Μουσικά ναρκωτικά.

Μάνο, μόνο εσύ έχεις απομείνει να με ανακουφίζεις με την μουσική σου από τον πόνο μου. Μόνο η μουσική σου έχει την δυνατότητα να με παρηγορεί και να με κάνει να ξεχνώ τον πόνο μου. Μέχρι τώρα έχω δοκιμάσει πολλά, διάφορα είδη μουσικής μα η δικιά σου είναι αυτή που απαλύνει πληγές.

Με σεβασμό απευθυνόμενος στην μνήμη σου.

Σε ευχαριστώ.

Θεολογούμενα.

Η Εκκλησία τηρεί μία καθαρά αρνητική, ενίοτε επιθετική, στάση στους ομοφυλόφιλους. Η επίσημη τουλάχιστον στάση της Εκκλησίας είναι ξεκάθαρη. Αν όμως κάποιος περιπλανηθεί στο βάθος της μακραίωνης Ιστορίας της, και στο φιλάσθενο νοσηρό και παθογενές παρόν της, ίσος η υπάρχουσα κατάσταση πραγμάτων από ξεκάθαρη φανεί στα μάτια του θολή και ανάστατη. Ανέκαθεν υπήρχαν και υπάρχουν φωτισμένες προσωπικότητες που βλέπανε την θέωση τους να παίρνει σάρκα και οστά στο πρόσωπο ενός ομοφύλου προσώπου, μίας εικόνας του θεού. Επίσης υπάρχουν καταγεγραμμένες στην Εκκλησιαστική Ιστορία αρκετά στενές ομόφυλες φιλίες οι οποίες πιθανότατα, κατά μία εκδοχή να ήταν κάτι παραπάνω από φιλικές σχέσεις ή κατά άλλη εκδοχή να ήταν στενές φιλικές σχέσεις με ερωτικά στοιχεία (όπως άλλωστε κάθε φιλική σχέση). Φυσικά πώς αλλιώς θα μπορούσαν να παρουσιαστούν από τους λίγους και να κατανοηθούν από τους πολλούς μέσα σε ένα άκρος επιθετικό, πουριτανικό κλήμα που εξ υπαρχής παρασιτεί στην θεολογική σκέψη ως πειρασμός που διαβρώνει τον θεραπευτικό χαρακτήρα της και ως τροχοπέδη που ανακόπτει την εξελικτική πορεία της, τέτοιου είδους φαινόμενα;

Τα κομμένα σύρματα.

Τηλεφωνώ

Πολλές φορές δεν τηλεφωνώ γιατί φοβάμαι την απόρριψη. Αποφεύγω την σχέση γιατί φοβάμαι το ρίσκο ή την απόρριψη. Την έλλειψη φλόγας που θα αντικρίσω. Τα κομμένα σύρματα που θα αντικρίσω που στα μάτια μου έτσι θα φαντάζουν τα λόγια σου.

Το ξέρω είναι εγωιστικό να θέλω την σχέση στα δικά μου μέτρα και σταθμά. Είναι σατανικό. Είναι αιτία κακών και οδύνης. Και αυτή είναι η πυγή της θλίψεώς μου. Ο εγωισμός μου και τίποτα άλλο. Πόσο φαιδρός είμαι. Εγώ που κατά τα άλλα πιστεύω πως πρέπει να δέχεσαι τον άλλον χωρίς προϋποθέσεις, όπως αυτός είναι. Πόσο δύσκολο είναι τελικά αυτό.

Θέλω να σου πω πολλά μα δεν μπορώ. Θέλω να σου πω πολλά μα δεν είναι ο καιρός κατάλληλος. Είναι νωρίς ακόμα μ’ ακούς; Είναι νωρίς και εγώ τόσο αδύναμος για να περιμένω. Και γι αυτό κάθομαι και γράφω μήπως τύχει και περάσεις από εδώ και με ακούσεις. Αν και ξέρω πως αυτό είναι απίθανο. Ίσος γράφω για να βρω καταφύγιο. Μα δεν ξέρω αν μπορείς να με ακούσεις. Αν μπορείς να αισθανθείς τους παλμούς των δικών μου συρμάτων.

In mare.

Βρίσκομαι στην παραλιακή. Κάθομαι στο μεταίχμιο ξηράς θάλασσάς. Δίπλα μου ένα ζευγάρι φιλιέται. Έχω την θέληση να βουτήξω μα ξέρω πως αυτό δεν μπορεί να καταστεί δυνατό. Κάθομαι κάτω και αυτός είναι ο λόγος που μπροστά μου την θάλασσα την αισθάνομαι στο ίδιο επίπεδο με το έδαφος. Η θάλασσα είναι τόσο επίπεδη ώστε να δύναμαι να θεωρήσω την θάλασσα ως προέκταση του εδάφους. Με την ώρα συνηθίζω στο περιβάλλον και το αισθάνομαι οικείο. Αισθάνομαι οργανικά δεμένος με το περιβάλλον αισθάνομαι μέρος του. Ξαναβλέπω το ζευγάρι που αν και πέρασε ένα τέταρτο συνεχίζει να εκφράσει τον έρωτά του με ασταμάτητα φιλιά. Τους χαίρομαι μα συνάμα τους ζηλεύω διότι ξέρω πως είναι πιο πιθανό να βουτήξω στον Θερμαϊκό παρά να αισθάνομαι ελευθέρα μαζί με τον σύντροφό μου.

Σεβασμιότατε κ. κ. Άνθιμε προς τι η τόση φασαρία;

Μα δεν καταλαβαίνετε ότι όλη αυτή η υπεράσπιση της πίστης σας δεν κάνει τίποτα άλλο από το να προδίδει την απιστία σας; Δεν το υποψιάζεστε; Ένας ο οποίος πιστεύει δεν χρειάζεται να πει τίποτα διότι μιλάει η ίδια του η ζωή. Όποιος έχει περιεχόμενο είναι σαν το γεμάτο βαρέλι που όταν αφήνεται σε μία κατηφόρα δεν θορυβεί. Ενώ ο άδειος άνθρωπος είναι σαν το άδειο βαρέλι που όταν αφήνεται σε μία κατηφόρα προκαλεί μεγάλο θόρυβο και αναστάτωση.

Περί παρά φύσεως.

Η ομοφυλοφιλία είναι φυσικό φαινόμενο που δεν απαντάται μόνο στους ανθρώπους αλλά και στα ζώα. Ο θεός φυσικά και έπλασε τον άνδρα και την γυναίκα αλλά ο γάμος δεν έχει ως βασικό σκοπό του την αναπαραγωγή, αλλά την αγαπητική σχέση των δύο προσώπων. Ένα άτεκνο ετεροφυλόφιλο ζευγάρι δεν θεωρείται ανυπόστατο επειδή δεν μπορεί να έχει παιδιά. Αλλά φυσικά η κοινωνία και σε αυτόν τον τομέα είναι αυστηρότατη και έχει πολλούς τρόπους να ταπεινώνει τέτοιου είδους ζευγάρια.

Η φύση εκδικείται. Να το ξέρουν καλά αυτοί που την βιάζουν.

Per gli amici.

Όσο πιο πολλούς ανθρώπους έχεις τριγύρω σου τόσο πιο μόνος νιώθεις. Όσο περισσότερους ανθρώπους έχεις κοντά σου τόσο λιγότερες ευκαιρίες έχεις να τους ξέρεις καλύτερα. Όσο περισσότερους φίλους έχεις τόσο λιγότερο χρόνο μπορείς να τους αφιερώσεις.

Δεν έχω πολλούς φίλους αλλά με αυτούς που έχω θέλω όταν τους βλέπω να τους δίνω μια μεγάλη αγκαλιά και ένα δυνατό φιλί. Θέλω όταν κλαίω να τους έχω δίπλα μου, στην αγκαλιά μου. Θέλω να με ξέρουν καλύτερα από τον καθένα. Ίσος δεν έχω φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο με τους φίλους μου αλλά είμαι αρκετά ευχαριστημένος και χαρούμενος διότι ξέρω πως τους αγαπώ και με αγαπάν. Και αυτό είναι που πραγματικά με γεμίζει.

Όποιος πονά και δεν το φανερώνει κάνει τον πόνο άρχοντα.

Βάλε κρασί στου φίλου το ποτήρι κι η μοναξιά ας κάνει χαρακίρι.

Όλη η Γη είναι μία πατρίδα.

Il silenzio.

www.stevewalkerart.com

Αναμονή, μα το τηλέφωνο δεν χτυπά. Το παίρνω μαζί μου όπου πάω μα τίποτα. Αυτή η αναμονή είναι ψυχοφθόρα. Μου είπε πως θα πάρει. Μα πρέπει να πάρει. Είναι τόσο σημαντικό για μένα να πάρει. Να καταλάβω πως με σκέφτεται. Πως βρίσκω πάντα τον τρόπο να στεναχωριέμαι. Είναι ψυχοφθόρα αυτή η αναμονή πραγματικά. Ένα κενό αισθάνομαι μέσα μου, μία θλίψη που είναι αφόρητη.

Ελεύθερη ανάγνωση.

Να σαι καλά, εκεί που θες
να πας ^1, στων καημών τις νόρμες
ο πόνος, ^1 και να σκορπάς τα πρωινά
στις μνήμες^2, μην φοβάσαι κρατείς
ακόμα ^2 των ανθρώπων, οι φωνές^4
ας φθίνουν^3, είσαι εκεί που ο χρόνος δεν
επεμβαίνει,^3 (σ)της/ν οργή(ς) ^4 την/ς ξεφτίλα(ς) μας.
ο χρόνος/πόνος θα κάνει να φθίνουν(;)
Να σαι καλά.

Θέματα Εκκλησιολογίας.

Η εκκλησία είναι η μητέρα μας και ποτέ η μητέρα δεν είναι σωστό να ασχολείται με το κρεβάτι των παιδιών της.

La solitudine.

Μια ζωή σε υποχρεώσεις και ανούσια πράγματα. Μια ζωή σε σπουδές στην καριέρα στην δόξα στο χρήμα στην εξουσία στην επιβολή στον ανταγωνισμό. Και όλα αυτά πού αποβλέπουν; Στο να αποκτήσεις τα εφόδια για την ζωή. Τα εφόδια που θα σε κάνουν πιο άξιο και πιο ανταγωνιστικό. Διότι έτσι μόνο θα επιβιώσεις σε αυτή την ζούγκλα. Έτσι θα μπορέσεις να πατήσεις τους άλλους ώστε να μην μείνεις στην απ έξω. Πρέπει να κάνεις τα πάντα ώστε να επιτύχεις τον σκοπό σου. Πρέπει να συγκεντρώσεις όλες σου τις δυνάμεις. Πού να βρεις χρόνο για να επενδύσεις σε ανθρώπινες σχέσεις; Δεν υπάρχει χρόνος για τέτοια. Έπειτα ποιός σου είπε πως θα είσαι ασφαλείς. Οι ανθρώπινες σχέσεις απαιτούν ρίσκο, απαιτούν σχέση πρόσωπο με πρόσωπο. Πού διάθεση για τέτοια. Μες την συνάφεια του κόσμου τα πράγματα είναι καλύτερα. Είσαι ασφαλείς. Δεν υπάρχει περίπτωση να δεθείς με κάποιον. Οι σχέσεις είναι καθαρά τυπικές. Τόσο ώστε να κατευνάζουν τις ψυχολογικές σου ανάγκες. Το περισσότερο και επικίνδυνο είναι και σε αποπροσανατολίζει από τον σκοπό σου.

Αλλά όλο αυτό έχει ένα σίγουρο τέλος. Τη μοναξιά. Όταν όλη την ζωή κυνηγάς αυτά αυτό που τελικά μένει είναι η μοναξιά και τίποτα άλλο. Μα δεν την θέλω έτσι την ζωή μου. Δεν υπάρχει ελπίδα. Δεν υπάρχει χαρά. Μόνο απουσία θλίψη και μοναξιά.

Μουσική επένδυση.

Γεύση ανατολής.

Gad Elbaz. Μία πρόταση από την ισραηλιτική ανατολή. Αρκετά μοντέρνα, μα πάντα με στοιχεία που να θυμίζουν ανατολή.

Το διαρκές έγκλημα σε βάρος των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων.

ΟΜΟΦΟΒΙΑ. Το διαρκές έγκλημα σε βάρος των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων. ΕΚΔΗΛΩΣΗ. Στα γρασίδια της θεολογικής Τετάρτη 18/06/2008 19:30. Θα μιλήσουν: Παπαζήση Θεοφανώ (αναπληρώτρια καθηγήτρια αστικού δικαίου Α.Π.Θ.), Χατζητρύφων Νίκος (πρόεδρος σύμπραξης ενάντια στην ομοφυλοφοβία), Ευαγγελία Βλάμη. Ακολουθεί PARTY.Οργάνωση: αντιεξουσιαστική εφημερίδα ΒΑΒΥΛΟΝΙΑ.

http://www.babylonia.gr/

Μας πήραν χαμπάρι. Πάντως πολύ καλή η ιδέα των γρασιδιών της θεολογικής! Άντε και του χρόνου στα γρασίδια της μητροπόλεως Θεσσαλονίκης!

Γλωσσολογικές περιπλανήσεις.

