναός του θεού» δεν αφορά στο ανθρώπινο σόμα αλλά στο σόμα της Εκκλησίας. Και κατ’ επέκταση η φθορά είναι η διαίρεση. Η ίδια διαίρεση που επιφέρει ο λανθασμένος τρόπος ερμηνείας του συγκεκριμένου εδαφίου. Η ίδια διαίρεση που ταλανίζει την εκκλησία από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια όπως φαίνετε και από το κείμενο. Η ίδια διαίρεση που χωρίζει την κοινωνία σε άντρες και γυναίκες σε πλούσιους και φτωχούς σε ανώτερες και κατώτερες φυλές ή κοινωνικά στρώματα. Διότι εκκλησία σημαίνει ενότητα σημαίνει κοινωνία και όχι διαίρεση και μερισμός. Και όπως λέει και ο Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας στα κηρύγματά του «Είτε όλοι μαζί θα πάμε στον παράδεισο είτε όλοι μαζί στην κόλαση αλλά σας βεβαιώνω όπου και να πάμε θα πάμε όλοι μας.».

dedicazione

Το παρακάτω κομμάτι αφιερωμένο σε έναν πολύ καλό φίλο.

Ο Αχιλέας απ’ το Κάιρο. Κώστας Τουρνάς

Αν ήμουν προληπτικός θα έλεγα πώς είναι σημαδιακό.

Τους τελευταίους μήνες έχω δει αρκετά γνωστά πρόσωπα. Σήμερα είδα το δήμαρχο Καλαμαριάς. Βολτάριζε στην Τσιμισκί. Άλλη φορά είδα την ευσωμούλα που είναι στο taxi girl την Βίκυ Σταυροπούλου. Επί της Αγίου Δημητρίου. Σε θεατρική παράσταση καθόμουνα κοντά στον Στράτο Τζώρτζογλου. Ήταν με την κοπέλα του. Άλλη φορά είδα τον Σπύρο Σούλη αυτόν που παρουσιάζει την εκπομπή «Άλλαξε το» Επί της Καρόλου Ντήλ.

Κατά καιρούς έχω δει τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης στο αεροδρόμιο. Τον Ευάγγελο Βενιζέλο σε εστιατόριο - καφέ. Τον νομάρχη σε μηχανάκι πάνω στην Αγγελάκι. Τον Νικήτα Τσακίρογλου σε αίθουσα τέχνης. Και τον Αλέξη Τσίπρα σε αμάξι συνοδηγός ενώ εγώ ήμουν στο λεωφορείο πάνω στην Βασιλίσσης Όλγας.

Θα ήθελα πολύ κάποτε να δω την Λιάννα Κανέλη αλλά δυστυχώς δεν την έχω δει ακόμα.

Φίλε μου εγώ πιστεύω πως οι γκέι είναι πρόβλημα για την κοινωνία.

Κάπως έτσι χάλασε η διάθεσή μου όταν χθες συζητούσα με έναν φίλο από την Κύπρο για το τι ταινίες μας αρέσουν. Το θέμα έφτασε εκεί όταν αναφέρθηκα στο strait story. Αυτός ταράχτηκε και άρχισε να μου λέει τα τετριμμένα. Οπότε και εγώ άλλαξα θέμα. Με τον συγκεκριμένο φίλο μου παλαιότερα σε συζήτηση για την φιλία μου είχε αναφέρει πως με πολύ συγκεκριμένους και πολύ καλούς του φίλους τυχαίνει πολλές φορές αντί να βγουν είτε για καφέ είτε για κάποια άλλη δραστηριότητα να βρίσκονται για ώρες μέσα στο αμάξι ταξιδεύοντας χωρίς προορισμό και χωρίς να λένε τίποτα και χωρίς να ακούνε μουσική. Τους έφτανε το γεγονός ότι ήταν μαζί. Αυτό μου είχε περιγράψει ως το ιδανικό επίπεδο της φιλίας. Δεν σχολιάζω τίποτα παραπάνω.

Από την πλευρά του θύτη και από την πλευρά του θύματος

Μια θέση στον ήλιο. Νανά Μούσχουρη.
Μουσική/Στίχοι: Χατζηνάσιος Γιώργος/Γκάτσος Νίκος.

Στου κόσμου τη φρίκη
τσακάλια και λύκοι / αχόρταγοι λύκοι
ξεδιάντροπο στήσαν χορό.

και εγώ δίχως φίλο
μια θέση στον ήλιο
μια θέση στον ήλιο ζητώ.

Σκοτεινά του ουρανού τα μπαλκόνια
σκοτεινοί και οι ανθρώποι στην γη
που θα βρούμε καρδιά μου συμπόνια
πού θα βρούμε καρδιά μου στοργή.

στου κόσμου τη γύμνια
ξύπνησαν τα αγρίμια
κι άρχισαν κυνηγητικό.

και γω έρμο φίλο
μια θέση στον ήλιο
μια θέση ζωή σου ζητώ.

Πολλές φορές βλέπω ανθρώπους μοναχικούς. Σκέφτομαι πως ίσος έχουν φάει γερές απογοητεύσεις από την ζωή τους. Και έτσι αποφάσισαν είτε να μείνουν μόνοι είτε να αφιερώσουν την ζωή τους σε πιο ασφαλείς δραστηριότητες από το να ασχολούνται με τους ανθρώπους. Σε αυτήν την κατάσταση εγώ δεν είμαι αμέτοχος. Έχω και εγώ μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί. Έχω και εγώ απογοητεύσει ανθρώπους έχω εκμεταλλευτεί ανθρώπους είτε συνειδητά είτε ασύνειδα. Δεν έχει σημασία η επίγνωση της πραγματικότητας που είχα αλλά το αποτέλεσμα. Ένα συγνώμη δεν φτάνει. Εύχομαι οι τύψεις που νιώθω να με αποτρέψουν από το να επαναλάβω κάτι τέτοιο.