Πούστης: Μια λέξη που έχει ξεκάθαρα αρνητικό χαρακτήρα. Όταν σπανίως την χρησιμοποιώ θέλω πάντα να δηλώσω αυτό που οι πολλοί λένε “Συμπεριφέρεται σαν πούστης”. Και σε καμιά περίπτωση δεν αναφέρομαι στον σεξουαλικό προσανατολισμό ούτε στην τυχόν θηλυπρεπή εξωτερική συμπεριφορά. Μα στους δόλιους, ύπουλους και άνανδρους τρόπους που κάποιοι μπορεί να χρησιμοποιούν εις βάρος των συνανθρώπων τους.
Οι περισσότεροι μάλλον εννοούν αυτά που εγώ δεν εννοώ. Έχετε σκεφτεί ποτέ ποιος είναι ο λόγος που οι περισσότεροι που έχουν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό είναι συνήθως “περίεργοι χαρακτήρες”. Έχετε σκεφτεί ποτέ γιατί οι περισσότεροι συμπεριφέρονται με τρόπους που άνετα χαρακτηρίζονται τρόποι κακίας; Ένας ηθελημένα αόρατος καθρέφτης μας δείχνει το πρόσωπό μας. Ανακλούν την κακία που έχουν δεχτεί και δέχονται από την κοινωνία. Ηθελημένα γιατί δείχνει το πραγματικό πρόσωπό μας. Μα το δείχνει τόσο αληθινά που μόνο με τους πιο άσχημους χαρακτήρες παραμυθιών μπορεί να παραλληλιστεί. Το δείχνει αληθινό γιατί καθρεφτίζει την κακία της καρδιάς μας που έχει χαράξει ανεξίτηλες πληγές στην προσωπικότητά τους. Η χαρά είναι ένας δρόμος που περνά από την αυτογνωσία. Και η αυτογνωσία είναι ένας δρόμος που περνά από τον συνάνθρωπο και την κτίση. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Χριστός στην παραβολή της κρίσεως λέει “ἐφ' ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε Ματθ. 25,40” Ας αρπάξουμε την ευκαιρία που μας δίνουν οι συνάνθρωποί μας και ας καταλάβουμε την κακότητά μας ώστε καταλαβαίνοντάς την γινόμαστε αυτόματα πιο ανεκτικοί με τον άλλον. Καταλαβαίνοντάς την μπορούμε να χαρούμε και να αγαπήσουμε πραγματικά.

Ερμηνευτικό σχόλιο.

Σχόλιο στο κείμενο του Αγίου Συμεών του νέου θεολόγου που ανάρτησα πριν από μέρες.

Ο κατεξοχήν Θεολόγος άγιος της Εκκλησίας Ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος είναι ρηξικέλευθος όχι μόνο για την εποχή του αλλά και για την δική μας . Ο άγιος πρέπει να ήταν πολύ άνετος στο μοναστήρι. Από τα επόμενα μπορεί κανείς να συμπεράνει πολλά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως λέει «καί χείρ Χριστοῦ καί ποῦς Χριστοῦ… καί δάκτυλόν μου καί βάλανον» Θεωρώντας πως δεν υπάρχει μέρος του σώματος που να είναι υποδεέστερο. Αλλά όλα έχουν την ίδια αξία επειδή ολόκληρο το σώμα ανήκει στον Χριστό και ό άνθρωπος θα σωθεί ολόκληρος. Ένας από τους λόγους που θαύμαζε τον Συμεών τον στουδίτη ίσος τον πιο αγαπημένο άνθρωπο της ζωής του ήταν πως όταν ο στουδίτης τύχαινε είτε να δει είτε να τον δουν γυμνό έμενε απαθείς!! Ακόμα και στην περίπτωση που η σάρκα του ενός άγγιζε την σάρκα του άλλου!! Όταν πάλι θέλει να αναφερθεί στα επίμαχα σε εμάς και όχι σε αυτόν σημεία λέει «ἐξ οὗ τό σπέρμα δίδοται ἐν συνουσίᾳ θείᾳ». Στην συνάφεια του ιδίου κειμένου αναφερόμενος στο πως ενωνόμαστε με τον δεσπότη χριστό λέει «ὑφ᾿ ἡδονῆς, καί ἕκαστος ἑνοῦται τῷ Δεσπότῃ». Τέλος να υπενθυμίσω μία βασική θεολογική θέση. Η σχέση μας με τον Θεό περνά μέσα από την σχέση με τον συνάνθρωπο. Και κάτι για την ιστορική συνάφεια. Το κείμενο είναι αρκετά τολμηρό. Αν έχετε βασικές γνώσεις Ελληνικών αξίζει να του ρίξετε μία ματιά.

Να ευχαριστήσουμε τον παναγιότατο μητροπολίτη Άνθιμο.

Να ευχαριστήσουμε τον παναγιότατο μητροπολίτη Άνθιμο για τα Χρηστοκεντρικά του κηρύγματα. Να τον ευχαριστήσουμε γιατί ποτέ δεν ξεχνά πως το κήρυγμα ερμηνεύει το μυστήριο της θείας οικονομίας τίποτα παραπάνω τίποτα λιγότερο. Να τον ευχαριστήσουμε γιατί ποτέ δεν ξεχνά πως η Εκκλησία δεν είναι ούτε ηθικοπλαστικό σχολείο ούτε εθνικοπατριωτικό τσιφλίκι του καθενός.
http://www.youtube.com/watch?v=h5NFL_F_OiA&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=i3mT9binCUQ&feature=related

Να τον ευχαριστήσουμε πάνω από όλα για τις δημοκρατικότατες ιδέες του που δεν παύει να τις υπαινίσσεται ή να τις λέει ξεκάθαρα σε κάθε περίσταση. Να τον ευχαριστήσουμε για τα φιλειρηνικά αισθήματα που θρέφει για τους συνανθρώπους και γείτονές μας παιδιά του ίδιου θεού διότι πάνω από όλα ἀγαπᾶν τὸν πλησίον ὡς ἑαυτὸν και ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν που λέει και η γραφή. Να τον ευχαριστήσουμε γιατί γνωρίζει καλά πως στην αγάπη δεν χωρά διεκδίκηση.
http://www.youtube.com/watch?v=_R6s7vDJIes
http://www.youtube.com/watch?v=IlJ_mVE3Xrw&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=JIXPoCQK8KE&feature=related

Επειδή μαθαίνω πως πολλοί θέλουν να εκφράσουν τις ευχαριστίες τους, προσφέρω χώρο στα σχόλιά μου για ευχαριστήρια μηνύματα.

Συμπτώσεις.

Σήμερα έγιναν οι πρώτοι γάμοι ομόφυλων ζευγαριών στην Ελλάδα. Αυτές τις μέρες ένας καλός μου φίλος μου αποκάλυψε για πρώτη φορά πως αμφιβάλει για την σεξουαλικότητά του. Καταλαβαίνω πως χρειάζεται χρόνο για να καταλάβεις το τι ακριβός είσαι και περισσότερο για να το αποδεχτείς. Συνήθως μία ερωτική εμπειρία σε βοηθά στο να καταλάβεις τι είσαι. Στην παρούσα κατάσταση δεν ξέρω τι γίνετε. Η συντηρητική αντίληψη του περιβάλλοντος και η συστολή του χαρακτήρα δεν αφήνουν περιθώρια για την διαλεύκανση τέτοιων ζητημάτων. Αλλά νομίζω πως ακόμα και μία φιλική σχέση αν είναι ειλικρινής και βαθιά μπορεί να βοηθήσει στην αυτογνωσία του καθενός. Εκ των πραγμάτων πάντα από τις σχέσεις γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Αλλά κάτι μου λέει πως θα έρθουν μέρες καλύτερες. Και συνεχίζω πάντα προσπαθώντας να αγαπώ αφήνοντας χώρο.

Στο νου μου έρχεται ο χριστός που μας αφήνει ελευθέρους να κάνουμε ότι θέλουμε. Μας δέχεται όπως είμαστε χωρίς διακρίσεις και προϋποθέσεις. Χωρίς να ζητά ανταλλάγματα. Αλλά ποιός μπορεί να το κάνει αυτό. Όλοι στην προσπάθεια βρισκόμαστε.

Ερμηνευτικό σχόλιο

Ο λόγος για το επίμαχο εδάφιο 1Κορ. 3,17 (εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός· ὁ γὰρ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν, οἵτινές ἐστε ὑμεῖς). Η συνηθέστερη άποψη για την ερμηνεία της φράσης «ναός του θεού» είναι ότι αφορά στο ανθρώπινο σώμα. Αυτή είναι και η ρίζα του κακού. Σε αυτή την ερμηνεία βασίζονται διάφορες κατά βάσει ηθικού προσανατολισμού θεολογικές απόψεις που κατά καιρούς έχω ακούσει. Όπως το ότι πρέπει να σεβόμαστε το σόμα μας γιατί εκεί κατοικεί το Άγιο Πνεύμα και κατά συνέπια δεν πρέπει να κάνουμε πράγματα που το βλάπτουν π.χ. να καπνίζουμε να κάνουμε καταχρήσεις να κάνουμε χρίση ναρκωτικών ουσιών και διάφορα άλλα.

Για το τσιγάρο δε έχω ακούσει πολύ πιο εξωπραγματικές αφασίκες απόψεις από μοναχούς κυρίως όπως ότι είναι η πορνεία του στόματός (φυσικά το μυαλό κυρίως των μονάχον αλλά και των ανθρώπων της εκκλησίας είναι πάντα στην πορνεία) ή ότι όσοι καπνίζουν θα πάνε κατευθείαν στην κόλαση διότι ομοιάζουν με τον διάβολο που βγάζει καπνούς από το στόμα την μύτη και τα αυτιά (!!!!) αλλά ας μην επεκταθώ σε φαιδρές απόψεις.

Πρόσφατα διάβασα το εξής «Το ανθρώπινο σώμα είναι ιερό ποίημα του Θεού, ναός του Αγίου Πνεύματος και γι’ αυτό δεν μπορούμε να το παραδίνουμε στην ακολασία, διαφορετικά "ει τις τον ναόν του Θεού φθείρει φθερεί τούτον ο Θεός, ο γαρ ναός του Θεού άγιος εστίν, οίτινες έστε υμείς". Με βάση λοιπόν αυτή την αρχή, η ομοφυλοφιλία θεωρείται από την Εκκλησία ως μία από τις χειρότερες μορφές αμαρτίας, αισχρό βδέλυγμα μπροστά στο Θεο.» από θεολόγο καθηγητή. Φαντάζομαι πως τα ίδια θα διδάσκει και στο σχολείο που είναι διορισμένος.

Αλλά εδώ έχω να προτείνω κάτι άλλο το οποίο το παίρνω από μία μεταφραστική εργασία της καινής διαθήκης τεσσάρων καθηγητών πανεπιστημίου. Η ανεπίσημη ονομασία είναι «η μετάφραση των τεσσάρων». Και είναι οι εξής. Γεώργιος Γαλίτης, Ιωάννης Καραβιδόπουλος, Ιωάννης Γαλάνης και Πέτρος Βασιλειάδης. Και πάλι αντιγράφω από την μετάφραση αυτήν την φορά «1Κορ. 3,17 Αν κάποιος, λοιπόν, με τις διαιρέσεις καταστρέφει το ναό του Θεού, αυτόν θα τον αφανίσει ο Θεός. Γιατί ο ναός του θεού είναι άγιος, κι ο ναός αυτός είστε εσείς.». Νομίζω πως το τοπίο είναι πιο ξεκάθαρο μετά την μεταφραστική παρέμβαση.

Γίνετε εμφανές ότι η φράση «ναός του θεού» δεν αφορά στο ανθρώπινο σόμα αλλά στο σόμα της Εκκλησίας. Και κατ’ επέκταση η φθορά είναι η διαίρεση. Η ίδια διαίρεση που επιφέρει ο λανθασμένος τρόπος ερμηνείας του συγκεκριμένου εδαφίου. Η ίδια διαίρεση που ταλανίζει την εκκλησία από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια όπως φαίνετε και από το κείμενο. Η ίδια διαίρεση που χωρίζει την κοινωνία σε άντρες και γυναίκες σε πλούσιους και φτωχούς σε ανώτερες και κατώτερες φυλές ή κοινωνικά στρώματα. Διότι εκκλησία σημαίνει ενότητα σημαίνει κοινωνία και όχι διαίρεση και μερισμός. Και όπως λέει και ο Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας στα κηρύγματά του «Είτε όλοι μαζί θα πάμε στον παράδεισο είτε όλοι μαζί στην κόλαση αλλά σας βεβαιώνω όπου και να πάμε θα πάμε όλοι μας.».

dedicazione

Το παρακάτω κομμάτι αφιερωμένο σε έναν πολύ καλό φίλο.

Ο Αχιλέας απ’ το Κάιρο. Κώστας Τουρνάς

Αν ήμουν προληπτικός θα έλεγα πώς είναι σημαδιακό.

Τους τελευταίους μήνες έχω δει αρκετά γνωστά πρόσωπα. Σήμερα είδα το δήμαρχο Καλαμαριάς. Βολτάριζε στην Τσιμισκί. Άλλη φορά είδα την ευσωμούλα που είναι στο taxi girl την Βίκυ Σταυροπούλου. Επί της Αγίου Δημητρίου. Σε θεατρική παράσταση καθόμουνα κοντά στον Στράτο Τζώρτζογλου. Ήταν με την κοπέλα του. Άλλη φορά είδα τον Σπύρο Σούλη αυτόν που παρουσιάζει την εκπομπή «Άλλαξε το» Επί της Καρόλου Ντήλ.

Κατά καιρούς έχω δει τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης στο αεροδρόμιο. Τον Ευάγγελο Βενιζέλο σε εστιατόριο - καφέ. Τον νομάρχη σε μηχανάκι πάνω στην Αγγελάκι. Τον Νικήτα Τσακίρογλου σε αίθουσα τέχνης. Και τον Αλέξη Τσίπρα σε αμάξι συνοδηγός ενώ εγώ ήμουν στο λεωφορείο πάνω στην Βασιλίσσης Όλγας.

Θα ήθελα πολύ κάποτε να δω την Λιάννα Κανέλη αλλά δυστυχώς δεν την έχω δει ακόμα.

Φίλε μου εγώ πιστεύω πως οι γκέι είναι πρόβλημα για την κοινωνία.

Κάπως έτσι χάλασε η διάθεσή μου όταν χθες συζητούσα με έναν φίλο από την Κύπρο για το τι ταινίες μας αρέσουν. Το θέμα έφτασε εκεί όταν αναφέρθηκα στο strait story. Αυτός ταράχτηκε και άρχισε να μου λέει τα τετριμμένα. Οπότε και εγώ άλλαξα θέμα. Με τον συγκεκριμένο φίλο μου παλαιότερα σε συζήτηση για την φιλία μου είχε αναφέρει πως με πολύ συγκεκριμένους και πολύ καλούς του φίλους τυχαίνει πολλές φορές αντί να βγουν είτε για καφέ είτε για κάποια άλλη δραστηριότητα να βρίσκονται για ώρες μέσα στο αμάξι ταξιδεύοντας χωρίς προορισμό και χωρίς να λένε τίποτα και χωρίς να ακούνε μουσική. Τους έφτανε το γεγονός ότι ήταν μαζί. Αυτό μου είχε περιγράψει ως το ιδανικό επίπεδο της φιλίας. Δεν σχολιάζω τίποτα παραπάνω.

Από την πλευρά του θύτη και από την πλευρά του θύματος

Μια θέση στον ήλιο. Νανά Μούσχουρη.
Μουσική/Στίχοι: Χατζηνάσιος Γιώργος/Γκάτσος Νίκος.

Στου κόσμου τη φρίκη
τσακάλια και λύκοι / αχόρταγοι λύκοι
ξεδιάντροπο στήσαν χορό.

και εγώ δίχως φίλο
μια θέση στον ήλιο
μια θέση στον ήλιο ζητώ.

Σκοτεινά του ουρανού τα μπαλκόνια
σκοτεινοί και οι ανθρώποι στην γη
που θα βρούμε καρδιά μου συμπόνια
πού θα βρούμε καρδιά μου στοργή.

στου κόσμου τη γύμνια
ξύπνησαν τα αγρίμια
κι άρχισαν κυνηγητικό.

και γω έρμο φίλο
μια θέση στον ήλιο
μια θέση ζωή σου ζητώ.

Πολλές φορές βλέπω ανθρώπους μοναχικούς. Σκέφτομαι πως ίσος έχουν φάει γερές απογοητεύσεις από την ζωή τους. Και έτσι αποφάσισαν είτε να μείνουν μόνοι είτε να αφιερώσουν την ζωή τους σε πιο ασφαλείς δραστηριότητες από το να ασχολούνται με τους ανθρώπους. Σε αυτήν την κατάσταση εγώ δεν είμαι αμέτοχος. Έχω και εγώ μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί. Έχω και εγώ απογοητεύσει ανθρώπους έχω εκμεταλλευτεί ανθρώπους είτε συνειδητά είτε ασύνειδα. Δεν έχει σημασία η επίγνωση της πραγματικότητας που είχα αλλά το αποτέλεσμα. Ένα συγνώμη δεν φτάνει. Εύχομαι οι τύψεις που νιώθω να με αποτρέψουν από το να επαναλάβω κάτι τέτοιο.

Όπως καταλαβαίνετε το μουσικό κομμάτι το βλέπω και από την πλευρά του θύτη και από την πλευρά του θύματος. Και λειτουργεί οργανικά μία αμφισημία που κάνει τα πράγματα να φέρονται πιο ανθρώπινα πιο κτιστά πέρα από κάθε πουριτανική και διιστική αντίληψη.

Κάθε χρονική τομή είναι συμβατική.

Δεν διεκδικώ το αλάθητο, δεν αποκλείω το ενδεχόμενο η δική μου θεώρηση των πραγμάτων να είναι ένας τρόπος αυτοδικαίωσής μου. Γι αυτό και την παρουσιάζω σε σάς, την θέτω στην κρίση αυτής της μικρής και ταυτόχρονα μεγάλης εκκλησίας (λαϊκής συνέλευσης (από το ἑκκαλῶ)) ώστε μέσα από ζυμώσεις διαφορετικών αντιλήψεων να βγει κάτι καλύτερο.

12/05/2007 πρώτη Διαδικτυακή εμφάνιση του Σμέμνιου Ναΐτη. Από τότε πολλά έχουν συμβεί μάλλον γραφτεί, πολλά έχουν αλλάξει και στο blog και στην ζωή. Και επειδή κάθε χρονική τομή νομίζω πως είναι μία ευκαιρία για βελτίωση για αλλαγή για παύση, ανασυγκρότηση και δράση, σας προτρέπω αντί τα σχόλιά σας να περιέχουν ευχές να περιέχουν κριτική είτε εποικοδομητική είτε όχι, αμφότερες ευπρόσδεκτες θα είναι. Τι δεν σας άρεσε, τι θα έπρεπε να αλλάξει, τι δεν κατανοείται, τι βλέπεται παράλογο, τι περιμένατε που δεν ήρθε ή τι ήρθε που δεν το περιμένατε, πια είναι η δική σας οπτική του θέματος. Μία σφυγμομέτρηση που ίσος μου κάνει καλό, ίσος πάλι με αφήσει ανέπαφο.

Αυτό που δεν θα είναι σε καμία περίπτωση ευπρόσδεκτο θα είναι τα σχόλια που δεν θα δείχνουν σεβασμό στην διαφορετικότητα είτε της αντίληψης είτε της επιλογής είτε της φύσης οποιουδήποτε.

Αυτοί που έχουν τέτοια διάθεση κάλιο να σωπάσουν.

Προκαταβολικός ευχαριστώ για τον χρόνο και την διάθεση που τυχόν αφιερώσατε είτε τώρα είτε πριν.

Για να σκανδαλίζονται οι μεγάλοι και να μαθαίνουν οι μικροί.

Απόσπασμα από ένα ποίημα του Αγίου Συμεών του νέου θεολόγου.

Νῦν οὖν ὑπάρχεις τά φρικτά ἐν ἡμῖν πάντα πράσσων.
Ποῖα φρικτά; Ἀκούσατε ἐκ τῶν πολλῶν ὀλίγα˙
εἰ γάρ καί, ἅ εἰρήκαμεν, ὑπέρ ἔκπληξιν πάντα,
ἀλλ᾿ ὅμως ἄρτι ἄκουε φρικτότερα ἐκείνων!
Μέλη Χριστοῦ γινόμεθα, μέλη Χριστός ἡμῶν δέ,
καί χείρ Χριστός καί ποῦς Χτιστός ἐμοῦ τοῦ παναθλίου,
καί χείρ Χριστοῦ καί ποῦς Χριστοῦ ὁ ἄθλιος ἐγώ δέ.
Κινῶ τήν χεῖρα, καί Χριστός ἡ χείρ μου ἔστιν.
– Ἀμέριστον γάρ νόει μ οι θεότητα τήν θείαν! –
Κινῶ τόν πόδα καί, ἰδού, ἀστράπτει ὡς ἐκεῖνος˙
μή εἴπῃς, ὅτι βλασφημῶ, ἀλλ᾿ ἀπόδεξαι ταῦτα
καί τῷ Χριστῷ προσκύνησον τοιοῦτόν σε ποιοῦντι!
Εἰ γάρ καί σύ θελήσειας, μέλος αὐτοῦ γενήσῃ,
καί οὕτω μέλη ἅπαντα ἑνός ἡμῶν ἑκάστου
μέλη Χριστοῦ γενήσονται, καί Χριστός ἡμῶν μέλη,
καί πάντα τά ἀσχήμονα εὐσχήμονα ποιήσει
κάλλει θεότητος αὐτά κατακοσμῶν καί δόξῃ,
καί γενησόμεθα ὁμοῦ θεοί Θεῷ συνόντες,
ἀσχημοσύνην σώματος ὅλως μή καθορῶντες,
ἀλλ᾿ ὅλοι ὅλῳ σώματι Χριστῷ ὁμοιωθέντες,
καί μέλος ἕκαστον ἡμῶν ὅλος Χριστός ὑπάρξει.
Εἰς γάρ πολλά γινόμενος εἷς ἀμέριστος μένει,
μερίς ἑκάστῃ δέ αὐτός ὅλος Χριστός ὑπάρχει˙
πάντως οὖν οὕτως ἔγνωκας Χριστόν καί δάκτυλόν μου
καί βάλανον – οὐκ ἔφριξας, ἤ σύ καί ἐπῃσχύνθης;
Ἀλλά Θεός σοί ὅμοιος οὐκ ᾐσχύνθη γενέσθαι,
σύ δέ ἐκείνῳ ὅμοιος αἰσχύνῃ γεγονέναι;-
Οὐχί ἐκείνῳ ὅμοιος αἰσχύνομαι γενέσθαι,
ἀλλά ἐκεῖνον ὅμοιον τοῦ ἀσχήμονος μέλους
ῥηθέντα βλασφημίαν σε εἰπεῖν ὑπενοήθην.-
Κακῶς ἄρα ὑπέλαβες, οὐ γάρ ἄσχημα ταῦτα!
Μέλη δέ Χριστοῦ εἰσι κρυπτά, καλύπτονται γάρ,
καί κατά τοῦτο τῶν λοιπῶν σεμνότερα ὑπάρχει
ὡς πᾶσιν ἀθεώρητα τοῦ κρυπτοῦ κρυπτά μέλη,
ἐξ οὗ τό σπέρμα δίδοται ἐν συνουσίᾳ θείᾳ,
θεῖον ἐν θείᾳ τῇ μορφῇ φρικτῶς μεμορφωμένον
ἀπό θεότητος αὐτῆς ὅλης, ὅλος Θεός γάρ,
ὅς συνενοῦται μεθ᾿ ἡμῶν, ὤ φρικτοῦ μυστηρίου!
Καί γάμος ὄντως γίνεται, ὁ ἄρρητος καί θεῖος˙
ἑνί ἑκάστῳ μίγνυται, καί πάλιν ταῦτα λέξω
ὑφ᾿ ἡδονῆς, καί ἕκαστος ἑνοῦται τῷ Δεσπότῃ.
Εἰ οὖν ὅλῃ ὅλον Χριστόν σαρκί σου ἐνεδύσω,
ἀνεπαισχύντως ἅπαντα νοήσεις, ἅπερ λέγω.
Εἰ δέ οὐδ᾿ ὅλως ἤ ἐπίβλημα μικρόν, ἀχράντου
χιτῶνος λέγω τοῦ Χριστοῦ, ἐπέβαλες ψυχῇ σου,
ἐν ἱματίῳ παλαιῷ, ἐν ἑνί πάντως τόπῳ
ὑπάρχεις καί αἰσχύνεσαι τά λοιπά πάντα μέλη,
τό σῶμα κεκτημένος δέ ῥυπαρόν ὅλον μᾶλλον,
ἐνδεδυμένος ῥυπαρά, πῶς οὐκ ἐρυθριάσεις;
Ἐμοῦ λαλοῦντος τά φρικτά περί μελῶν ἁγίων
καί δόξαν βλέποντος πολλήν καί τόν νοῦν λαμπομένου
καί χαίροντος καί σαρκικόν μηδέν ἐνθυμουμένου,
σύ μέν τάς σάρκας βλέπει σου τάς κατερρυπωμένας
καί τῷ νοΐ τάς πράξεις σου διέρχῃ τάς ἀτόπους,
καί ὁ νοῦς σου τούτοις ἀεί ὡς σκώληξ ἰλυσπᾶται.
Διό προσάπτεις τῷ Χριστῷ κἀμοί τήν σήν αἰσχύνην
καί λέγεις˙ Οὐκ αἰσχύνῃ σύ περί τῶν ἀσχημόνων,
μᾶλλον δέ εἰς ἀσχήμονα μέλη Χριστόν κατάγειν;
Ἐγώ δέ πάλιν λέγω σοι˙ Βλέπε Χριστόν ἐν μήτρᾳ,
καί τά ἐν μήτρᾳ νόησον καί μήτραν ὑπεκδύντα,
καί πόθεν ἐξερχόμενος ὁ Θεός μου διῆλθε!
Καί πλεῖόν τι εὑρήσειας, ὑπέρ ἅ ἐγώ εἶπον,
ἅπερ καί κατεδέξατο εἰς ἡμετέραν δόξαν,
ἵνα μηδείς αἰσχύνηται μιμούμενος ἐκεῖνον
μηδέ, ἅ πέπονθε, λαλῶν ἤ καί αὐτός πανθάνων.
Ἄνθρωπος ὅλος γέγονε καί Θεός ὅλος ὄντως,
εἷς οὗτος, οὐ μεμέρισται, ἀνήρ τέλειος πάντως˙
ὁ δέ αὐτός Θεός ἐστιν, ὅλος μέλεσιν ὅλοις.
Οὕτως ἐγένετο καί νῦν ἐν τοῖς ἐσχάτοις χρόνοις
ὁ Συμεών ὁ ἅγιος, Εὐλαβής ὁ Στουδίτης,
οὗτος οὐκ ἐπῃσχύνετο μέλη παντός ἀνθρώπου
οὐδέ γυμνούς τινας ὁρᾶν, οὐδέ γυμνός ὁρᾶσθαι˙
εἶχε γάρ ὅλον τόν Χριστόν, ὅλος αὐτός Χριστός ἦν,
καί μέλη ἅπαντα αὐτοῦ καί παντός ἄλλου μέλη
καθ᾿ ἕν καί πάντα ὡς Χριστόν οὗτος ἀεί ἑώρα
καί ἔμενεν ἀκίνητος, ἀβλαβής, ἀπαθής τε,
ὡς ὅλος ὤν Χριστός αὐτός καί Χριστόν πάντας βλέπων
τούς βαπτισθέντας καί Χριστόν ὅλον ἐνδυσαμένους.
Εἰ δέ γυμνός ὑπάρχεις σύ καί σάρξ σαρκός προσψαύσει,
θηλυμανής γεγένησαι ὡς ὄνος ἤ ὡς ἵππος,
ἵνα τί καί τόν ἅγιον τολμᾷς ἐνδιαβάλλειν
καί βλασφημεῖς εἰς τόν Χριστόν, τόν ἡμῖν ἑνωθέντα
καί δόντα τήν ἀπάθειαν δούλοις αὐτοῦ ἁγίοις;

Έχουν ένα ευρύχωρο μέρος της καρδιάς τους για μένα.