Όπως καταλαβαίνετε το μουσικό κομμάτι το βλέπω και από την πλευρά του θύτη και από την πλευρά του θύματος. Και λειτουργεί οργανικά μία αμφισημία που κάνει τα πράγματα να φέρονται πιο ανθρώπινα πιο κτιστά πέρα από κάθε πουριτανική και διιστική αντίληψη.

Κάθε χρονική τομή είναι συμβατική.

Δεν διεκδικώ το αλάθητο, δεν αποκλείω το ενδεχόμενο η δική μου θεώρηση των πραγμάτων να είναι ένας τρόπος αυτοδικαίωσής μου. Γι αυτό και την παρουσιάζω σε σάς, την θέτω στην κρίση αυτής της μικρής και ταυτόχρονα μεγάλης εκκλησίας (λαϊκής συνέλευσης (από το ἑκκαλῶ)) ώστε μέσα από ζυμώσεις διαφορετικών αντιλήψεων να βγει κάτι καλύτερο.

12/05/2007 πρώτη Διαδικτυακή εμφάνιση του Σμέμνιου Ναΐτη. Από τότε πολλά έχουν συμβεί μάλλον γραφτεί, πολλά έχουν αλλάξει και στο blog και στην ζωή. Και επειδή κάθε χρονική τομή νομίζω πως είναι μία ευκαιρία για βελτίωση για αλλαγή για παύση, ανασυγκρότηση και δράση, σας προτρέπω αντί τα σχόλιά σας να περιέχουν ευχές να περιέχουν κριτική είτε εποικοδομητική είτε όχι, αμφότερες ευπρόσδεκτες θα είναι. Τι δεν σας άρεσε, τι θα έπρεπε να αλλάξει, τι δεν κατανοείται, τι βλέπεται παράλογο, τι περιμένατε που δεν ήρθε ή τι ήρθε που δεν το περιμένατε, πια είναι η δική σας οπτική του θέματος. Μία σφυγμομέτρηση που ίσος μου κάνει καλό, ίσος πάλι με αφήσει ανέπαφο.

Αυτό που δεν θα είναι σε καμία περίπτωση ευπρόσδεκτο θα είναι τα σχόλια που δεν θα δείχνουν σεβασμό στην διαφορετικότητα είτε της αντίληψης είτε της επιλογής είτε της φύσης οποιουδήποτε.

Αυτοί που έχουν τέτοια διάθεση κάλιο να σωπάσουν.

Προκαταβολικός ευχαριστώ για τον χρόνο και την διάθεση που τυχόν αφιερώσατε είτε τώρα είτε πριν.

Για να σκανδαλίζονται οι μεγάλοι και να μαθαίνουν οι μικροί.

Απόσπασμα από ένα ποίημα του Αγίου Συμεών του νέου θεολόγου.