Σήμερα επιβεβαίωσα για ακόμη μια φορά το πόσο μπουμπούνας είμαι. Βασικά πρέπει να είμαι πολύ ευχαριστημένος από τους φίλους μου γιατί αν και δεν ξέρουν τι θέλουν από την ζωή τους ξέρουν καλά πως έχουν ένα ευρύχωρο μέρος της καρδιάς τους για μένα. Και αυτό πραγματικά είναι πολύ σημαντικό. Είναι αιτία χαράς, αιτία ζωής και αιτία πληρότητας. Και εγώ είμαι μπουμπούνας διότι δεν καταλαβαίνω αυτήν την απλή πραγματικότητα. Διότι περιμένω ανταπόκριση για την δική μου συναισθηματική διασφάλιση και αυτό καταδεικνύει την στρεβλότητα της αγάπης μου.

H παρουσία κάποιων ατόμων έθαλε την θλίψη μου.

30 Απριλίου.

Αυτές τις μέρες αποφάσισα να απομακρυνθώ από κάποιους ανθρώπους που είχαν εισβάλει ευχάριστα και απρόσμενα στην ζωή μου. Αποφάσισα να το κάνω για δύο λόγους. Αφενός δεν αντέχω την αγένεια και την αδιακρισία των ανθρώπων. Αφετέρου επειδή και εγώ με την σειρά μου αν και λεκτικά είχα ξεκαθαρίσει το πως έχουν τα πράγματα, με τις πράξεις μου και με την συμπεριφορά μου ήμουν αδιάκριτος και είχα δημιουργήσει φρούδες ελπίδες. Καταλαβαίνω πως αυτά είναι αδυναμίες μου. Δύστυχος δεν είμαι άγιος, αλλά κτιστός άνθρωπος με πάθη και αδυναμίες. Χωμένος μέσα στην αυτοαπασχόλησή μου δεν μπήκα στην θέση τους και δεν είχα καταλάβει το πώς αυτοί αντιλαμβάνονταν την συμπεριφορά μου. Και αυτό είναι το λάθος μου. Που είναι αυτό το λάθος, η πλέον σαθρή βάση σε οποιαδήποτε σχέση.

1 Μαΐου

Πάντα έλεγαν πως δεν μου αρέσουν οι μεγάλες παρέες. Οι παρέες που έχουν μεγάλη, αγεφύρωτη για μένα, διασπορά στους χαρακτήρες των ανθρώπων. Και για μία φορά ακόμα επιβεβαιώθηκα. Ο λόγος που επέμενα την όλη κατάσταση ήταν η παρουσία κάποιων ατόμων. Παρουσία που έθαλε την κατάσταση που βρισκόμουνα. Δρούσε ανασταλτικά στο να επιτείνεται η θλίψη μου. Και εκτός από αυτά, το βάρος στην ψυχή μου επέτεινετο από κάτι σαχλά παιχνίδια που ελάμβαναν χώρα. Η δικιά τους χαρά στα μάτια μου φαινόταν θλίψη. Τι σατανικό να μην μπορείς να συγχωρέσεις δηλαδή να χωρέσεις μαζί με τους συνανθρώπους σου. Ο συσχετισμός με ανθρώπους με κάνει να καταλαβαίνω το πόσο σατανικός είμαι. Το ότι δεν μπορώ να ανεχθώ τον συνάνθρωπο έτσι όπως αυτός είναι χωρίς προϋποθέσεις είναι πέρα για πέρα προβληματικό. Πως μπορώ να απαιτώ από τους άλλους να με ανέχονται όπως είμαι;

Σαχλά παιχνίδια.

Όποιος χάσει θα υποστεί τον “εξευτελισμό” της αναγκαστικής πράξης που θα του επιβάλει η ομάδα μετά από μυστική σύναξη. Αυτό που με θλίβει πιότερο είναι πως άνθρωποι που αγαπώ όχι μόνο συμμετέχουν αλλά τους φαίνεται περίεργο που εγώ απέχω παντελώς από το όλο εγχείρημα. Πόσο λίγο με ξέρουν. Αυτό είναι που με θλίβει. Το ότι δεν με ξέρουν ή το ότι δεν έχουν την δυνατότητα να με μάθουν.
Τι να πω; ίσος αυτός είναι ένας καλός τρόπος για να κατανοήσεις πόσο αντίξοη είναι η κοινωνική πραγματικότητα. Μία εκπαιδευτική διαδικασία προσαρμοσμένη στην παρούσα κοινωνική πραγματικότητα. Η μήπως όλα αυτά (το να επιδιώκουμε όλη την μέρα την σαχλαμάρα και τις ανούσιες συζητήσεις) είναι χρήσιμα επειδή μας κάνουν να σταματούμε να σκεφτόμαστε;

Κωνσταντίνος Καβάφης, σαν σήμερα.

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης γεννήθηκε στις 29 Απριλίου του 1863 στην ακμάζουσα ελληνική κοινότητα της Αλεξάνδρειας. Ηταν ο Βενιαμίν μιας οικογένοιας με 9 παιδιά. Κάποια αδέρφια του πέθαναν ενώ ηταν ακόμα βρέφη. Μεταξύ αυτών ήταν και ένα κορίτσι που η Χαρίκλεια, η μητέρα του Καβάφη, τόσο πολύ επιθυμούσε. Ετσι, ο Κωνσταντίνος, ο μικρότερος γιός φορούσε κοριτσίστικα ρούχα και τα σγουρά μαλλιά του ήταν μακριά μέχρι την ηλικία των 5 ετών. Το 1882, όταν ο Καβάφης ήταν 19 ετών Μουσουλμάνοι σκότωσαν περίπου 50 Χριστιανούς σε ένα ξέσπασμα βίας. Χιλιάδες Χριστιανοί έφυγαν απο την Αλεξάνδρεια. Μεταξύ αυτών και η οικογένεια Καβάφη που πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι στα δρομάκια της Πόλης αργά τη νύχτα "εγκαινίασε" τη μυστική σεξουαλική ζωή του η οποία φυσικά έπρεπε να παραμείνει κρυφή.

Χημείες

Το πάθος είναι το ένζυμο στην χημική αντίδραση της αγάπης.

Υγιείς έκφανση του ανατρεπτικού χριστιανικού μηνύματος.

01/2008

Έπραξαν απλός το αυτονόητο, είδαν τους συνανθρώπους τους σαν παιδιά του ίδιου θεού και θεώρησαν την σιωπή συνενοχή. Κατάγγειλαν τον εργασιακό μεσαίωνα και με ανοιχτή επιστολή κατηγορούν τους συμπολίτες τους και την πολιτεία για την άγρια εκμετάλλευση λαθρομεταναστών και την υποκρισία τους. Ο λόγος για 7 Ιερείς από 7 χωριά του νομού Άρτας (Γραμενίτσας, Ελεούσας, Καλαμιάς, Κωστακιών, Ρώκκα, Χανοπούλου, Χαλκιάδων) που με αφορμή χριστουγεννιάτικη πυρκαγιά (σε πτηνοτροφείο το οποίο χρησιμοποιούσαν 120 περίπου Ρουμάνοι για να ζουν και η οποία ευτυχώς απετράπη) επανέφεραν τα θεολογικά τους αισθητήρια σε πιο ευαίσθητες κοινωνικά συχνότητες. Ευτυχώς που και κάποιοι πράττουν απλός το αυτονόητο για να μας δείχνουν πως έστω και σπερματικά υπάρχουν υγιείς εκφάνσεις του χριστιανικού μηνύματος.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100043_10/01/2008_254940

Διαδικτυακός Δυϊσμος

Στον κυβερνοχώρο η αίσθηση της ελευθερίας, που μόνο κατ’ επίφαση καλείται ελευθερία, δίνει το έναυσμα για κάθε λογής έκφραση της ανθρώπινης σκέψης.

Στο φυσικό κόσμο η οποιαδήποτε διαδικτυακή έκφραση που αιτιάται από την φαινομενική ελευθερία του κυβερνοχώρου ως προς την ουσία της εμφορείται από την αβεβαιότητα που της παρέχει το απρόσωπο του ανελεύθερου και κατά πάντα παρακολουθούμενου κυβερνοχώρου. Με άλλα λόγια για τον φυσικό κόσμο η ανθρώπινη σκέψη που εκφράζεται στον κυβερνοχώρο είναι ανυπόστατη με αυτές τις προϋποθέσεις.

Στον κόσμο του κυβερνοχώρου η οποιαδήποτε διαδικτυακή έκφραση απο οτιδήποτε κι αν αιτιάται, ως προς την ουσία της είναι αληθηνή. Με άλλα λόγια για τον κόσμο του κυβερνοχώρου η ανθρώπινη σκέψη που εκφράζεται σε αυτόν είναι ενυπόστατη.

Αυτός είναι ο ορισμός του διαδικτυακού η κυβερνοχωρικού δυϊσμού.

Γεύση ανατολής.

Sami Yusuf – Mother Μία πρόταση διαφορετική, με έντονα αρώματα ανατολής.

Η ισότητα σημαίνει αρμονία.

Για τους ανθρώπους η ισότητα είναι σύμφωνη με τη φύση τους. Ότι παραπάνω είναι αιτία πολέμου και ότι λιγότερο αιτία μίσους.

Θεολογικό παραλήρημα στιχουργικών προκλήσεων.

Αφιερωμένα εξαιρετικά ιδιαιτέρως σε όσους σκανδαλίζονται.

Το τελευταίο αντίο
Το τελευταίο αντίο το βρήκαμε γραμμένο
στους βίους των αγίων που ήταν αμαρτωλοί
που πείνασαν γι αγάπη που δίψασαν γι αγάπη
και περπατήσαν μόνοι ολόκληρη ζωή
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Διονύσης Τσακνής

Μπαρ «Το ναυάγιο»
Αν θες ν’ αγιάσεις πρέπει ν’ αμαρτήσεις
ε, κι αν προλάβεις, ας μετανοήσεις.
Αρλέτα

Τον ίδιο το Θεό
Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου λέω προτιμώ στην κόλαση μαζί σου
Στίχοι: Γιώργος Παρώδης
Μουσική: Γιώργος Παπαποστόλου

Θεολόγοι σκίστε τα πτυχία σας.

Βρήκα θησαυρό και σας τον παρουσιάζω.
Ο Αγαπητός Πατέρας Φιλόθεος Φάρος στην εκπομπή «Στα άκρα» της ΝΕΤ την Παρασκευή 4/1/2008

Να τρέμουν οι θεολόγοι.

1ο μέρος, 2ο μέρος, 3ο μέρος, 4ο μέρος, 5ο μέρος, 6ο μέρος, 7ο μέρος, 8ο μέρος.

μα δεν είναι γοητευτικότατος;


Υ.Γ. Τρία σχετικά με το θέμα που βρήκα την 07/04/2007 πρώτο δεύτερο τρίτο

Επιστολή στον Παναγιότατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.

Παναγιότατε, σε έναν Ορθόδοξο που δεν είναι Έλληνας, π.χ. αν είναι Τούρκος ή Σλαβομακεδόνας ή Ρώσος ή Βούλγαρος ή Αλβανός ή Αμερικάνος ή Κενιάτης ή οτιδήποτε άλλο, τι έχουν να πουν τα Εθνικοπατριωτικά κηρύγματα που κατά καιρούς προσφέρουν άπλετη ηδονή σε κάθε Εθνικιστή; Πώς είναι δυνατόν να ακούγεται ο Εθνικός Ύμνος μέσα στις Εκκλησίες; Γιατί να μην ακουστεί και ο Εθνικός Ύμνος της Αλβανίας ή της Τουρκίας εφόσον στο εκκλησίασμα βρίσκεται και ένας Αλβανός ή ένας Τούρκος; Τι νομίζεται πως είστε παράρτημα του υπουργείου εξωτερικών; Πού πήγε η Χρηστοκεντρικότητα του Θείου λόγου; Πού πήγε η ερμηνεία του μυστηρίου της Θείας Οικονομίας; Που πήγε ο οικουμενικός χαρακτήρας του Χριστιανικού μηνύματος; Ο λόγος σας μάλλον Ελληνοκεντρικός (με την στενή κιόλας έννοια του Ελληνισμού) παρά Χρηστοκεντρικός είναι.

Πήγε να συναντήσει τον μεγάλο του έρωτα

Πήγε να συναντήσει τον μεγάλο του έρωτα, τη Μελίνα Μερκούρη, ένας άνθρωπος που βίωσε τον οικουμενικό Ελληνισμό. Ένας άνθρωπος που αρνήθηκε να υπηρετήσει με την τέχνη του πράγματα αλλότρια. Ένας άνθρωπος που αυτοεξορίστηκε στην Ευρώπη.

Υ.Γ. Ένα κείμενο σχετικό που πολύ με συγκίνησε.