Νῦν οὖν ὑπάρχεις τά φρικτά ἐν ἡμῖν πάντα πράσσων.
Ποῖα φρικτά; Ἀκούσατε ἐκ τῶν πολλῶν ὀλίγα˙
εἰ γάρ καί, ἅ εἰρήκαμεν, ὑπέρ ἔκπληξιν πάντα,
ἀλλ᾿ ὅμως ἄρτι ἄκουε φρικτότερα ἐκείνων!
Μέλη Χριστοῦ γινόμεθα, μέλη Χριστός ἡμῶν δέ,
καί χείρ Χριστός καί ποῦς Χτιστός ἐμοῦ τοῦ παναθλίου,
καί χείρ Χριστοῦ καί ποῦς Χριστοῦ ὁ ἄθλιος ἐγώ δέ.
Κινῶ τήν χεῖρα, καί Χριστός ἡ χείρ μου ἔστιν.
– Ἀμέριστον γάρ νόει μ οι θεότητα τήν θείαν! –
Κινῶ τόν πόδα καί, ἰδού, ἀστράπτει ὡς ἐκεῖνος˙
μή εἴπῃς, ὅτι βλασφημῶ, ἀλλ᾿ ἀπόδεξαι ταῦτα
καί τῷ Χριστῷ προσκύνησον τοιοῦτόν σε ποιοῦντι!
Εἰ γάρ καί σύ θελήσειας, μέλος αὐτοῦ γενήσῃ,
καί οὕτω μέλη ἅπαντα ἑνός ἡμῶν ἑκάστου
μέλη Χριστοῦ γενήσονται, καί Χριστός ἡμῶν μέλη,
καί πάντα τά ἀσχήμονα εὐσχήμονα ποιήσει
κάλλει θεότητος αὐτά κατακοσμῶν καί δόξῃ,
καί γενησόμεθα ὁμοῦ θεοί Θεῷ συνόντες,
ἀσχημοσύνην σώματος ὅλως μή καθορῶντες,
ἀλλ᾿ ὅλοι ὅλῳ σώματι Χριστῷ ὁμοιωθέντες,
καί μέλος ἕκαστον ἡμῶν ὅλος Χριστός ὑπάρξει.
Εἰς γάρ πολλά γινόμενος εἷς ἀμέριστος μένει,
μερίς ἑκάστῃ δέ αὐτός ὅλος Χριστός ὑπάρχει˙
πάντως οὖν οὕτως ἔγνωκας Χριστόν καί δάκτυλόν μου
καί βάλανον – οὐκ ἔφριξας, ἤ σύ καί ἐπῃσχύνθης;
Ἀλλά Θεός σοί ὅμοιος οὐκ ᾐσχύνθη γενέσθαι,
σύ δέ ἐκείνῳ ὅμοιος αἰσχύνῃ γεγονέναι;-
Οὐχί ἐκείνῳ ὅμοιος αἰσχύνομαι γενέσθαι,
ἀλλά ἐκεῖνον ὅμοιον τοῦ ἀσχήμονος μέλους
ῥηθέντα βλασφημίαν σε εἰπεῖν ὑπενοήθην.-
Κακῶς ἄρα ὑπέλαβες, οὐ γάρ ἄσχημα ταῦτα!
Μέλη δέ Χριστοῦ εἰσι κρυπτά, καλύπτονται γάρ,
καί κατά τοῦτο τῶν λοιπῶν σεμνότερα ὑπάρχει
ὡς πᾶσιν ἀθεώρητα τοῦ κρυπτοῦ κρυπτά μέλη,
ἐξ οὗ τό σπέρμα δίδοται ἐν συνουσίᾳ θείᾳ,
θεῖον ἐν θείᾳ τῇ μορφῇ φρικτῶς μεμορφωμένον
ἀπό θεότητος αὐτῆς ὅλης, ὅλος Θεός γάρ,
ὅς συνενοῦται μεθ᾿ ἡμῶν, ὤ φρικτοῦ μυστηρίου!
Καί γάμος ὄντως γίνεται, ὁ ἄρρητος καί θεῖος˙
ἑνί ἑκάστῳ μίγνυται, καί πάλιν ταῦτα λέξω
ὑφ᾿ ἡδονῆς, καί ἕκαστος ἑνοῦται τῷ Δεσπότῃ.
Εἰ οὖν ὅλῃ ὅλον Χριστόν σαρκί σου ἐνεδύσω,
ἀνεπαισχύντως ἅπαντα νοήσεις, ἅπερ λέγω.
Εἰ δέ οὐδ᾿ ὅλως ἤ ἐπίβλημα μικρόν, ἀχράντου
χιτῶνος λέγω τοῦ Χριστοῦ, ἐπέβαλες ψυχῇ σου,
ἐν ἱματίῳ παλαιῷ, ἐν ἑνί πάντως τόπῳ
ὑπάρχεις καί αἰσχύνεσαι τά λοιπά πάντα μέλη,
τό σῶμα κεκτημένος δέ ῥυπαρόν ὅλον μᾶλλον,
ἐνδεδυμένος ῥυπαρά, πῶς οὐκ ἐρυθριάσεις;
Ἐμοῦ λαλοῦντος τά φρικτά περί μελῶν ἁγίων
καί δόξαν βλέποντος πολλήν καί τόν νοῦν λαμπομένου
καί χαίροντος καί σαρκικόν μηδέν ἐνθυμουμένου,
σύ μέν τάς σάρκας βλέπει σου τάς κατερρυπωμένας
καί τῷ νοΐ τάς πράξεις σου διέρχῃ τάς ἀτόπους,
καί ὁ νοῦς σου τούτοις ἀεί ὡς σκώληξ ἰλυσπᾶται.
Διό προσάπτεις τῷ Χριστῷ κἀμοί τήν σήν αἰσχύνην
καί λέγεις˙ Οὐκ αἰσχύνῃ σύ περί τῶν ἀσχημόνων,
μᾶλλον δέ εἰς ἀσχήμονα μέλη Χριστόν κατάγειν;
Ἐγώ δέ πάλιν λέγω σοι˙ Βλέπε Χριστόν ἐν μήτρᾳ,
καί τά ἐν μήτρᾳ νόησον καί μήτραν ὑπεκδύντα,
καί πόθεν ἐξερχόμενος ὁ Θεός μου διῆλθε!
Καί πλεῖόν τι εὑρήσειας, ὑπέρ ἅ ἐγώ εἶπον,
ἅπερ καί κατεδέξατο εἰς ἡμετέραν δόξαν,
ἵνα μηδείς αἰσχύνηται μιμούμενος ἐκεῖνον
μηδέ, ἅ πέπονθε, λαλῶν ἤ καί αὐτός πανθάνων.
Ἄνθρωπος ὅλος γέγονε καί Θεός ὅλος ὄντως,
εἷς οὗτος, οὐ μεμέρισται, ἀνήρ τέλειος πάντως˙
ὁ δέ αὐτός Θεός ἐστιν, ὅλος μέλεσιν ὅλοις.
Οὕτως ἐγένετο καί νῦν ἐν τοῖς ἐσχάτοις χρόνοις
ὁ Συμεών ὁ ἅγιος, Εὐλαβής ὁ Στουδίτης,
οὗτος οὐκ ἐπῃσχύνετο μέλη παντός ἀνθρώπου
οὐδέ γυμνούς τινας ὁρᾶν, οὐδέ γυμνός ὁρᾶσθαι˙
εἶχε γάρ ὅλον τόν Χριστόν, ὅλος αὐτός Χριστός ἦν,
καί μέλη ἅπαντα αὐτοῦ καί παντός ἄλλου μέλη
καθ᾿ ἕν καί πάντα ὡς Χριστόν οὗτος ἀεί ἑώρα
καί ἔμενεν ἀκίνητος, ἀβλαβής, ἀπαθής τε,
ὡς ὅλος ὤν Χριστός αὐτός καί Χριστόν πάντας βλέπων
τούς βαπτισθέντας καί Χριστόν ὅλον ἐνδυσαμένους.
Εἰ δέ γυμνός ὑπάρχεις σύ καί σάρξ σαρκός προσψαύσει,
θηλυμανής γεγένησαι ὡς ὄνος ἤ ὡς ἵππος,
ἵνα τί καί τόν ἅγιον τολμᾷς ἐνδιαβάλλειν
καί βλασφημεῖς εἰς τόν Χριστόν, τόν ἡμῖν ἑνωθέντα
καί δόντα τήν ἀπάθειαν δούλοις αὐτοῦ ἁγίοις;

Έχουν ένα ευρύχωρο μέρος της καρδιάς τους για μένα.

Σήμερα επιβεβαίωσα για ακόμη μια φορά το πόσο μπουμπούνας είμαι. Βασικά πρέπει να είμαι πολύ ευχαριστημένος από τους φίλους μου γιατί αν και δεν ξέρουν τι θέλουν από την ζωή τους ξέρουν καλά πως έχουν ένα ευρύχωρο μέρος της καρδιάς τους για μένα. Και αυτό πραγματικά είναι πολύ σημαντικό. Είναι αιτία χαράς, αιτία ζωής και αιτία πληρότητας. Και εγώ είμαι μπουμπούνας διότι δεν καταλαβαίνω αυτήν την απλή πραγματικότητα. Διότι περιμένω ανταπόκριση για την δική μου συναισθηματική διασφάλιση και αυτό καταδεικνύει την στρεβλότητα της αγάπης μου.

H παρουσία κάποιων ατόμων έθαλε την θλίψη μου.

30 Απριλίου.

Αυτές τις μέρες αποφάσισα να απομακρυνθώ από κάποιους ανθρώπους που είχαν εισβάλει ευχάριστα και απρόσμενα στην ζωή μου. Αποφάσισα να το κάνω για δύο λόγους. Αφενός δεν αντέχω την αγένεια και την αδιακρισία των ανθρώπων. Αφετέρου επειδή και εγώ με την σειρά μου αν και λεκτικά είχα ξεκαθαρίσει το πως έχουν τα πράγματα, με τις πράξεις μου και με την συμπεριφορά μου ήμουν αδιάκριτος και είχα δημιουργήσει φρούδες ελπίδες. Καταλαβαίνω πως αυτά είναι αδυναμίες μου. Δύστυχος δεν είμαι άγιος, αλλά κτιστός άνθρωπος με πάθη και αδυναμίες. Χωμένος μέσα στην αυτοαπασχόλησή μου δεν μπήκα στην θέση τους και δεν είχα καταλάβει το πώς αυτοί αντιλαμβάνονταν την συμπεριφορά μου. Και αυτό είναι το λάθος μου. Που είναι αυτό το λάθος, η πλέον σαθρή βάση σε οποιαδήποτε σχέση.

1 Μαΐου

Πάντα έλεγαν πως δεν μου αρέσουν οι μεγάλες παρέες. Οι παρέες που έχουν μεγάλη, αγεφύρωτη για μένα, διασπορά στους χαρακτήρες των ανθρώπων. Και για μία φορά ακόμα επιβεβαιώθηκα. Ο λόγος που επέμενα την όλη κατάσταση ήταν η παρουσία κάποιων ατόμων. Παρουσία που έθαλε την κατάσταση που βρισκόμουνα. Δρούσε ανασταλτικά στο να επιτείνεται η θλίψη μου. Και εκτός από αυτά, το βάρος στην ψυχή μου επέτεινετο από κάτι σαχλά παιχνίδια που ελάμβαναν χώρα. Η δικιά τους χαρά στα μάτια μου φαινόταν θλίψη. Τι σατανικό να μην μπορείς να συγχωρέσεις δηλαδή να χωρέσεις μαζί με τους συνανθρώπους σου. Ο συσχετισμός με ανθρώπους με κάνει να καταλαβαίνω το πόσο σατανικός είμαι. Το ότι δεν μπορώ να ανεχθώ τον συνάνθρωπο έτσι όπως αυτός είναι χωρίς προϋποθέσεις είναι πέρα για πέρα προβληματικό. Πως μπορώ να απαιτώ από τους άλλους να με ανέχονται όπως είμαι;

Σαχλά παιχνίδια.

Όποιος χάσει θα υποστεί τον “εξευτελισμό” της αναγκαστικής πράξης που θα του επιβάλει η ομάδα μετά από μυστική σύναξη. Αυτό που με θλίβει πιότερο είναι πως άνθρωποι που αγαπώ όχι μόνο συμμετέχουν αλλά τους φαίνεται περίεργο που εγώ απέχω παντελώς από το όλο εγχείρημα. Πόσο λίγο με ξέρουν. Αυτό είναι που με θλίβει. Το ότι δεν με ξέρουν ή το ότι δεν έχουν την δυνατότητα να με μάθουν.
Τι να πω; ίσος αυτός είναι ένας καλός τρόπος για να κατανοήσεις πόσο αντίξοη είναι η κοινωνική πραγματικότητα. Μία εκπαιδευτική διαδικασία προσαρμοσμένη στην παρούσα κοινωνική πραγματικότητα. Η μήπως όλα αυτά (το να επιδιώκουμε όλη την μέρα την σαχλαμάρα και τις ανούσιες συζητήσεις) είναι χρήσιμα επειδή μας κάνουν να σταματούμε να σκεφτόμαστε;

Κωνσταντίνος Καβάφης, σαν σήμερα.