Πάτερα Φιλόθεε, είναι αμαρτία η ομοφυλοφιλία;

Την 13η Φεβρουαρίου του 2005 Ο Πατέρας Φιλόθεος Φάρος έδωσε την ακόλουθη συνέντευξη για το περιοδικό «Κ» της εφημερίδος Καθημερινή.
Η συνέντευξη πάρθηκε από το τελευταίο βιβλίο του Πατέρα Φιλόθεου Φάρου «ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ Αυτοβιογραφία, σσ, 308-313» και διατηρήθηκε η ορθογραφία του κειμένου. Οι παραπομπές είναι πρόσθετες και πρόχειρες.
ΕΡ: "Αμαρτία" ή "κουσούρι" είναι η ομοφυλοφιλία; Με τέτοιες θέσεις μήπως οι κληρικοί απορρίπτουν ένα τμήμα της κοινωνίας;
ΑΠ: Ο Χριστός δήλωνε κατηγορηματικά: «Εγώ δεν ήρθα να κρίνω τον κόσμο αλλά να τον σώσω» (Ιωάν. 12,47).Συμβούλευε «μην κρίνετε, ίνα μη κριθήτε»(Ματθ. 7,1). Δηλαδή, η έννοια της κρίσεως και πολύ περισσότερο της κατακρίσεως του άλλου είναι εντελώς αντιχριστιανική. Οι εντολές του Χριστού είναι δύο: η αγάπη για τον Θεό και η αγάπη για τον συνάνθρωπο. Ως προς την σεξουαλικότητα, θα πρέπη να κάνουμε σαφές ότι ο Χριστός αντιμετωπίζει τις ερωτικές παρεκτροπές με πάρα πολύ μεγάλη επιείκεια. Ουδέποτε αναφέρεται στην ομοφυλοφιλία.
ΕΡ: Μήπως απλώς έχουμε να κάνουμε με μια «συντηρητική στάση» της Ιεραρχίας και των κληρικών απέναντι στα ζητήματα της ιδιωτικής ζωής, όπως είναι οι προγαμιαίες σχέσεις ή οι «σεξουαλικές ιδιαιτερότητες»;
ΑΠ: Πέφτετε έξω να τη θεωρήτε απλά συντηρητική. Αυτή είναι μεθόδευση, δεν είναι συντηρητικότητα. Πρέπει να γίνει ένας αποπροσανατολισμός για να μπορέσουμε να σώσουμε το τομάρι μας. Αλλιώς είμαστε φοβερά έκθετοι. Εμφανιζόμαστε αυστηροί και βράχοι ηθικής με το αζημίωτο, ενώ η ανηθικότητα κατά τον Ιησού Χριστό είναι η καλοπέραση, η πολυτέλεια και η χλιδή. Αυτό είναι το άκρον άωτον της ανηθικότητας. Επιπροσθέτως, κυριαρχώντας πάνω στον ερωτισμό –επειδή είναι ένα καίριο μέρος της υπάρξεώς μας– εξασφαλίζουμε πάνω στον άνθρωπο απόλυτη εξουσία. Αυτά λοιπόν είναι πολύ καλά σχεδιασμένα και μεθοδευμένα. Είναι πολύ αφελής ο χαρακτηρισμός αυτής της στάσης ως συντηρητικότητας. Είναι μία μεθόδευση αποπροσανατολισμού και στήριξης της εξουσίας. Ένας τρόπος να εξασφαλίσουμε για τον εαυτό μας ένα άλλοθι. Να φαινόμαστε ως βράχοι ηθικής καταργώντας καίρια την πρόταση του Χριστού.
Όσοι αναφέρονται στην ομοφυλοφιλία επικαλούνται τον λόγο του Αποστόλου Παύλου ότι «οι λοίδοροι, οι πλεονέκτες, οι ειδωλολάτρες, οι μοιχοί και οι αρσενοκοίτες δεν θα κληρονομήσουν την βασιλεία του Θεού» (1Κορ. 6,10). Οι Γραφές όμως έχουν ποιμαντική πρόθεση. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να επικαλήται κανείς την αναφορά του Παύλου σαν να είναι ο απόλυτος νόμος. Επιπλέον, ο Απόστολος Παύλος τοποθετεί την ομοφυλοφιλία μαζί με την πορνεία, τη λοιδορία και με την πλεονεξία. Γιατί δεν άκουσα κανένα να βγη να καταδικάση τους πλεονέκτες; Ή μήπως ο χαρακτηρισμός «κουσούρι» δεν αποτελεί λοιδορία; Γιατί λοιπόν τόσο βολικά ξεχνάμε όλες τις άλλες αναφορές και περιοριζόμαστε στην ομοφυλοφιλία; Δεν είναι από ηλιθιότητα, δεν είναι από βλακεία. Όχι, δεν είμαστε τόσο βλάκες εμείς οι παπάδες, κάθε άλλο. Όπως σας είπα, έτσι γλυτώνουμε το τομάρι μας.
Είναι μία απάτη, μία κραυγαλέα απάτη, που ούτε οι άνθρωποι της μαφίας δεν θα έκαναν. Αυτή η απάτη στοιχίζει βάσανα και ταλαιπωρίες σε έναν τεράστιο αριθμό νέων κυρίως ανθρώπων, οι οποίοι καταλήγουν να ζουν με ψυχοφάρμακα. Επειδή ακριβώς αντιμετωπίζουν εσωτερικές συγκρούσεις σε σχέση με τον ερωτισμό τους, εξ αιτίας κάποιων τέτοιων αφορισμών, καταλήγουν στην ψυχική διαταραχή, στο τέλμα. Είναι παροπλισμένοι, αχρηστεμένοι και έχουν χάσει ανεπιστρεπτί το τρένο της ζωής. Και η κατάστασή τους αυτή οφείλεται κυρίως στη στάση των παπάδων που για να σώσουν το τομάρι τους εξαπολύουν όλες αυτές τις κατάρες και τους αφορισμούς, οι οποίοι σε έναν έφηβο λειτουργούν με τρόπο καταλυτικώτατο.
ΕΡ: Ορισμένοι έχουν πει ότι το έιτζ είναι η τιμωρία του Θεού στους ομοφυλόφιλους, οι οποίοι με τη σειρά τους απαντούν ότι για τις «αμαρτίες» ευθύνεται η χριστιανική ηθική.
ΑΠ: Εκείνος ο οποίος λέει ότι ο θεός τιμωρεί δεν είναι χριστιανός. Δεν έχει καμιά σχέση με τον Ιησού Χριστό. Ο Θεός ούτε οργίζεται ούτε εξευμενίζεται ούτε τιμωρεί ούτε εξαγοράζεται. Ο Θεός μόνον αγαπάει. Δεν υπάρχει λοιπόν τιμωρία από το Θεό. Όταν εγώ βιάζω την ίδια μου τη φύση αυτοτιμωρούμαι. Αυτό είναι και η αμαρτία: το να στρεφόμαστε ενάντια στη φύση μας, που είναι τελικά κάτι το αυτοκαταστροφικό και μας οδηγεί στο «θάνατο».

ΕΡ: Πάτερ Φιλόθεε, τελικά τι είναι ο Παράδεισος, τι η Κόλαση και ποιοι θα πάνε εκεί;
ΑΠ: Στο Ευαγγέλιο η πιο αυστηρή καταδίκη ανθρώπου που πηγαίνει στην Κόλαση βρίσκεται στην παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. Ο Χριστός μας λέει για έναν πλούσιο που απολάμβανε τα πλούσια φαγητά του. Δίπλα του ήταν ένας φτωχός που μάζευε τα ψίχουλα. Όταν πέθαναν, ο φτωχός πήγε στον Παράδεισο και ο πλούσιος στην Κόλαση, που όμοιά της δεν περιγράφεται πουθενά αλλού στο Ευαγγέλιο. Τι κακό έκανε ο πλούσιος; Ούτε σκότωσε ούτε μοίχευσε ούτε ομοφυλόφιλος ήταν ούτε κλέφτης και ανέντιμος επιχειρηματίας ήταν. Γιατί αυτός ο άνθρωπος βασανίζεται τόσο πολύ; Απλούστατα γιατί δεν παρατήρησε τον Λάζαρο. Ήταν τόσο πολύ αυτό-απασχολημένος ώστε δεν παρατήρησε τον άλλον. Αυτό το αμάρτημα κι εγώ και ο αρχιεπίσκοπος κι εσείς το κάνουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Γιατί δεν αναφερόμαστε σε αυτό; Την Κόλαση δεν μας την φτιάχνει ο Θεός. Την Κόλαση την φτιάχνουμε εμείς για τον εαυτό μας. Όταν εγώ στρέφωμαι προς τον εαυτούλη μου, νοιάζωμαι μόνο για την καλοπέρασή μου, να εξασφαλίσω ανέσεις, ακόμα και να σώσω την ψυχή μου, αδιαφορώντας για τον άλλον. Δηλαδή, να καίγεται ο κόσμος και να σκέπτωμαι μόνο πώς θα σωθώ εγώ. Όμως ο Χριστιανός πηγαίνει στον Παράδεισο θυσιάζοντας τον Παράδεισο για τον άλλον. Γιατί ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να είναι σε κοινωνία με τον άλλον. Ο Παύλος λέει ότι «ευχαρίστως πηγαίνω στην κόλαση για να σωθούν οι Εβραίοι αδελφοί μου». Η Κόλαση που κάνει λόγο ο Ιησούς Χριστός και που ο άνθρωπος δημιουργεί για τον εαυτό του είναι η αυτο-απασχόληση και ο εγωκεντρισμός.
Η ανθρώπινη αμαρτία στην οποία ο Χριστός δίνει την μεγαλύτερη έμφαση είναι αυτή της πλεονεξίας, του πλούτου, της υποδουλώσεως στα υλικά αγαθά. Δεν είναι δυνατόν κανείς να αγαπά Θεό και συνάνθρωπο όταν είναι υποδουλωμένος στα υλικά πράγματα, όταν βάζη πρώτες στην ιεράρχηση των αξιών του την καλοπέραση, την άνεση, τη χλιδή… Γιατί ειδωλοποιεί, θεοποιεί και λατρεύει τα πράγματα. Δεν μπορεί να αγαπήση τον συνάνθρωπο, διότι ο άλλος έχει κάτι που θέλει να του το πάρη ή μπορεί ο άλλος να του πάρη κάτι που έχει εκείνος. Οι κληρικοί, λοιπόν, που υποτίθεται ότι είναι μαθητές του Χριστού, θα πρέπη να εμφανίζωνται ότι ακολουθούν τις εντολές Του. Αλλά οι περισσότεροι από εμάς τους κληρικούς περνάμε πάρα πολύ καλά. Το βιοτικό μας επίπεδο είναι πολύ πάνω από το επίπεδο του μέσου ανθρώπου. Και όχι μόνο. Πολλοί ζούμε σε συνθήκες χλιδής. Έχουμε τις Chrysler, τις Mercedes, τα παλάτια μας και ντυνόμαστε σαν μεσαιωνικοί πρίγκιπες. Δηλαδή, όταν ο αρχιεπίσκοπος έκανε αυτή τη δήλωση για τους ομοφυλόφιλους αυτά που φορούσε μπορεί να στοίχιζαν είκοσι και τριάντα χιλιάδες ευρώ. Εάν θα έπρεπε ο αρχιεπίσκοπος να είναι το πρότυπο του καλού Χριστιανού, με βάση την εντολή του Χριστού που καταδικάζει την υποδούλωση στα υλικά πράγματα, δεν θα το κατάφερνε. Ενώ αν αναφέρεται σε μία πράξη που έχει σχέση με τον ερωτισμό είναι πολύ εύκολο να τα καταφέρη. Γιατί; Κατ’ αρχήν κανένας δεν μπορεί να ισχυρισθή ότι είναι ερωτικά ανέπαφος. Ο Μέγας Βασίλειος έλεγε ότι «αν και δεν παντρεύτηκα δεν είμαι παρθένος». Ο δε Συμεών ο Νέος Θεολόγος δεν διστάζει να ομολογήση ότι ήταν και σοδομίτης «γνώμη και προαιρέσει». Καθένας άνθρωπος δεν μπορεί να ισχυρισθή ότι δεν έχει ερωτικές ανησυχίες, λογισμούς ή εμπειρίες. Όμως οι ερωτικές παρεκτροπές, είτε της σκέψης είτε της πράξης, δεν φαίνονται. Αντιθέτως, το γεγονός ότι ζη κανείς σε συνθήκες χλιδής και πολυτέλειας, αυτό δεν μπορεί να το κρύψη. Κατά συνέπειαν ένας κληρικός που ζη σε τέτοιες συνθήκες δεν μπορεί να εμφανιστή σαν κάποιος που τηρεί τις εντολές του Χριστού. Γι’ αυτό είναι πολύ εύκολο να ανακαλύψη κάποια αμαρτία την οποία δεν φαίνεται ότι διαπράττει ο ίδιος.

Αμαρτία είναι η μαύρη εργασία

Αμαρτία είναι η μαύρη εργασία. Αλλά στην πόλη μου διαδηλώνουνε για αλλότρια όλοι αυτοί οι υπερασπιστές της ηθικής, οι διώκτες των παρά φύση «κατά την δική τους στενή έννοια του όρου παρά φύση» αμαρτημάτων, οι αμαρτωλόπληκτοι φορείς της κάθαρσης τόσο της κοινωνικής, όσο και της εκκλησιαστικής.

Κύρ’ Δάσκαλε, ξεκαθάρισέ μας την θέση σου

Κύρ’ Δάσκαλε, πρέπει να καταλάβεις πως αφού είσαι χριστιανός δεν δύνασαι να είσαι ούτε Έλληνας ούτε μακεδόνας ούτε καμιάς άλλης εθνικότητας.

Γαλ. 3:27-28
ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.