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης γεννήθηκε στις 29 Απριλίου του 1863 στην ακμάζουσα ελληνική κοινότητα της Αλεξάνδρειας. Ηταν ο Βενιαμίν μιας οικογένοιας με 9 παιδιά. Κάποια αδέρφια του πέθαναν ενώ ηταν ακόμα βρέφη. Μεταξύ αυτών ήταν και ένα κορίτσι που η Χαρίκλεια, η μητέρα του Καβάφη, τόσο πολύ επιθυμούσε. Ετσι, ο Κωνσταντίνος, ο μικρότερος γιός φορούσε κοριτσίστικα ρούχα και τα σγουρά μαλλιά του ήταν μακριά μέχρι την ηλικία των 5 ετών. Το 1882, όταν ο Καβάφης ήταν 19 ετών Μουσουλμάνοι σκότωσαν περίπου 50 Χριστιανούς σε ένα ξέσπασμα βίας. Χιλιάδες Χριστιανοί έφυγαν απο την Αλεξάνδρεια. Μεταξύ αυτών και η οικογένεια Καβάφη που πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι στα δρομάκια της Πόλης αργά τη νύχτα "εγκαινίασε" τη μυστική σεξουαλική ζωή του η οποία φυσικά έπρεπε να παραμείνει κρυφή.

Χημείες

Το πάθος είναι το ένζυμο στην χημική αντίδραση της αγάπης.

Υγιείς έκφανση του ανατρεπτικού χριστιανικού μηνύματος.

01/2008

Έπραξαν απλός το αυτονόητο, είδαν τους συνανθρώπους τους σαν παιδιά του ίδιου θεού και θεώρησαν την σιωπή συνενοχή. Κατάγγειλαν τον εργασιακό μεσαίωνα και με ανοιχτή επιστολή κατηγορούν τους συμπολίτες τους και την πολιτεία για την άγρια εκμετάλλευση λαθρομεταναστών και την υποκρισία τους. Ο λόγος για 7 Ιερείς από 7 χωριά του νομού Άρτας (Γραμενίτσας, Ελεούσας, Καλαμιάς, Κωστακιών, Ρώκκα, Χανοπούλου, Χαλκιάδων) που με αφορμή χριστουγεννιάτικη πυρκαγιά (σε πτηνοτροφείο το οποίο χρησιμοποιούσαν 120 περίπου Ρουμάνοι για να ζουν και η οποία ευτυχώς απετράπη) επανέφεραν τα θεολογικά τους αισθητήρια σε πιο ευαίσθητες κοινωνικά συχνότητες. Ευτυχώς που και κάποιοι πράττουν απλός το αυτονόητο για να μας δείχνουν πως έστω και σπερματικά υπάρχουν υγιείς εκφάνσεις του χριστιανικού μηνύματος.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100043_10/01/2008_254940

Διαδικτυακός Δυϊσμος

Στον κυβερνοχώρο η αίσθηση της ελευθερίας, που μόνο κατ’ επίφαση καλείται ελευθερία, δίνει το έναυσμα για κάθε λογής έκφραση της ανθρώπινης σκέψης.

Στο φυσικό κόσμο η οποιαδήποτε διαδικτυακή έκφραση που αιτιάται από την φαινομενική ελευθερία του κυβερνοχώρου ως προς την ουσία της εμφορείται από την αβεβαιότητα που της παρέχει το απρόσωπο του ανελεύθερου και κατά πάντα παρακολουθούμενου κυβερνοχώρου. Με άλλα λόγια για τον φυσικό κόσμο η ανθρώπινη σκέψη που εκφράζεται στον κυβερνοχώρο είναι ανυπόστατη με αυτές τις προϋποθέσεις.

Στον κόσμο του κυβερνοχώρου η οποιαδήποτε διαδικτυακή έκφραση απο οτιδήποτε κι αν αιτιάται, ως προς την ουσία της είναι αληθηνή. Με άλλα λόγια για τον κόσμο του κυβερνοχώρου η ανθρώπινη σκέψη που εκφράζεται σε αυτόν είναι ενυπόστατη.

Αυτός είναι ο ορισμός του διαδικτυακού η κυβερνοχωρικού δυϊσμού.

Γεύση ανατολής.

Sami Yusuf – Mother Μία πρόταση διαφορετική, με έντονα αρώματα ανατολής.

Η ισότητα σημαίνει αρμονία.

Για τους ανθρώπους η ισότητα είναι σύμφωνη με τη φύση τους. Ότι παραπάνω είναι αιτία πολέμου και ότι λιγότερο αιτία μίσους.

Θεολογικό παραλήρημα στιχουργικών προκλήσεων.

Αφιερωμένα εξαιρετικά ιδιαιτέρως σε όσους σκανδαλίζονται.

Το τελευταίο αντίο
Το τελευταίο αντίο το βρήκαμε γραμμένο
στους βίους των αγίων που ήταν αμαρτωλοί
που πείνασαν γι αγάπη που δίψασαν γι αγάπη
και περπατήσαν μόνοι ολόκληρη ζωή
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Διονύσης Τσακνής

Μπαρ «Το ναυάγιο»
Αν θες ν’ αγιάσεις πρέπει ν’ αμαρτήσεις
ε, κι αν προλάβεις, ας μετανοήσεις.
Αρλέτα

Τον ίδιο το Θεό
Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου λέω προτιμώ στην κόλαση μαζί σου
Στίχοι: Γιώργος Παρώδης
Μουσική: Γιώργος Παπαποστόλου

Θεολόγοι σκίστε τα πτυχία σας.

Βρήκα θησαυρό και σας τον παρουσιάζω.
Ο Αγαπητός Πατέρας Φιλόθεος Φάρος στην εκπομπή «Στα άκρα» της ΝΕΤ την Παρασκευή 4/1/2008

Να τρέμουν οι θεολόγοι.

1ο μέρος, 2ο μέρος, 3ο μέρος, 4ο μέρος, 5ο μέρος, 6ο μέρος, 7ο μέρος, 8ο μέρος.

μα δεν είναι γοητευτικότατος;


Υ.Γ. Τρία σχετικά με το θέμα που βρήκα την 07/04/2007 πρώτο δεύτερο τρίτο

Επιστολή στον Παναγιότατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.

Παναγιότατε, σε έναν Ορθόδοξο που δεν είναι Έλληνας, π.χ. αν είναι Τούρκος ή Σλαβομακεδόνας ή Ρώσος ή Βούλγαρος ή Αλβανός ή Αμερικάνος ή Κενιάτης ή οτιδήποτε άλλο, τι έχουν να πουν τα Εθνικοπατριωτικά κηρύγματα που κατά καιρούς προσφέρουν άπλετη ηδονή σε κάθε Εθνικιστή; Πώς είναι δυνατόν να ακούγεται ο Εθνικός Ύμνος μέσα στις Εκκλησίες; Γιατί να μην ακουστεί και ο Εθνικός Ύμνος της Αλβανίας ή της Τουρκίας εφόσον στο εκκλησίασμα βρίσκεται και ένας Αλβανός ή ένας Τούρκος; Τι νομίζεται πως είστε παράρτημα του υπουργείου εξωτερικών; Πού πήγε η Χρηστοκεντρικότητα του Θείου λόγου; Πού πήγε η ερμηνεία του μυστηρίου της Θείας Οικονομίας; Που πήγε ο οικουμενικός χαρακτήρας του Χριστιανικού μηνύματος; Ο λόγος σας μάλλον Ελληνοκεντρικός (με την στενή κιόλας έννοια του Ελληνισμού) παρά Χρηστοκεντρικός είναι.

Πήγε να συναντήσει τον μεγάλο του έρωτα

Πήγε να συναντήσει τον μεγάλο του έρωτα, τη Μελίνα Μερκούρη, ένας άνθρωπος που βίωσε τον οικουμενικό Ελληνισμό. Ένας άνθρωπος που αρνήθηκε να υπηρετήσει με την τέχνη του πράγματα αλλότρια. Ένας άνθρωπος που αυτοεξορίστηκε στην Ευρώπη.

Υ.Γ. Ένα κείμενο σχετικό που πολύ με συγκίνησε.

Πάτερα Φιλόθεε, είναι αμαρτία η ομοφυλοφιλία;