Πόσο πολύ εκτός χριστιανικού μηνύματος βρισκόμαστε.

Και αντιπαραβάλω στο αναρχικό, αντιρατσιστικό, υπερεθνικό και υπερφυλετικό χορείο της Αγίας Γραφής ερμηνευτικά ένα σύνθημα των Αναρχικών που δεν το θυμάμαι με ακρίβεια, κάτι αρνητικό για την εθνική συνοχή έλεγε, τόσο βαθύτατα χριστιανικό είναι.

Υ.Γ. Το βρήκα! Το σύνθημα των αναρχικών έλεγε «Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΤΗ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΤΡΙΔΑ». Και συμπληρώνω. Ούτε οι χριστιανοί έχουνε. Διότι και αυτοί εξεγερμένοι πρέπει να είναι.

Ζωή με το κομμάτι

Ζωή με το κομμάτι, γεμάτη συμβιβασμούς, υποκρισίες και εγωτικές διαστροφές. Και ολότελα άδεια από ξεγνοιασιά, αθωότητα και αλτρουισμό. Ο κάθε ένας να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον άλλον. Κάθε ρίνισμα ξεγνοιασιάς αφημένο στη φοιτητική ζωή. Κάθε ψήγμα αθωότητας καταχωνιασμένο στα ξεχασμένα συρτάρια της εφηβικής ηλικίας. Κάθε ξέσμα ανοίγματος στον άλλον αφημένο στης καλένδες της παιδικής, χαμένης πια αθωότητας. Και η ζωή, η ζωή να σου ανοίγεται μπροστά σου σαν αχόρταγη κέρβερος έτοιμη να στα πάρει όλα, για ένα κομμάτι ψωμί. Και μετά αναρωτιέσαι με ποιον τρόπο να βγει απ' αυτή τη μιζέρια κάτι το αλλοτινό. Το χειρότερο βέβαια δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι ότι ώρα με την ώρα, μέρα με την μέρα, μήνα με τον μήνα, χρόνο με τον χρόνο, αισθάνεσαι ότι γίνεσαι ένα με όλη αυτή την κατάσταση, γίνεσαι συμμέτοχος στην αρχέγονη κατάρα και στο μερίδιο της ενοχής. Σαν τους φόνους στις ταινίες που όσο τους βλέπεις τόσο πιο πολύ αμβλύνεται η ευαισθησία μας και λιγότερο την επόμενη φορά αποτροπιαστικό μας φαίνεται το θέαμα. Είθε να μην θεωρήσουμε αυτήν την κατάσταση φυσιολογική διότι τότε μαλών σε πάρα φύση κατάσταση βρισκόμαστε παρά σε επίγνωση της κτιστής πραγματικότητας.

αυτό το έργο το 'χω ξαναδεί
πιάνουν τον κλέφτη και όλοι είμαστε ένταξη
έτσι να γίνεται κουβέντα δηλαδή
να μην χαλάσει η τάξη και να 'μαστε ένταξη
δέ θα χαλάσει η τάξη τίποτα δε θ' αλλάξει
Ελένη Βιτάλη.

Τα θέλω όλα δικά μου

Πειράζει που από τις φιλικές μου σχέσεις ζητάω κάτι παραπάνω; Να σας εξομολογηθώ κάτι. Μου την δίνει όταν ενώ εγώ επενδύω στις φιλικές μου σχέσεις ο αλός να το παίρνει χαλαρά. Αλλά από την άλλη πρέπει να δεχόμαστε τον άλλον όπως είναι χωρίς προϋποθέσεις. Όσο μπορούμε να τον αγαπάμε χωρίς να περιμένουνε αντάλλαγμα. Εγώ όμως περιμένω και αυτό είναι που θέλω να σάς εξομολογηθώ. Περιμένω από τον άλλο περισσότερα από αυτά που μπορεί και θέλει να δώσει. Και το χειρότερο είναι ότι με τον τρόπο μου του το δείχνω. Καταλαβαίνω πως αυτός με αγαπάει και προσπαθεί να μου δώσει κάτι περισσότερο με την στάση μου τον πιέζω, τον φέρνω σε αμηχανία. Δεν έχω το δικαίωμα να του φέρομαι με αυτόν τον τρόπο πόσο μάλλον σε έναν άνθρωπο που με αγαπά. Και απαντώντας στο ερώτημα που έθεσα, ναι πειράζει που από τις φιλικές μου σχέσεις ζητάω παραπάνω από αυτό που ο αλός αυτοβούλως θέλει να δώσει, και πειράζει περισσότερο που με την στάση μου πιέζω τον άλλον στερώντας του την ελευθερία.

Με τις τύψεις έχω κάνει μυστική συμμαχία

Χθες στους δρόμους και τα σοκάκια της πόλης οι άνθρωποι για να ξεφεύγουν από την καθημερινότητα χρησιμοποιούν αλλοτινά προσωπεία. Και εγώ είπα να αλλάξω για λίγο. Μα με τι να αλλάξω; Έχω σχεδόν ξεχάσει πως είδη φοράω ένα προσωπείο. Ένα προσωπείο που εσείς μου επιβάλετε να φοράω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Που εσείς με την μισαλλοπρεπή συμπεριφορά σας μου επιβάλετε σιωπηλά ή σε πιο προσιτή ορολογία με σεμνότητα και ταπεινότητα αυτό το προσωπείο το οποίο αισθάνομαι πως έχει αρχίσει να γίνεται ένα με το δέρμα του προσώπου και του σώματός μου. Πιο προσωπείο εγώ να βάλω αφού δεν δύναμαι ούτε το υπάρχον να βγάλω. Έχει γίνει μία παρά φύση κατάσταση διότι το φυσικό για μένα δεν είναι αυτό. Για τον χριστιανικό κόσμο τα παρά φύση είναι από τα πιο κατακριτέα αμαρτήματα. Σε αυτό το καρκινικό και καρκινογενές αμάρτημα είστε συνυπεύθυνοι. Και θα χαρώ πολύ αν έχετε τύψεις όχι ενοχές αλλά τύψεις. Οι ενοχές είναι μη υγιής κατάσταση, σαν αυτή που εσείς με έχετε αναγκάσει. Με τις τύψεις έχω κάνει μυστική συμμαχία. Συνηγορούν υπέρ μου.

Δώσε σε κάποιον μια μάσκα και θα δεις το αληθινό του πρόσωπο. Ουμπέρτο Έκο.

BLOGOΠΑΙΧΝΙΔΟ

... Ένας μουσουλμάνος παρατηρητης έγραψε: «Ποτέ δεν είχαμε αντιμετωπίσει τολμηρότερο και εξυπνότερο αντίπαλο». Οι Δυτικοί συγγραφείς τον περιέγραφαν ως «τον πλέον εξαίρετο ιππότη στη γη», και στη συγκεκριμένη Σταυροφορία ο Ριχάρδος απέκτησε το προσωνύμιο «Λεοντόκαρδος». Ακόμα και πριν επιτελέσει τα ηρωικά του κατορθώματα στην ανατολή το γεγονός και μόνο ότι προσχώρησε στις σταυροφορικές τάξεις τον έκανε διπλά ονομαστό, σύμφωνα με έναν συγγραφέα εκείνης της εποχής. ...

Να ευχαριστήσουμε τον Dante για την πρόσκληση στο παιχνίδι. Να πω την αλήθεια πρώτη φορά όχι μόνο συμμετέχω σε κάτι τέτοιο αλλά και πέφτει στην αντίληψή μου. Το βιβλίο είναι “Η τέταρτη σταυροφορία και η λεηλασία της Κωνσταντινούπολης” του Φίλιπς Τζόναθαν σε μετάφραση Λεωνίδα Καρατζά. Ο τίτλος του πρωτότυπου είναι “The Fourth Crusade and the Sack of Constantinople”

Και σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού, οι οποίοι είναι

1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή

2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)

3. βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση

4. αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις δλδ την έκτη, έβδομη και όγδοη και

5. βρίσκουμε άλλους πέντε να τους παραδώσουμε την σκυτάλη.

Παραδίδω την σκυτάλη στούς

etalon

Κώστας

Phoebus

Nick

sensualmonk

Εύχομαι να μην σας βάλω σε πολύ κόπο. H συμμετοχή είναι απολύτως προαιρετική.
Ευχαριστώ.

Μεγάλος ερωτικός

Αν μ' αγαπάς κ' είναι όνειρο ποτέ να μην ξυπνήσω γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.

Αλλά πιστεύω ακράδαντα πως δεν είναι όνειρο. Εκτός πια κι αν όλη η ζωή είναι. Απλός το άσμα γίνεται η αφορμή για τα μεγάλα.

Η Εκκλησία είναι το σπίτι σας

Κι όταν το βλέπετε να φλέγεται από δικές μας αμέλειες ή αναξιότητες μη στέκεστε απέναντι ασκώντας εύκολη κριτική. Μπείτε μέσα για να σώσουμε ό,τι μπορούμε από τον πολύτιμο θησαυρό της πνευματικής μας κληρονομιάς.

(Από τον ενθρονιστήριο λόγο του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου 16/2/2008)

Προσωπικά εκτιμώ το ότι παραδέχεται αμέλειες και αναξιότητες.

Μεγάλα λόγια από γνωστό πολιτικό.

Ή ζωή μας έχει χρώμα όταν είναι μία ζωή μου αγκαλιάζει τους πάντες.

Αγαπητέ Α****η τι χρώμα έχει;

Η προφορά σου χάλια αγάπη μου, αλλά οι ιδέες ντουράτες σαν τον χαρακτήρα σου.

Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας.

Να την χαιρόμαστε διότι μπορεί το περίβλημα να μην είναι άριστο (προφορά) άλλα το πνεύμα είναι αυτό που μετράει. Και εκεί σκίζεις αγάπη μου.

http://www.youtube.com/watch?v=4SlN0Pbed9A

Το σπίτι του κύρ’ δάσκαλου

Χθες βρισκόμουνα σε μία περίεργη κατάσταση. Μία κατάθλιψη χωρίς λόγο. Ένα αβάσταχτο άγχος χωρίς αιτία.
Οι φίλοι μου έχουν διαβάσματα και δεν δύνανται να μου αφιερώσουνε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο τους για έναν καφέ ή για να τους δω έστω για λίγο.

Ευτυχώς που υπάρχει ένα υποκατάστατο, ένα γιατρικό. Αφιερωμένο σε όσους το χρειάζονται.

http://www.youtube.com/watch?v=zY6WQyVdiNQ

Μηδένα πρὸ τοῦ τέλους μακάριζε

Την γνωστή ρύση «Μηδένα πρὸ τοῦ τέλους μακάριζε» στη σημερινή εποχή την έχουμε αλλάξει σε «μετά το τέλος ωραιοποίησε την προσωπικότητα και τα έργα του θανόντος». Ίσος αυτό που μας παρασέρνει είναι η συγκίνηση της στιγμής, ίσος μία τάση για εξιδανίκευση των πάντων, πραγματικά δεν γνωρίζω τι. Ίσος αυτός είναι ο λόγος που την ιστορία μπορούμε να την εξετάσουμε καλύτερα όταν έχει περάσει η γενιά που την έζησε.

Οι καιροί της αυτοεξορίας ή της εξορίας λόγο ελευθερίας πνεύματος έχουν πάει στο παρασκήνιο περιμένοντας υπομονετικά τους επόμενους όντως ανθρώπους, όντως ελεύθερους. Την θέση τους την έχει πάρει αφενός μία στάση εντελώς ακίνδυνη για τους πάντες και τα πάντα, χωρίς καμιά πνοή δημιουργικότητας, αφετέρου η δίψα για χλιδή και εξουσία η δίψα του αντιχρίστου.

Καβαφικές παράνομες επιθυμίες

Η ΠΡΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΠΩΛΕΙΟΥ

Κοντὰ σὲ μιὰ κατάφωτη προθήκη
καπνοπωλείου ἐστέκονταν, ἀνάμεσα σ’ ἄλλους πολλούς.
Τυχαίως τὰ βλέμματά των συναντήθηκαν,
καὶ τὴν παράνομην ἐπιθυμία τῆς σαρκός των
ἐξέφρασαν δειλά, διστακτικά.
Ἔπειτα, ὀλίγα βήματα στὸ πεζοδρόμιο ἀνήσυχα –
ὥς ποὺ ἐμειδίασαν, κ’ ἔνευσαν ἐλαφρῶς.

Καὶ τότε πιὰ τὸ ἀμάξι τὸ κλεισμένο…
τὸ αἰσθητικὸ πλησίασμα τῶν σωμάτων˙
τὰ ἐνωμένα χέρια, τὰ ἐνωμένα χείλη.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Ίσος σε κάποιο σοκάκι της Πόλης ,εκεί που ίσος γνώρισε τους πρώτους του έρωτες, περιπλανώμενος θώπευε τους περαστικούς με τα μάτια του. Η μνήμη του τύπωνε την γεύση του έρωτα, που μοιάζει με την γεύση του καλού καπνού ενός καπνοπωλείου. Μετέφερε τους πόθους, τους καημούς και τους πόνους στο χαρτί με κόπο.

Διαδικτυακή επωνυμία – ανωνυμία

Στην εκπομπή «Παρασκήνιο» 21/1/2008 στην ΕΤ-1 στις 20.00 ακούστηκε η άποψη ότι 2 είναι οι βασικοί λόγοι που κάποιος στο internet μένει ανώνυμος. 1ον για καλλιτεχνικούς λόγους 2ον στην περίπτωση που οι απόψεις του δεν είναι κοινωνικά αποδεκτές οπότε για λόγους ασφαλείας δεν αποκαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα. Αν κάνω λάθος παρακαλώ διορθώστε με.

Ορμώμενος από την παραπάνω άποψη θα ήθελα να αναφερθώ στην διαδικτυακή επικοινωνία καταρχήν σχετιζόμενη με τα άλλα μέσα επικοινωνίας και έπειτα με την φυσική επικοινωνία, συσχετίζοντας τον συλλογισμό μου με την επωνυμία – ανωνυμία που καθένας μπορεί να επιλέγει.

Η δυναμική που το internet έφερε στην δυνατότητα του ανθρώπου να απευθύνεται σε ανθρώπους που όχι μόνο δεν έχει γνωρίσει πριν και από κοντά, αλλά και που μπορεί να βρίσκονται κατά κυριολεξία στην άλλη άκρη του κόσμου είναι μεγάλη και γίνεται μεγαλύτερη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όσο εξελίσσετε η τεχνολογία να διευρύνονται και οι τρόποι και οι μορφές επικοινωνίας των ανθρώπων. Εκεί που ίσως δόθηκε μεγαλύτερη ώθηση ήταν στην δυνατότητα ανωνυμίας, πάντα στο πλαίσιο του απλού χρηστή διότι οι έχοντες και οι κατέχοντες έχουν δυνατότητες που ο ανθρώπινος νους δεν δύναται να φανταστεί. Οπότε αυτή η ανωνυμία μάλλον κατ’ ουσία εικονική και όχι πραγματική είναι. Παρά ταύτα αν και εικονική η ανωνυμία, επειδή αυτά τα hyper - μέσα είναι προσβάσημα από λίγους, στην πράξη είναι χρηστική.

Κατά πιο βαθμό όμως η μη φυσική επικοινωνία προάγει τις ανθρώπινες σχέσεις; Δεν λέω είναι πολύ πρακτικές όλες οι μορφές σύγχρονης επικοινωνίας. Από την άλλη μου έρχεται στο νου ένα σύνθημα των αναρχικών, που είδα στο πανεπιστήμιο πριν από χρόνια, που πολύ με είχε συγκινήσει και που έλεγε στο περίπου «έχασα τους φίλους μου γιατί/όταν αγόρασαν κινητό». Κατά την γνώμη μου μόνο η κατά πρόσωπο επικοινωνία προάγει ουσιαστικά τις ανθρώπινες σχέσεις. Όλα τα άλλα είναι ή λειτουργούνε ως υποκατάστατα. Και όταν τα υποκατάστατα παίρνουνε την θέση του πράγματος που υποκαθιστούνε και γίνονται αυτά κυρίαρχα στην ζωή μας, τότε η ζωή μας πορεύεται σε μονοπάτια και δρόμους που μόνο υγιείς δεν μου φαντάζουν.

Θεωρό την ανωνυμία αρνητική, περισσότερο αρνητικό θεωρό όμως το κλήμα ανελευθερίας που υπάρχει στον κόσμο. Δέχομαι ότι ίσος η ανωνυμία σημαίνει έλλειψη ανδρείας και θάρρους, πιστεύω όμως ότι το να μην αφήνεις με πλείστους τρόπους τον άλλον να εκφράζεται ελευθέρα είναι το κατεξοχήν ανήθικο και ξεδιάντροπο.

Διαδρομικές ιστορίες στην Θεσσαλονίκη

Οκτώβριος 2007.
Πηγαίνω κέντρο με το λεωφορείο (Νο.31). Στέκομαι στο κέντρο στο σημείο που το όχημα έχει άρθρωση (σπάει στα δύο). Τα ακουστικά στα αυτιά να παίζουνε Θανάση Παπακωσταντίνου σε δυνατές εντάσεις. Σε λίγο ανεβαίνει μία παρέα από τρεις νεαρούς. Ο ένας άξιζε (καστανόξανθος, γαλανομάτης, με αρκετά καλό πρόσωπο). Στην αλλαγή του τραγουδιού κατάλαβα πως δεν μιλούσανε ελληνικά. Αρχικά μου φάνηκαν ρώσικα μπορεί να ήταν και αλβανικά (αν και αυτές οι γλώσσες δεν μοιάζουν but anyway). Τα παιδιά ήταν μετάξι τους πολύ άνετα. χέρια στους ώμους, στην μέση κ.λ.π.. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ο ένας είχε για φόντο στο κινητό του ένα αντρικό πορτρέτο απείρου κάλλους. Εγώ αν είχα κάτι παρόμοιο (λέμε άν) θα το φύλαγα το κινητό μου ως κόρη οφθαλμού. Θα σκεφτεί κανείς. «Αμάν όλα πονηρά τα βλέπεις. Μπορεί να είχε την φωτογραφία του αδερφού του.» Τι να σου πω; Έχω δει αδέρφια που δεν μοιάζουνε καθόλου. Μπορεί να είχε αδερφό μοντέλο. Μπορεί να ήταν ανοιχτοχέρης και όταν ο θεός χάριζε ομορφιά αυτός να χάρισε όλο το μερίδιο που δικαιούταν στον αδερφό του (λέμε τώρα).

Καλοκαίρι 2006.
Πάω κάπου (δεν είναι της παρούσης το που) με το λεωφορείο (Νο.12). Κάθομαι σε θέσεις που είναι αντικριστές από την αριστερή μεριά του οχήματος (αυτές που είναι τέσσερις μαζί.). Μεσημέρι. Φοράω γυαλιά ηλίου. Έξω αφόρητη ζέστη. Απέναντί μου κάθονται δύο κοπέλες που μέχρι την στιγμή που περιγράφω δεν είχαν βάλει γλώσσα μέσα. Μιλάμε μιλούσανε ασταμάτητα. Κάπου μετά την Χ.Α.Ν.Θ. στην αριστερή μεριά του δρόμου ένας νεαρός και εμφανίσιμος εργάτης απείρου σωματικού κάλους ξεφόρτωνε κουτιά από ένα αμάξι. Ξαφνικά ο εργάτης λόγο της ζέστης βγάζει το μπλουζάκι που φορούσε και εμείς (εγώ και οι κοπέλες που κάθονταν απέναντί μου) μέσα από το παράθυρο του λεωφορείου να έχουμε μείνει με ανοιχτό το στόμα κοντεύοντας να πάθουμε εγκεφαλικό από το θέαμα. Η κατάσταση είχε έντονες επιδράσεις στην μορφή των προσώπων μας. Τα έχει κάνει να φαίνονται έκπληκτα και συνάμα ενθουσιασμένα. Το τι ακολούθησε μετά δεν περιγράφεται. Είχα αλλάξει 32 bit χρώματα σαν την οθόνη του πισι μου και οι κοπέλες με καταλάβανε.

Τα φλερτ του Μορφέα

Είναι πολύ ωραίο να παρατηρείς ανθρώπους που κοιμούνται. Είναι πολύ ωραίο να παρατηρείς ωραίους ανθρώπους να κοιμούνται. Έστω και αν είσαι βράδυ μέσα στο λεωφορείο (Νο.3) και στο απέναντι κάθισμα κάθετε ένας νεαρός που τον φλερτάρει ο Μορφέας.

Συμμετοχική Ορθοδοξία - Inclusive Orthodoxy

γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν

καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς

Ιωάν. 8:32

Μία άλλη όψη του χριστιανικού μηνύματος «ολίγον» αιρετική για τα Ελληνικά δεδομένα. Την ιστοσελίδα την βρήκα τυχαία στις ιστολογικές περιπλανήσεις μου. Και να σε περίληψη τι πιστεύουν.

Πιστεύουν ότι η εκκλησία μπορεί να συμπεριλαμβάνει τους ανθρώπους όλων των ταυτοτήτων, τους ανθρώπους όλων των εθνών, τους ανθρώπους από κάθε φυλή, ανεξάρτητα του γενετήσιου προσανατολισμού που αυτοί έχουν. Επιδιώκουν μια αναζωογόνηση της πίστης. Αυτήν την αναζωογόνηση την θεωρούν ορθόδοξη όπως επίσης ορθόδοξη θεωρούν και την δύναμη που θα τους βοηθήσει σε αυτή την αναζωογόνηση, η οποία δύναμη είναι το ρηξικέλευθο μήνυμα του ευαγγελίου, το μήνυμα της αγάπης, το κήρυγμα της ελπίδας για τους καταδυναστευόμενους, το μήνυμα που απευθύνεται προς όλους, ανεξαρτήτως φυλής, εθνότητας, γένους η γενετήσιου προσανατολισμού. Ζητούν την Εκκλησία να επεκτείνει την κοινωνική ενσωμάτωση στηριζόμενη στα θεμέλια της χριστιανικής ορθοδοξίας και ασπαζόμενη τις ριζοσπαστικές συνέπειες του Ευαγγελικού κηρύγματος. Και όλα αυτά λαμβάνοντας υπόψη το ευαγγέλιο, την Ιερή παράδοση αλλά και τα συγγράμματα των ερημιτών Πατέρων και Μητέρων και όχι ερήμην όλων αυτών.

Όλο το εγχείρημα αρκετά ενδιαφέρον μου φαίνεται. Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα είναι διακοσμημένη με φωτογραφίες που θα έλεγε εύκολα κάποιος ότι προέρχονται από ορθόδοξο εκκλησιαστικό περιβάλλον. Παραθέτουν επίσης στα αγγλικά το Πιστεύω και από ότι είδα με μία γρήγορη ματιά δεν έχει διαφορά με το ορθόδοξο.

http://www.truthsetsfree.net

Το όλο πνεύμα των Χριστουγέννων μου τη δίνει

Ζούμε στη χλιδή και την πολυτέλεια. Πιστέψτε με δεν μας προσφέρουν απολύτως τίποτα. Μας ενδιαφέρει μόνο το τι θα φάμε και το τι θα πιούμε. Οργανώνουμε άχρηστες φιέστες. Φωταγωγούμε τα πάντα. Νοιαζόμαστε για το αν θα φανούμε στον κόσμο, φορώντας επώνυμα ενδύματα και άχρηστα αξεσουάρ. Νοιαζόμαστε ποικιλοτρόπως για την ευχαρίστηση των αισθήσεών μας. Συμφέρει σε εμάς να μας ξεγελούν και να μας παραπλανούν τα πολύχρωμα φώτα, οι βιτρίνες και τα φτιασιδώματα όλων των ειδών, τα οποία αλλοιώνουν τη φυσική ομορφιά που ενυπάρχει στη λιτότητα και στην απλότητα. Σπαταλούμε χωρίς ουσιαστικό λόγο τα αγαθά αυτού του πλανήτη. Αγωνιζόμαστε ως κοινωνίες, ως χώρες, ως πόλεις για το ποιος θα ξοδέψει τα περισσότερα για τους στολισμούς και την προβολή της υπερκατανάλωσης, που τόσα καλά έχει να προσφέρει στον πλανήτη ΓΗ αλλά περισσότερα στις τσέπες των ανήθικων και βάναυσων βιαστών του πλανήτη. Ξεχνούμε ότι μας αρκούν λίγα, τα οποία είναι τα αναγκαία για τη ζωή μας. Χάνουμε την αίσθηση του μέτρου, όταν κάποιοι άλλοι δεν έχουν καν τα απολύτως απαραίτητα. Προσκυνούμε δουλικά την ευτελή και μάταια δόξα της εξουσίας και του χρήματος έχοντάς τα ως είδωλα. Νοιαζόμαστε μόνο για τον εαυτό μας, λατρεύοντάς τον σαν είδωλο.

Δεν στόλισα δέντρο. Δεν έστειλα sms σε φίλους και γνωστούς για ευχές. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου καλύτερο από τους άλλους, διότι και εγώ συμβάλλω ποικιλοτρόπως στην όλη κατάσταση, την ανέχομαι, έχω βολευτεί. Το όλο πνεύμα των Χριστουγέννων μου τη δίνει. Μου φαίνεται πολύ υποκριτικό, πολύ εμπορικό, πολύ επιφανειακό.

Με αγανάκτηση και οργή για την υπάρχουσα κατάσταση και για μένα.
Σμέμνιος Ναΐτης

Ο μάγος της φυλής - ενορίας

Πρέπει κάποτε να μάθει η διοικούσα εκκλησία πως τα χρόνια που δεν υπήρχε η επιστήμη και αναγκαζόταν η εκκλησία να επιφορτίζεται με αυτόν τον ρόλο έχουν περάσει. Πρέπει επίσης να στρέψει την θεολογία της σε δρόμους που δεν έχουν καμία σχέση με την δαιμονολατρία την οποία πολύ συχνά αναζητά ο κόσμος και πολλοί καλοθελητές δέχονται να την προσφέρουνε με το αζημίωτο φυσικά είτε αυτό είναι αναγνώριση είτε δόξα είτε σεβασμός και υπακοή στο πρόσωπο του γέροντα ( στα ρωσικά στάρετς ) είτε οτιδήποτε άλλο. Τα βιντεάκια του παρακάτω link είναι ενδεικτικά της καταστάσεως που επικρατεί και στην Ελλαδική εκκλησία . Βέβαια οι ρώσοι Ορθόδοξοι φημίζονται για την ευσέβειά τους και αυτός είναι ο λόγος που έχουν το θάρρος να τα δημοσιεύουνε. Οι Έλληνες (ευτυχώς) ακόμα δεν έφτασαν σε τέτοιο πνευματικό επίπεδο.

http://www.exorcism.ru/video.html

Ευτυχώς για τους φίλους μπορούμε να είμαστε ακόμα παιδιά.

ΕΥΤΥΧΩΣ Έχουμε την άνεση να φερόμαστε σαν παιδιά σε πρόσωπα που τα θεωρούμε και μας θεωρούν οικεία. Και το τραγούδι παίρνει την αφορμή από την αθωότητα του στίχου. Τάνια Τσανακλίδου - Μαμά γερνάω.