Την 13η Φεβρουαρίου του 2005 Ο Πατέρας Φιλόθεος Φάρος έδωσε την ακόλουθη συνέντευξη για το περιοδικό «Κ» της εφημερίδος Καθημερινή.
Η συνέντευξη πάρθηκε από το τελευταίο βιβλίο του Πατέρα Φιλόθεου Φάρου «ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ Αυτοβιογραφία, σσ, 308-313» και διατηρήθηκε η ορθογραφία του κειμένου. Οι παραπομπές είναι πρόσθετες και πρόχειρες.
ΕΡ: "Αμαρτία" ή "κουσούρι" είναι η ομοφυλοφιλία; Με τέτοιες θέσεις μήπως οι κληρικοί απορρίπτουν ένα τμήμα της κοινωνίας;
ΑΠ: Ο Χριστός δήλωνε κατηγορηματικά: «Εγώ δεν ήρθα να κρίνω τον κόσμο αλλά να τον σώσω» (Ιωάν. 12,47).Συμβούλευε «μην κρίνετε, ίνα μη κριθήτε»(Ματθ. 7,1). Δηλαδή, η έννοια της κρίσεως και πολύ περισσότερο της κατακρίσεως του άλλου είναι εντελώς αντιχριστιανική. Οι εντολές του Χριστού είναι δύο: η αγάπη για τον Θεό και η αγάπη για τον συνάνθρωπο. Ως προς την σεξουαλικότητα, θα πρέπη να κάνουμε σαφές ότι ο Χριστός αντιμετωπίζει τις ερωτικές παρεκτροπές με πάρα πολύ μεγάλη επιείκεια. Ουδέποτε αναφέρεται στην ομοφυλοφιλία.
ΕΡ: Μήπως απλώς έχουμε να κάνουμε με μια «συντηρητική στάση» της Ιεραρχίας και των κληρικών απέναντι στα ζητήματα της ιδιωτικής ζωής, όπως είναι οι προγαμιαίες σχέσεις ή οι «σεξουαλικές ιδιαιτερότητες»;
ΑΠ: Πέφτετε έξω να τη θεωρήτε απλά συντηρητική. Αυτή είναι μεθόδευση, δεν είναι συντηρητικότητα. Πρέπει να γίνει ένας αποπροσανατολισμός για να μπορέσουμε να σώσουμε το τομάρι μας. Αλλιώς είμαστε φοβερά έκθετοι. Εμφανιζόμαστε αυστηροί και βράχοι ηθικής με το αζημίωτο, ενώ η ανηθικότητα κατά τον Ιησού Χριστό είναι η καλοπέραση, η πολυτέλεια και η χλιδή. Αυτό είναι το άκρον άωτον της ανηθικότητας. Επιπροσθέτως, κυριαρχώντας πάνω στον ερωτισμό –επειδή είναι ένα καίριο μέρος της υπάρξεώς μας– εξασφαλίζουμε πάνω στον άνθρωπο απόλυτη εξουσία. Αυτά λοιπόν είναι πολύ καλά σχεδιασμένα και μεθοδευμένα. Είναι πολύ αφελής ο χαρακτηρισμός αυτής της στάσης ως συντηρητικότητας. Είναι μία μεθόδευση αποπροσανατολισμού και στήριξης της εξουσίας. Ένας τρόπος να εξασφαλίσουμε για τον εαυτό μας ένα άλλοθι. Να φαινόμαστε ως βράχοι ηθικής καταργώντας καίρια την πρόταση του Χριστού.
Όσοι αναφέρονται στην ομοφυλοφιλία επικαλούνται τον λόγο του Αποστόλου Παύλου ότι «οι λοίδοροι, οι πλεονέκτες, οι ειδωλολάτρες, οι μοιχοί και οι αρσενοκοίτες δεν θα κληρονομήσουν την βασιλεία του Θεού» (1Κορ. 6,10). Οι Γραφές όμως έχουν ποιμαντική πρόθεση. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να επικαλήται κανείς την αναφορά του Παύλου σαν να είναι ο απόλυτος νόμος. Επιπλέον, ο Απόστολος Παύλος τοποθετεί την ομοφυλοφιλία μαζί με την πορνεία, τη λοιδορία και με την πλεονεξία. Γιατί δεν άκουσα κανένα να βγη να καταδικάση τους πλεονέκτες; Ή μήπως ο χαρακτηρισμός «κουσούρι» δεν αποτελεί λοιδορία; Γιατί λοιπόν τόσο βολικά ξεχνάμε όλες τις άλλες αναφορές και περιοριζόμαστε στην ομοφυλοφιλία; Δεν είναι από ηλιθιότητα, δεν είναι από βλακεία. Όχι, δεν είμαστε τόσο βλάκες εμείς οι παπάδες, κάθε άλλο. Όπως σας είπα, έτσι γλυτώνουμε το τομάρι μας.
Είναι μία απάτη, μία κραυγαλέα απάτη, που ούτε οι άνθρωποι της μαφίας δεν θα έκαναν. Αυτή η απάτη στοιχίζει βάσανα και ταλαιπωρίες σε έναν τεράστιο αριθμό νέων κυρίως ανθρώπων, οι οποίοι καταλήγουν να ζουν με ψυχοφάρμακα. Επειδή ακριβώς αντιμετωπίζουν εσωτερικές συγκρούσεις σε σχέση με τον ερωτισμό τους, εξ αιτίας κάποιων τέτοιων αφορισμών, καταλήγουν στην ψυχική διαταραχή, στο τέλμα. Είναι παροπλισμένοι, αχρηστεμένοι και έχουν χάσει ανεπιστρεπτί το τρένο της ζωής. Και η κατάστασή τους αυτή οφείλεται κυρίως στη στάση των παπάδων που για να σώσουν το τομάρι τους εξαπολύουν όλες αυτές τις κατάρες και τους αφορισμούς, οι οποίοι σε έναν έφηβο λειτουργούν με τρόπο καταλυτικώτατο.
ΕΡ: Ορισμένοι έχουν πει ότι το έιτζ είναι η τιμωρία του Θεού στους ομοφυλόφιλους, οι οποίοι με τη σειρά τους απαντούν ότι για τις «αμαρτίες» ευθύνεται η χριστιανική ηθική.
ΑΠ: Εκείνος ο οποίος λέει ότι ο θεός τιμωρεί δεν είναι χριστιανός. Δεν έχει καμιά σχέση με τον Ιησού Χριστό. Ο Θεός ούτε οργίζεται ούτε εξευμενίζεται ούτε τιμωρεί ούτε εξαγοράζεται. Ο Θεός μόνον αγαπάει. Δεν υπάρχει λοιπόν τιμωρία από το Θεό. Όταν εγώ βιάζω την ίδια μου τη φύση αυτοτιμωρούμαι. Αυτό είναι και η αμαρτία: το να στρεφόμαστε ενάντια στη φύση μας, που είναι τελικά κάτι το αυτοκαταστροφικό και μας οδηγεί στο «θάνατο».