Βολτολαγνεία

Άλλη μια βόλτα στην Αριστοτέλους. Αυτές οι βόλτες στο κέντρο της Θεσσαλονίκης είναι από τα αγαπημένα μου πράγματα. Δεν έχω ανακαλύψει ακόμη το γιατί μου αρέσουν τόσο. Λογικότερο θα μου φαινόταν να με ενθουσίαζε περισσότερο ένα φυσικό τοπίο. Όχι ότι δεν μου αρέσει περισσότερο το φυσικό τοπίο. Απλός αυτό που αναζητώ συνήθως είναι αυτό. Φαίνεται ότι συμβιβάζομαι με αυτά που μπορώ να έχω. Ό καιρός της ανοχής και την χάρητος τελείωσε. Η εποχή των συμβιβασμών αρχίζει. Μάλλον όχι αρχίζει αλλά έχει μπει για τα καλά.

Make this Christmas bright and gay, Come on out on Christmas Day

Ο στρουμπουλός κύριος στο δεύτερο βίντεο είναι πολύ συμπαθητικός!

Coming Out on Christmas (1992)
ARRANGER : Dean X. Johnson
AUTHOR : Craig Sturgis

I intend to drop a bomb.
On my dear old dad and mom.
For this year, without a doubt,
Is the Christmas I come out.

First I'll get their full attention,
Then slip in a subtle mention:
Lovely tree and by the way
Some of my closest friends are gay

That should do the job okay.
When I come out on Christmas Day.

Oh, say, can you see it now?
Watch my parents have a cow.
Or, perhaps, if fate is kind,
They'll insist that they don't mind.

Then they'll say, "We always guessed.
After all, look how you're dressed.
Seven earrings in each ear.
We're not quite that dense, my dear."

They'll adore me anyway,
When I come out on Christmas Day.

Coming out to everyone
Makes the winter doldrums fun.
It's a noble thing to do.
Why don't you come on out too?

Make the choice. Damn consequence.
Lift your voice. Get off the fence.
Shout it from the highest roof.
Gay is great and you're the proof.

Make this Christmas bright and gay.
Come on out on Christmas Day.

http://www.youtube.com/watch?v=9-TCj6IHUtU
London gay men's chorus

http://www.youtube.com/watch?v=xtkF2euzB0k
Sydney gay and lesbian choir

Ένας στους δέκα; Μάλλον όχι.

Αστεία διαφήμιση.

Όταν την πρωτοείδα πέθανα στο γέλιο. Άπαιχτος αυτός που την εμπνεύστηκε.

http://www.youtube.com/watch?v=Ziu_2oYIz7s

Θεωρώ τον εαυτό μου ανήθικο.

Λόγο του πλούτου της χλιδής και της καλοπέρασης. Λόγο της ανοχής – ενοχής μου στην άνιση κατανομή του πλούτου. Λόγω του ότι δεν θεωρώ όλα τα αγαθά κοινά. Λόγο της αδράνειάς – απραξίας μου. Λόγο της συμμετοχής – συνενοχής μου στην καταστροφή του περιβάλλοντος.

Και για άλλους συναφείς λόγους.

25/10/2007. Λεωφορείο Νο.39. Περίπου 09:00 το βράδυ.

Με το που μπαίνω στο λεωφορείο κάθομαι απέναντι από ένα παιδί που όπως αποδείχθηκε είχε μία μεστή μπάσα φωνή που πολύ μου άρεσε. Μετά από 4 περίπου λεπτά έγινε ο παρακάτω διάλογος.

Α= Άγνωστος.
Σ= Σμέμνιος.

Α: Συγνώμη να κάνω μία ερώτηση;
Σ: Παρακαλώ.
Α: Μήπως ξέρεις κανένα net-cafe εδώ κοντά;
Σ: Εδώ κοντά, (;;σκέφτομαι;;) δυστυχώς όχι.

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Μάνος

Στις 23 Οκτωβρίου 1925, σαν σήμερα, γεννήθηκε ο Μάνος Χατζιδάκις. Θεωρώ περιττό να γράψω οτιδήποτε βιογραφικό. Αρκούμε στο να παραπέμψω στην επίσημη ιστοσελίδα του και να αναρτήσω μία φωτογραφία.

Έτσι για να του αφιερώσω λίγο χώρο στην ιστοσελίδα μου, τιμητικά και προσευχητικά. Κινούμενος από αισθήματα συμπάθειας και εκτίμησης .Αυτά ωστόσο φαντάζουν και είναι λίγα συγκρινόμενα με τούτα που του αρμόζουν.

http://www.hadjidakis.gr

Αν δεν υπάρχει αγάπη τότε τι

Elton John - Belive
http://www.youtube.com/watch?v=-a2RizIrXUM

I believe in love, it's all we got
Love has no boundaries, costs nothing to touch
War makes money, cancer sleeps
Curled up in my father and that means something to me
Churches and dictators, politics and papers
Everything crumbles sooner or later But love, I believe in love

I believe in love, it's all we got
Love has no boundaries, no borders to cross
Love is simple, hate breeds
Those who think difference is the child of disease
Father and son make love and guns
Families together kill someone
Without love, I believe in love

Without love I wouldn't believe
In anything that lives and breathes
Without love I'd have no anger
I wouldn't believe in the right to stand here
Without love I wouldn't believe
I couldn't believe in you
And I wouldn't believe in me

Without love I believe in love

διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως

Ήρθε το φθινόπωρο

Βόλτα στην παραλιακή. Ο αέρας συνθέτει αρμονικές μελωδίες σαν από σύνολο πνευστών οργάνων. Η θάλασσα μαγεμένη από τους ήχους συντονίζεται και χορεύει στην αρμονική αυτή πανδαισία της φύσης. Της φύσης που η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει ανεπανόρθωτα αλλοιώσει. Της φύσης που ως πότε ακόμα θα ανέχεται την αλαζονεία του παιδιού της, το οποίο ως άλλος "άσωτος υιός" σκορπά την πατρική περιούσια αλόγιστα.

Αυτές οι χριστιανές δεν έχουν τον Θεό τους

Πλατεία Ναβαρίνου. Περπατώ. Σκέφτομαι την ανελευθερία που διέπει την ελληνική νοοτροπία. Σκέφτομαι την ελευθέρια που τα «παιδιά της Ναβαρίνου» έχουνε ως τρόπο ζωής. Στο mp3 ο Μάνος να παίζει με έντονες πινελιές συναισθημάτων, εντείνοντας την μελαγχολία που αποπνέει η πόλη, από τα αρχαία θεμέλιά της που έχω μπροστά μου, ως τα μοντέρνα κτίσματα που εκτείνονται στον ορίζοντα και συνάμα τον κόβουνε. Γενικά περνάνε διάφορα από το κεφάλι μου.

Και ξαφνικά συναντάω τον Σ.

Έχω αν το δω από τον Μάιο. Ο Σ. είναι ένα τζαζ χριστιανόπουλο που μου έχει εμπιστευτεί κάποια πράγματα για την προσωπική του ζωή. Όσα φυσικά και το ίδιος επιτρέπει στον εαυτό του να διακρίνει. Αυτά τα χριστιανόπουλα είναι να τα λυπάσαι. Τα διέπει όλα ανεξαιρέτως ένα ενοχικό σύμπλεγμα, καρατσεκαρισμένο σου λέω. Τα πάντα είναι αμαρτία. Άσε το άλλο. Νομίζουνε πως τα ξέρουνε όλα. Έχουνε για όλα μία απάντηση. Αυτό δηλαδή δεν είναι εγωισμός; Καλά δεν το συζητώ, η ομοφοβία στους χώρους της εκκλησίας πάει σύννεφο. Δεν κοιτάνε οι στραβάδες να ξεστραβωθούνε και να δούνε τι γινότανε στο βυζάντιο. Δεν κοιτάνε να δούνε πως άγιοι της εκκλησίας δεν είχανε τέτοια κολλήματα. Κάποιοι πατέρες και άγιοι της εκκλησίας ήτανε όχι μόνο ριζοσπαστικοί για την εποχή τους, αλλά και για την δικιά μας εποχή. Γαμώ την ημιμάθειά τους γαμώ. (Σμέμνιε παραφέρεσαι και είσαι και εκτός θέματος.) Α! στο θέμα μου. Τι σας έλεγα, για τον Σ. Που λέτε έμεινα. (Αυτός έχει κάτι απόψεις άστα να πάνε. Χριστιανόπουλο ων.) Πιασμαντό εν τω μέσο της πλατείας. ΝΑΙ μου έκανε πιασμαντό. ΠΙΑΣΜΑΝΤΟ. Και ο λόγος που έμεινα ήταν ο εξής. Αυτό το θυμάμαι που ήταν ένα συνεσταλμένο παιδί. Και τώρα μάτσα μούτσα στην αρχή και χαθήκαμε και μια ο χέρις του στον ώμο μου, μια στην μέση μου και να τα πούμε μεθαυρίο και άλλα. Και εμένα να πω την αλήθεια ο χέρις μου δούλεψε για τα καλά (εδώ σε άλλες περιπτώσεις και δουλεύει, τώρα που είχα και την ευκαιρία).

Μου αναπτέρωσε το ηθικό η όλη κατάσταση. Να ναι καλά το παιδί, και να ανοίξει τα ματάκια του να δει τι γίνεται και σε αυτόν και στον κόσμο γύρο του.

Και κάτι για να ανοίξει το μάτι μας. Αφιερωμένο εξαιρετικά.

http://www.youtube.com/watch?v=O0AZW6zClOE

http://www.youtube.com/watch?v=7qdmTgbTX3Y

Γαμώ την ατυχία μου. (σλόγκαν από malvina)

Μάλλον είμαι εκτός πραγματικότητας.

Έτυχε σήμερα το πρωί να περάσω από την πλατεία Αριστοτέλους. Το θέαμα που αντίκρισα μου προξένησε ταραχή. Παντού είχανε στημένες σκαλωσιές με συστοιχίες ηχείων τα οποία προκαλούσαν όχι μόνο αισθητική ρύπανση αλλά και ηχορύπανση. (θα μου πεις και στις συναυλίες που πάς έτσι δεν είναι; Εκεί τουλάχιστον υπάρχει ένας πρακτικός σκοπός.) Το πλέον παράλογο ήτανε τα στημένα προεκλογικά τραπεζάκια που είχαν στηθεί και αυτά δίπλα σε μικρότερα αλλά πιο δυνατά ηχεία. Αυτά τα ρημαδεμένα τραπεζάκια τι ρόλο βαράνε (ακόμα και στα πανεπιστήμια) είχα την αίσθηση πως την ύπαρξή τους δικαιολογούν οι συζητήσεις που σχετίζονται είτε με το πολιτικό είτε με το πολιτιστικό γίγνεσθαι του τόπου.
Μάλλον είμαι out of reality. Αυτός είναι και ο λόγος που ακούω ακόμα Αρλέτα, Βίκυ Λέανδρος, Στέφανο Κορκολή, Βασίλη Λέκκα, Νένα Βενετσάνου, Έλλη Πασπαλά, Ελένη Βιτάλη, Ρόζα Εσκενάζυ, και άλλα άκυρα.
Νομίζω πως αυτό που με ταράζει δεν είναι η ακαλαισθησία και η ηχορύπανση παρά η τόση σπατάλη για κάτι που σε εμένα φαντάζει άσκοπο και βλαβερό. Ετοιμασίες για την βραδινή προεκλογική συγκέντρωση. Και τόσα χρήματα για το τίποτα.
Αυτή η επίδειξη ισχύος μου τη δίνει. Ανεξάρτητα από κομματική τοποθέτηση.
Πρόταση. Αυτά τα χρήματα θα μπορούσανε να δοθούνε για την αγορά εισιτηρίων είτε μίας θεατρικής παράστασης είτε ενός πολιτιστικού γεγονότος.
Το ξέρω ίπταμαι και μάλιστα σε επικίνδυνα ύψη.

Η Κανέλλη πάλι αφιέρωσε

Είναι λίγο μεγάλο αλλά αξίζει τον κόπο!

1http://www.youtube.com/watch?v=Q89wRFjXdhY

2http://www.youtube.com/watch?v=TK-2F0owoFs

3 http://www.youtube.com/watch?v=Ml1J600UgXw

4 http://www.youtube.com/watch?v=dmdmnWcZvzc

5 http://www.youtube.com/watch?v=g6Vw57wYsDs

Στιχουργικές περιγραφές νοσηρά φανατικών καταστάσεων.

Hotel California - Eagles : You can check out any time you like But you can never leave

Το δίχτυ - Βιτάλη Ελένη : Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει Μονάχος βρες την άκρη της κλωστής κι αν είσαι τυχερός, ξεκίνα πάλι

Ο φανατισμός σε οποιαδήποτε έκφανσή του (θρησκευτικός, πολιτικός, κ.α.) είναι ασθένεια που δεν έχει θεραπεία. Το να νομίζεις πως είσαι ο κάτοχος της αλήθειας (πολλές φορές και ο μοναδικός) είναι ανίατη ασθένεια.

Το ποθούμενο

Τη στιγμή που σ' αγόραζα για να τριπάρω
Το κενό μου εξαγόραζα δειλά

Ο καθένας από εμάς βρίσκει υποκατάστατα για να εξαγοράσει το κενό που υπάρχει μέσα του. Τι είναι αυτό που δημιουργεί το κενό στην ανθρώπινη ύπαρξη; Με τι γεμίζει πραγματικά ο άνθρωπος; Και τι υποκατάστατα μεταχειρίζεται για να ξεγελάσει τον εαυτό του;

All By Myself

Φυσικά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την Celine Dion,

αλλά προτιμάμε το quartetto.

I want to wake up in a city, that never sleeps