ΕΡ: Πάτερ Φιλόθεε, τελικά τι είναι ο Παράδεισος, τι η Κόλαση και ποιοι θα πάνε εκεί;
ΑΠ: Στο Ευαγγέλιο η πιο αυστηρή καταδίκη ανθρώπου που πηγαίνει στην Κόλαση βρίσκεται στην παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. Ο Χριστός μας λέει για έναν πλούσιο που απολάμβανε τα πλούσια φαγητά του. Δίπλα του ήταν ένας φτωχός που μάζευε τα ψίχουλα. Όταν πέθαναν, ο φτωχός πήγε στον Παράδεισο και ο πλούσιος στην Κόλαση, που όμοιά της δεν περιγράφεται πουθενά αλλού στο Ευαγγέλιο. Τι κακό έκανε ο πλούσιος; Ούτε σκότωσε ούτε μοίχευσε ούτε ομοφυλόφιλος ήταν ούτε κλέφτης και ανέντιμος επιχειρηματίας ήταν. Γιατί αυτός ο άνθρωπος βασανίζεται τόσο πολύ; Απλούστατα γιατί δεν παρατήρησε τον Λάζαρο. Ήταν τόσο πολύ αυτό-απασχολημένος ώστε δεν παρατήρησε τον άλλον. Αυτό το αμάρτημα κι εγώ και ο αρχιεπίσκοπος κι εσείς το κάνουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Γιατί δεν αναφερόμαστε σε αυτό; Την Κόλαση δεν μας την φτιάχνει ο Θεός. Την Κόλαση την φτιάχνουμε εμείς για τον εαυτό μας. Όταν εγώ στρέφωμαι προς τον εαυτούλη μου, νοιάζωμαι μόνο για την καλοπέρασή μου, να εξασφαλίσω ανέσεις, ακόμα και να σώσω την ψυχή μου, αδιαφορώντας για τον άλλον. Δηλαδή, να καίγεται ο κόσμος και να σκέπτωμαι μόνο πώς θα σωθώ εγώ. Όμως ο Χριστιανός πηγαίνει στον Παράδεισο θυσιάζοντας τον Παράδεισο για τον άλλον. Γιατί ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να είναι σε κοινωνία με τον άλλον. Ο Παύλος λέει ότι «ευχαρίστως πηγαίνω στην κόλαση για να σωθούν οι Εβραίοι αδελφοί μου». Η Κόλαση που κάνει λόγο ο Ιησούς Χριστός και που ο άνθρωπος δημιουργεί για τον εαυτό του είναι η αυτο-απασχόληση και ο εγωκεντρισμός.
Η ανθρώπινη αμαρτία στην οποία ο Χριστός δίνει την μεγαλύτερη έμφαση είναι αυτή της πλεονεξίας, του πλούτου, της υποδουλώσεως στα υλικά αγαθά. Δεν είναι δυνατόν κανείς να αγαπά Θεό και συνάνθρωπο όταν είναι υποδουλωμένος στα υλικά πράγματα, όταν βάζη πρώτες στην ιεράρχηση των αξιών του την καλοπέραση, την άνεση, τη χλιδή… Γιατί ειδωλοποιεί, θεοποιεί και λατρεύει τα πράγματα. Δεν μπορεί να αγαπήση τον συνάνθρωπο, διότι ο άλλος έχει κάτι που θέλει να του το πάρη ή μπορεί ο άλλος να του πάρη κάτι που έχει εκείνος. Οι κληρικοί, λοιπόν, που υποτίθεται ότι είναι μαθητές του Χριστού, θα πρέπη να εμφανίζωνται ότι ακολουθούν τις εντολές Του. Αλλά οι περισσότεροι από εμάς τους κληρικούς περνάμε πάρα πολύ καλά. Το βιοτικό μας επίπεδο είναι πολύ πάνω από το επίπεδο του μέσου ανθρώπου. Και όχι μόνο. Πολλοί ζούμε σε συνθήκες χλιδής. Έχουμε τις Chrysler, τις Mercedes, τα παλάτια μας και ντυνόμαστε σαν μεσαιωνικοί πρίγκιπες. Δηλαδή, όταν ο αρχιεπίσκοπος έκανε αυτή τη δήλωση για τους ομοφυλόφιλους αυτά που φορούσε μπορεί να στοίχιζαν είκοσι και τριάντα χιλιάδες ευρώ. Εάν θα έπρεπε ο αρχιεπίσκοπος να είναι το πρότυπο του καλού Χριστιανού, με βάση την εντολή του Χριστού που καταδικάζει την υποδούλωση στα υλικά πράγματα, δεν θα το κατάφερνε. Ενώ αν αναφέρεται σε μία πράξη που έχει σχέση με τον ερωτισμό είναι πολύ εύκολο να τα καταφέρη. Γιατί; Κατ’ αρχήν κανένας δεν μπορεί να ισχυρισθή ότι είναι ερωτικά ανέπαφος. Ο Μέγας Βασίλειος έλεγε ότι «αν και δεν παντρεύτηκα δεν είμαι παρθένος». Ο δε Συμεών ο Νέος Θεολόγος δεν διστάζει να ομολογήση ότι ήταν και σοδομίτης «γνώμη και προαιρέσει». Καθένας άνθρωπος δεν μπορεί να ισχυρισθή ότι δεν έχει ερωτικές ανησυχίες, λογισμούς ή εμπειρίες. Όμως οι ερωτικές παρεκτροπές, είτε της σκέψης είτε της πράξης, δεν φαίνονται. Αντιθέτως, το γεγονός ότι ζη κανείς σε συνθήκες χλιδής και πολυτέλειας, αυτό δεν μπορεί να το κρύψη. Κατά συνέπειαν ένας κληρικός που ζη σε τέτοιες συνθήκες δεν μπορεί να εμφανιστή σαν κάποιος που τηρεί τις εντολές του Χριστού. Γι’ αυτό είναι πολύ εύκολο να ανακαλύψη κάποια αμαρτία την οποία δεν φαίνεται ότι διαπράττει ο ίδιος.